(good)bye 2020

ELTE Botanical Garden, Boedapest, 19 augustus 2020

Het is de laatste dag van het jaar en ik zit iets duffer dan gehoopt achter mijn laptop, aangezien ik gisteravond na een heerlijke middag uitwaaien met mijn huisgenoten op Noordwijk opeens nog mijn (hopelijk) laatste keer hoofdpijn van het jaar mocht genieten. Op zich geen ontoepasselijke status voor 2020: niet brak van feestjes of avonden met vrienden, maar duf, van dagen achter elkaar binnenzitten of naar een scherm staren. Misschien dat het kopje oploskoffie dat ik tijdens het schrijven drink hier nog iets aan kan verhelpen – de nietsigheid van de dagen tussen kerst en oudjaarsdag heb ik kunnen benadrukken door geen enkele keer boodschappen te doen, dus toen mijn koffiecupjes op waren ben ik hier tijdelijk naar overgestapt. Op zich geen straf, de enige keren dat ik oploskoffie dronk was eind januari, op weg naar Boedapest, en toen ik in Boedapest woonde – en ok, ook tijdens de lockdown in het voorjaar, toen Tom en ik zelfs de internethype van dalgonakoffie uitprobeerden.

Ik heb dit jaar de uitgebreide jaaroverzichten die ik normaal schrijf zorgvuldig vermeden. Voor later was het wellicht leuk geweest, om te zien wat er nou eigenlijk wel in zo’n jaar gebeurde, of juist hoe weinig er nou echt gebeurde, maar ik voelde er zelf weinig enthousiasme voor. Ik vond 2020, net als zovelen, echt een ongelooflijk wrang jaar. Ik werd honderden keren met mijn neus op mijn vele zegeningen gedrukt, dat wel – zo zijn er geen mensen in mijn nabije omgeving die ziek zijn geworden, heb ik een fijn ouderlijk huis waar ik in maart naar kon terugkeren, heb ik geen baan die ik kwijt ben geraakt of waar ik risico loop om besmet te raken en is er altijd wel een auto tot mijn beschikking om mee te nemen (hoewel de bestemming vaak ontbrak) waardoor ik een stuk minder opgesloten zit. Toch kan ik er nog heel erg (en vooral: meer dan in het voorjaar) van balen dat mijn laatste jaar als student zo anders dan verwacht moet verlopen, dat ik na zes weken een avontuur van vijf maanden waar ik anderhalf jaar naar heb uitgekeken heb af moeten breken en dat ik straks drie maanden online stage moet gaan lopen, in plaats van ergens op de daadwerkelijke werkvloer rond te mogen huppelen.

Het einde van het jaar (/ de kerstvakantie) was vaak de periode waarin ik nog even met wat vrienden afsprak die ik al een tijdje niet had gezien, waardoor ik rond de jaarwisseling me vaak extra dankbaar wist met alle mensen om me heen. Dit jaar voelt het meer alsof al dat soort dingen nog steeds op pauze staan. Ik heb sommige vrienden al een tijdje niet gesproken zoals we dat gewend waren, bijvoorbeeld omdat er geen dispuutsavonden en borrels meer zijn (die blijken nu nog meer dan ik dacht superefficiënt) maar ook omdat ik me soms toch nog steeds fijner voel bij het vermijden van contacten buiten mijn standaard bubbel zodat ik in elk geval niet in quarantaine hoef en minder risico loop anderen te besmetten (ik hoop nog steeds vurig dat dit over twee jaar heel raar klinkt). Daarnaast mis ik de horeca als afspreekplek stiekem ook enorm, zoals Ingmar Heytze pas zo mooi beschreef in de Volkskrant. Ik hoop dat ik in 2021 mijn vriendschappen waar nodig kan aanhalen en weer wat meer kan intensiveren. Positieve punten van het afgelopen jaar op het gebied van vriendschappen waren er gelukkig wel: ik ontmoette opeens weer veel nieuwe mensen (tijdens mijn uitwisseling + master) en realiseerde me hoeveel energie dat me kan geven.

De wrange smaak van 2020 overheerst, maar dat neemt niet weg dat er zeker potentie in de afgelopen 365 dagen zaten om een goed jaar te worden. Er gebeurde uiteindelijk nog best veel goeds. Daarom: toch nog een klein lijstje met hoogtepunten, dingen die ik niet wil vergeten:

  • het behalen van mijn bachelor (mijn scriptie rondde ik officieel pas na de kerstvakantie af!)
  • het reisje via Duitsland toen mijn ouders en Tom me naar Boedapest brachten met de auto – vol spanning en excitement en toch ook met dat hele gekke gevoel van naderend afscheid op de achtergrond
  • een heerlijk appartement in de binnenstad van Boedapest met Annegida, Ilse en Eva, ik denk nog steeds niet dat ik dat heel veel beter had kunnen treffen
  • de rush van wonen in een nieuwe stad in een nieuw land, alle mogelijkheden, zoveel nieuwe mensen, alsof alles opeens even mogelijk is – echt een van de allerleukste ervaringen ooit, ik denk dat jullie het ondertussen al goed zat worden, maar het is heerlijk om zelf aan terug te denken en genoeg herinneren in korte tijd om lang op te kunnen teren
  • een goede vriendschap met Annegida (en hoop op een reünie met Ilse uit België)
  • het verbreden van mijn horizon en interesses door een super leerzame stage bij de vakgroep Neerlandistiek aan de ELTE Universiteit (die me vooral ook veel invulling van mijn weken verschafte tijdens de eerste lockdown)
  • Tom en zijn vertrouwen, liefde en tijd, ook al waren onze dates soms zoveel saaier dan we wilden
  • een bovengemiddeld fijne vakantie naar Zuid-Frankrijk met mijn gezin (ouders, Tom, zus en zwager) in een fantastisch huis met eigen zwembad
  • ondanks alles toch nog een vakantie met mijn dispuut in een mega kasteel in Noord-Frankrijk – het voelde in die week anders dan anders, maar op de silentdiscoavond die de commissie had georganiseerd voelde het even alsof er nooit wat was veranderd
  • twee weken terug naar Boedapest met Annegida en later met Niels, die de laatste dagen nog langskwam
  • heel veel chillen met Fred en Suus, mijn huisgenootjes
  • het starten aan mijn master en het behalen van in elk geval de eerste 15 punten. Als alles goed gaat ben ik in de zomer klaar, zo’n raar idee

Niet zoals gedacht, maar het kon veel erger en ik heb alle mogelijke zin in een nieuw jaar waarin dingen hopelijk beter gaat. 2020 was in veel opzichten in elk geval betekenisvol – ik heb me in academisch opzicht meer ontwikkeld/grotere stappen gemaakt dan in andere studiejaren en weer vrij veel over mezelf kunnen leren dankzij alle ongewone situaties. Vanavond vier ik Oud en Nieuw net zoals vorig jaar met Tom, Marolise en Niels en daar heb ik zin in – hoop dat jullie ook een fijne jaarwisseling hebben en tot volgend jaar! 🥂✨

X,
Hester

PS. Direct hieronder vind je een nieuwe feature, namelijk een hartje – als je mijn blogpost leuk vond kun je daarop klikken om ‘m te liken, leek me wel gezellig voor wat meer interactie zonder dat jullie altijd de moeite hoeven te doen om een reactie achter te laten :)

5 reacties

  1. Mooi geschreven en ik kan me zó voorstellen dat je er enorm van baalt. Zeker als student waarin de vrijheid die je juist dan nog zoveel hebt volledig wilt benutten. Je hebt dan nog weinig verplichtingen en verantwoordelijkheden in je leven, iets wat veranderd als je trouwt en kinderen krijgt ;-) Klinkt dramatischer dan ik bedoel maar soms benijd ik wel de mensen die nog zó vrij zijn hihi.. Maar ik geniet natuurlijk erg veel van mijn gezinnetje en had daardoor in die zin iets minder “last” van de gevolgen van corona, aangezien ik mijn vrije tijd niet meer in kroegen, cafés etc. doorbreng maar in de speeltuin met onze jongens. Toch mooi ook dat je positieve kant inziet en dankbaar bent voor datgene wat je wel hebt! En daarnaast heb je toch heel wat fijne hoogtepunten om op terug te kijken <3 . Een mooi 2021 voor jou en Tom gewenst!

  2. Wat een mooie foto! Ik houd echt van botanische tuinen. Budapest is ook echt een hele leuke stad, wat tof dat je daar gestudeerd hebt!
    2020 was een jaar zoals we het niet verwacht hadden nee, maar de kleine lichtpuntjes waren groter dan ooit tevoren. Die van jou klinken in ieder geval toch heel fijn :)

Laat een antwoord achter aan Angélica Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *