Weekendenergie & zondagse bloemen

Wassenaar / Zevenhuizen, 11 juli 2021

Ik bevond me net in een enigszins rusteloze en vicieuze cirkel van Twitter, de NOS, mijn scriptie en de blogs die ik volg en die vaak een weekoverzicht publiceren op maandag tot ik me bedacht dat ik zelf eigenlijk ook best zin had om gewoon weer eens laagdrempelig een concept te openen. Het punt is dat er altijd iets nuttigers te doen is, maar als ik iets heb geleerd over geluk (dat me is bijgebleven), dan is het wel dat flow één van de belangrijkste aspecten is – ergens mee bezig zijn en de tijd, en alles om je heen, vergeten. Ik ervaar dat helaas maar heel sporadisch bij het werken aan mijn scriptie en ook bij het schoonmaken van de badkamer vanochtend gebeurde het me niet (als je nu denkt: zo’n klusje zou toch als een routineklusje moeten voelen – ik bedacht me hetzelfde, maar blijkbaar niet (maar, goed excuus, ik woon dan ook pas twee maanden in dit huis met deze badkamer)). Bloggen daarentegen is één van de dingen waar ik nog wel lekker in op kan gaan en die ik ook echt zodanig leuk vind dat ik niet de neiging heb elk kwartier op de klok te kijken. Ik wil het mezelf dus eigenlijk juist wel toestaan om af en toe even lekker foto’s te bewerken en te schrijven en daarmee mijn levensgeluk en motivatie voor andere taken indirect ook aan te zwengelen. Als het goed is heb ik binnenkort ook weer wat meer foto’s te bewerken; ik heb vorige maand een 24mm-lens overgekocht van Angélica waarmee ik ook weer wat makkelijker landschappen kan fotograferen (daar komt het namelijk best vaak op neer bij mij), dus ik hoef mezelf nu alleen nog maar terug aan te leren om mijn camera overal mee naartoe te slepen. Dat mislukte dit weekend bijvoorbeeld al, haha.

Desondanks was het eigenlijk een heerlijk weekend. Vrijdagavond at ik een goede Vegitalian-pizza met broccoli, groene asperge, courgette, pesto en citroen in Lepelenburg met wat mensen van mijn master, zaterdagochtend brunchte ik met Maartje, Roos en Juud. Zaterdagavond gingen Tom en ik naar The Mauritianan in Gouda, een film gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de Mauritianiër Mohamedou Slahi die verdacht wordt van betrokkenheid bij 9/11 en daarom vastzit in Guantomo Bay, zonder proces, en uiteindelijk bijgestaan wordt door een advocate. De film was heftiger dan ik verwacht had, maar in positieve zin; het was vooral een soort must watch, een verhaal dat je wereldbeeld weer even kantelt en opfrist. Zondagmiddag reden Tom en ik naar Wassenaar, wat alweer een tijdje geleden, maar nooit erg lang geleden was. We kennen de weg, het strand en de duinen, wat dat betreft is het niet echt een kwestie van veel nieuwe prikkels, maar de laatste tien minuten van de route geven me altijd een vakantiegevoel en we houden allebei van de combinatie van duin en strand. De enige tegenvaller is dat het natuurlijk weer hoogseizoen is en dat de parkeerkosten nu bijna verdubbeld zijn; we zeiden allebei voor de grap dat we eigenlijk wel een paar uur moesten blijven om die €7,50 eruit te halen, maar in werkelijkheid zaten we alweer veel eerder – maar wel precies op tijd in de auto, namelijk voor er een hoosbui losbarstte.

’s Avonds aten we bij mijn ouders en reden Tom en ik rond achten alweer naar zijn huis, zodat ik zelfs nog even tijd had om bloemen te plukken in de pluktuin van zijn moeder. In de schemer reed ik vervolgens weer naar Utrecht, op een rustige A12, met mijn bosje bloemen op de achterbank en met sinds tijden 130 in plaats van 100 als maximale snelheid. Heel even voelde het alsof ik in een busje onderweg zat naar (dispuuts)vakantie, wat misschien over twee weken alweer het geval is, en misschien wel nooit meer – corona laat zich lastig voorspellen. Er is alweer een hele hoop gecanceld in mijn omgeving, soms in z’n geheel, soms voor individuen die in quarantaine zitten of zelf besmet zijn; ik merk dat niemand meer echt ergens op durft te hopen en dat alles wat je doet opeens weer een risico is. Alle werelden die net weer wat groter werden zijn nu in één klap weer vrij klein.

Het stemt mij ook niet bepaald zorgeloos of gelukkig (hoewel de deuk in de tevredenheid met mijn leven op dit moment toch wel meer aan de scriptiesituatie dan aan de covidsituatie ligt), maar des te fijner is het dan als je je opeens wel weer vrij voelt, zoals gisteravond. Ik besefte dat ik in een auto rijd die ik altijd mag lenen van mijn ouders en die me zoveel zelfstandigheid en verantwoordelijkheid geeft, dat ik bovendien niet eens (meer) vatbaar ben voor parkeerstress, maar ook dat het leven leuker is met Tom omdat we elkaar heel vaak aan het lachen maken, dat ik zowel bij mijn ouders als mijn schoonouders altijd welkom ben, en dat ik een fijn thuis heb waar zelfs waarschijnlijk nog een rode kater van de buren op me staat te wachten bij thuiskomst. Er is niets zo fijn als het gevoel dat negativiteit gewoon echt ff niet beklijft.

X,
Hester

8 reacties

  1. Zo heerlijk hoe jouw schrijfsels mij altijd even meesleuren naar het moment waarover je vertelt. Ik word de laatste tijd juist meeeega in die negativiteit gezogen. Hoor zoveel narigheid om me heen en dat maakt me angstig. Heb daar dus echt veel last van. Maar, als ik dan dit lees, voel ik me net weer even wat lichter worden. Thanks daarvoor <3 Hebben je mooie bloemetjes lang gestaan? Liefs!

    1. Ah wat fijn om te lezen, lief! Niet onevenredig veel zorgen maken, daar verander je toch niets mee… Maar helaas werkt het niet altijd genoeg om dat te beseffen en tegen jezelf te zeggen. En ja, de bloemen staan nog! 💐

  2. Hoe mooi zijn die blauwen, wauw! Ik had mezelf eindelijk overtuigd om eens wat geld aan bloemen te geven via Bloomon en toen realiseerde ik me dat ik de week erna op reis ging haha, dus dat was niet de ideale timing. Heb ook heel veel zin om weer eens een goede film te zien in de bioscoop, maar ik wacht denk ik wel nog even tot de herfst of zo. In de zomer heb ik daar toch minder zin in én er speelt nu ook niet echt een film die ik per se wil zien. Maar in het idee (en de popcorn haha) heb ik dus wel al zin!

    1. Ja ik vond het aanbod aan films ook best tegenvallen, eigenlijk! Het is óf horror óf kinderfilms wat de klok slaat naar mijn idee. In The Heights en De Slag om de Schelde zou ik ook wel willen zien, maar er draait niet echt iets wat ik nu per se wil zien – behalve Cruella trouwens, maar die draait niet bij Pathé dus dan zijn de opties wat minder ruim. Luxeproblemen, hahaha. Net zoals van die bloemen ;)

  3. Wat schrijf je toch heerlijk zeg en wat een mooie bos heb je kunnen plukken bij je moeders pluktuin, ziet er geweldig uit! En ik ben al zo lang niet meer bij de bioscoop geweest, wij zijn momenteel weer bezig met Virgin River op Netflix en we zitten er weer helemaal in!

  4. How beautiful are those blues, wow! I’m also really looking forward to seeing a good movie in the cinema again, but I think I’ll wait until autumn or so, I don’t like summer. men lace toupee

  5. Ik ga deze vrijdag ook weer naar de bioscoop, is alweer even geleden. Wat fijn dat je gewoon kan opgaan in het bloggen, ik begrijp dat het zalig is om even op te gaan in het schrijven. En die bloemen! Zalig gewoon dat je deze kan plukken.

  6. Ik vind je blogs altijd zo leuk om te lezen en heerlijke foto’s erbij. Voor mij is bloggen – of in het algemeen klussen aan de layout van mijn website – ook echt iets waar ik me helemaal in kan verliezen. Soms zo erg dat ik er opeens achter kom dat ik al veel te lang niets gedronken heb, haha.
    Dagjes naar het strand zijn zo fijn, vind altijd dat het als vakantie voelt om naar het strand te gaan. Ik woon letterlijk op vijf minuten lopen van het strand, maar krijg nog steeds iedere keer dat gevoel :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *