Maribor Piramida hike

Maribor, 17 augustus 2020

Ik moest een beetje gniffelen bij het typen van ‘hike’ – ik denk niet dat onze wandeling naar de top van de zogenaamde Piramida heuvel in Maribor daadwerkelijk zo mag heten, maar in de context van een stedentripje is het wel de beste benaming. Direct achter het stadscentrum van Maribor ligt een park en dat park gaat geleidelijk over in een heuvelachtig gebied dat ook als wijngaard dient. Om Slovenië toch nog een keer te pluggen: hoe heerlijk is het om op loopafstand van een stad het idee te hebben dat je totaal niet meer in een stads gebied bent? Op de zondagochtend dat wij op de heuvel waren was het wat regenachtig en dat maakte het geheel eigenlijk alleen maar nog sfeervoller. Enige nadeel was dat het ook onweerde en we het daardoor niet aandurfden om direct omhoog te klimmen naar het kapelletje op de top. Uiteindelijk zijn we daar nog wel op een uitgekiend moment heen gesneld, maar precies toen we aankwamen begon het keihard te regenen – van dat uitzicht hebben we dus maar heel beperkt genoten en ik heb er ook zeker geen foto van, haha. Van de rest gelukkig wel!

Uitzicht op de Fransiscaanse kerk. Links hiervan was overigens wel veel industrie, wat het plaatje een beetje verpestte, maar goed haha.

Meer heuvels – op de hoogste heuvel aan de linkerkant van het beeld is ook een skigebied, het grootste van Slovenië.

Dit was het kapelletje dat ons initiële eindpunt was. Niet echt bijzonder, er zat zelfs graffiti op (?), maar wel een goede plek voor het beste uitzicht. Pas later vielen deze lampjessnoeren me op en dat vind ik dan weer wel heel leuk, blijkbaar dus ook een prima wandeling voor in de avond.

Tijdens onze afdaling begon de zon weer te schijnen én spotten we een reetje tussen de druivenstokken. Hij bleef even stilstaan toen wij ons ook heel stil hielden en in die tijd heb ik ‘m weliswaar in slechte kwaliteit maar wel heel idyllisch vastgelegd. Hierna dronken we nog een ijskoffie op de rooftop bar en daarna rolden we de flixbus weer in op weg naar Boedapest, waar we in de langstdurende onweersbui terechtkwamen die ik (bewust) heb meegemaakt, denk ik. Ik vind het ondergrondse stuk van station Népliget ook nog steeds voelen een van de onveiligste stukken Boedapest, vooral ’s nachts, als er zich hele groepen daklozen/roma’s verzameld hebben en jij met je bezittingen en in je korte broek de weg probeert te vinden, maar goed. In feite waren we allang blij dat we de oversteek naar Hongarije veilig hadden gehaald toen we bij het station in Maribor opeens zonder aankondiging een thermometer op ons voorhoofd gedrukt kregen.

In elk geval: een rondtrip door o.a. Slovenië staat na dit tripje Maribor weer iets hoger op mijn prioriteitenlijstje. Ik heb inmiddels al wel relatief veel gezien van het land, erg groot is het natuurlijk niet, maar ik denk dat ik er ook erg gelukkig van zou worden om op elke mooie plek net iets langer te blijven en mijn spullen pas weer te pakken als ik het idee heb alles genoeg in me opgenomen te hebben.

X,
Hester

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *