Herfstplaatjes

Városliget

Margit-sziget

Boedapest, 8 en 9 november 2021

Als je nu denkt: is het op een gegeven moment niet eens tijd voor een nieuwe stad? dan zal ik je niet vreemd of verontwaardigd aankijken, maar als je vrienden nog steeds vliegtickets uit 2020 over hebben die ze hadden geboekt om jou te bezoeken, dan is het natuurlijk geen optie om ze niet alsnog een weekend rond te leiden en te vergezellen. Zij vlogen vanaf Dusseldorf, ik boekte tickets vanaf Eindhoven en arriveerde eerder en vertrok later. Ik heb op zich nog wel zin om over dat weekend te schrijven, maar ik realiseerde me dat ik mijn blog de afgelopen maanden al geheel met reisverslagen heb gevuld, dus het leek me tijd even weg te bewegen van de snapshots. Bovendien propten we uiteindelijk werkelijk alleen maar highlights in onze tweeënhalve dag – Szimpla Kert, de burcht, het Vissersbastion en de Matthiaskerk, het parlement, Mazel Tov gevolgd door Instant, en op zondag de Széchenyibaden -; of dat verslag er echt nog komt, laat ik voorlopig dus nog even in het midden. Waar ik wel uitsluitsel over kan geven is dat het onwijs gezellig was, met heel veel zonovergoten momenten, een heerlijke avond als vanouds en zorgeloos uitgaan, met z’n zessen de Donau over steppen met de wind in ons haar en de zon op ons gezicht alsof we daar op dat moment precies voor bestemd waren, rommelige ontbijtjes in de Airbnb en pokébowls to go na het badhuis.

Op maandag zwaaide ik iedereen om 7:00 uit en veegde ik, na nog een klein uurtje te hebben geslapen, het appartement leeg. Daarna verhuisde ik met mijn koffertje naar een andere Airbnb om de hoek – het bed was daar net wat hard, er kwam weinig (zon)licht naar binnen en alle geluiden van de binnenplaats echoden hard in het gebouw, maar soit. De 48 uur die me nog resteerden, besteedde ik aan 1) herfstwandelingen en 2) meet-ups met (oude) bekenden. Ilse, mijn Vlaamse huisgenootje uit Boedapest, was heel toevallig precies die dagen ook in de stad met haar ouders, en naast het etentje en de cocktail op de rooftopbar met haar bracht ik ook een bezoekje aan de ELTE universiteit om eindelijk weer eens bij te praten met mijn ex-collega’s en wat studenten uit de tijd dat ik daar (hetzij fysiek, hetzij virtueel) stage liep bij de vakgroep Neerlandistiek. Ik werd zoals vanouds weer onwijs hartelijk ontvangen en het was ook oprecht heel gezellig ’terug’ te zijn.

Nu ik dit schrijf, merk ik dat ik de noodzaak voel om te verduidelijken wat ik daar deed, alsof ik er sinds het voorjaar van 2020 zoveel nieuwe lezers bij heb gekregen en/of mijn huidige lezers dit allang vergeten zijn – ik weet niet of één van beiden waar is, maar het is grappig om te merken dat die tijd zowel heel lang geleden als heel kort geleden lijkt. Eenmaal daar kriebelden mijn vingers namelijk bijna om mijn taken van toen gewoon weer op te pakken. Anyhow: nadat ik gedag had gezegd maakte ik nog een kleine detour over de campus en door het universiteitsgebouw, langs de bloedhete bieb waar ik wel eens precies tussen de Nederlandse of Franse boeken mijn laptop openklapte en door het koffietentje in de kelder waar het geluid van een espressomachine de hele dag door weerklonk. Tegen mijn lichting zei ik eerder dat weekend: in Nederland heb je op zoveel plekken meerdere en verschillende herinneringen dat het niet meer opvalt, hier lijkt elke plek verknoopt te zijn aan één of twee specifieke momenten, of momentopnames.

Maar goed, het was absoluut niet de bedoeling er een sentimenteel tripje van te maken en dat viel in werkelijkheid ook best mee. Op maandag nam ik de metrolijn naar het Heldenplein (dat helaas niet toegankelijk was vanwege de opbouw van de MTV EMA’s) en wandelde ik in het sprookjesachtige gebied dat daarachter ligt, dinsdag waande ik me volledig in herfstsferen op Margaretha-eiland, samen met haar eekhoorntjes (zie de laatste foto). Het was echt de perfecte timing om de herfst te ervaren: de blaadjes nog aan de bomen, maar ook genoeg op de grond om doorheen te stampen en te ritselen, een voorzichtig zonnetje. Tussendoor slenterde ik ook veel door de stad, dronk ik koffie bij het kattencafé en sponsorde ik mijn favoriete bakkerij met de beste koffie van Boedapest, naar mijn mening (arán bakery).

Ik genoot er heel erg van om gewoon lekker m’n eigen ding te (kunnen) doen, en tegelijkertijd merkte ik wel dat ik af en toe de rush miste die ik op andere momenten dat ik niet-alledaagse dingen doe wel ervaar. Misschien lag dat er toch aan dat ik de stad eigenlijk al heel goed kende en op die manier niet zoveel nieuwe prikkels binnenkreeg; het zomerseizoen had wellicht ook een positieve bijdrage kunnen leveren (het was nu zonnig, maar ook gewoon koud en vroeg donker). En op een volgend solotripje zou ik toch wel weer m’n laptop meenemen: het was chill om ‘m niet mee te hoeven slepen, maar het idee om ergens gewoon wat te kunnen typen vind ik blijkbaar toch te aantrekkelijk. Goede lessen voor een volgende keer.

Op woensdagochtend trakteerde ik mezelf op eggs benedict op het (stoep)terras van London Coffee Society en las ik nog even tot mijn vingers koud werden. Ik gaf mijn laatste forinten uit aan gemberthee op het vliegveld en rond zessen rolde ik mijn koffertje weer over de Zuilense straten, stiekem toch trots dat ik mezelf van begin tot eind gered had in het buitenland. Waar ik achteraf gezien ook best trots op ben: dat ik mijn camera daadwerkelijk heb gebruikt en dat er toch wel wat lekkere herfstplaatjes uit zijn komen rollen. Ik hoop dat jullie daar net zo van hebben genoten als ik.

X,
Hester

P.S. Ja, ik weet het – toch nog een beetje een reisverslag.

7 reacties

  1. Heerlijk dit verkapte reisverslag ;) Leuk om je herfstfoto’s te zien en dat je weer even terug was in Boedapest. Ik ben er tot nu toe twee keer geweest en het is zeker een van mijn lievelingssteden – voor mijn gevoel heeft de stad allerlei contrasten en daardoor zoveel te bieden.

    1. Ah wat leuk dat jij er ook twee keer bent geweest :) Je hebt inderdaad alles wel zo’n beetje! Hoewel ik me deze keer wel bedacht dat het niet écht een romantische stad is, het mist soms wel een beetje de ontspannen sfeer van een meer Zuid-Europese stad (maar goed, dat is ook logisch).

  2. Zot mooie foto’s! Szimpla Kert vond ik zo leuk trouwens. Wij gingen eerst ’s avonds en dan de volgende dag nog eens overdag omdat we toevallig in de buurt waren (met een milde kater haha) en dat zag er ineens zo anders uit in het daglicht! Heel toffe plek.

    1. Jaaa wij zijn er de volgende dag ook nog weer even in geweest omdat ik wilde laten zien hoe groot het contrast is – en hoe multifunctioneel de plek, want het is er gewoon vanaf de middag tot diep in de nacht het bezoeken waard.

Laat een antwoord achter aan Lesley Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *