Zaterdag in Esztergom

14 maart 2020, Esztergom

Klein stapje over mijn trots heen om te kunnen schrijven over één van de laatste dagen die ik nog wel in Hongarije doorbracht. Na een paar uurtjes in Vác een week eerder (leuk, maar heel klein, het was koud en zondag dus alles was dicht) en een mini zenuwinzinking op de terugweg omdat onze kaartjes gecontroleerd werden en de conducteur bijna stampij schopte om een Duitse in plaats van Hongaarse studentenkaart (het is algemeen bekend dat het spoorwegpersoneel in Hongarije the absolute worst en bovendien totaal niet communicatief vaardig is), huppelden we nu het zonnige treinstation in alsof we precies wisten hoe alles werkte. Nyugati heeft de sjiekste McDonald’s die ik ooit gezien heb (zie hier), een lichtinval die zelfs mijn verstofte fotografiehart sneller laat kloppen en een loket verstopt tussen de steigers die doen vermoeden dat alles instort als je ze af zou bouwen. De sprinters zijn vervolgens, inclusief stopcontacten en instrumentaal muziekje om een volgende stop aan te kondigen, bijna Nederlandser dan onze eigen treinen.

Maar waar het uiteindelijk om ging was Esztergom, een stadje met bijna 30 000 inwoners op de grens met Slowakije. Vooral de burcht is bekend, maar aangezien dat zo’n twintig minuten wandelen is vanaf het station ben je vanzelf een tijdje onderweg. Ook de burcht zelf vond ik groter dan gedacht: ik heb geen idee meer wat we precies hebben gezien en waar het voor diende maar wel dat we zonder plan twee uur zoet waren en dat er zelfs nog een gedeelte gesloten was dat normaal wel open is voor bezoekers. Vanaf de burcht heb je uitzicht op de brug die je, onder normale omstandigheden, naar Slowakije brengt. In verband met het coronavirus waren de grenzen tussen Slowakije en Hongarije al gesloten en dus resulteerde ons bezoek aan de brug opeens in een hyperbewustzijn van landsgrenzen, wetend dat er aan het eind van de brug politie stond voor de grenscontrole. We zetten voet in Slowaaks grensgebied zonder een Slowaak tegen te komen en draaiden daarna heel gehoorzaam weer om.

Waar Esztergom dan weer niet goed in is: een binnenstad. Op weg naar de burcht waren we wel ‘ergens’ langs gelopen, maar niemand kon zich echt een oud stadshart herinneren. Was er wel, maar bleek niet meer te zijn dan dit pleintje met drie leuke cafés, hoewel de taartjes die we bestelden bij dit koffietentje eigenlijk stuk voor stuk niet echt lekker waren. Belangrijker was dat we met twaalf mensen ergens zaten en van onze vrijheid genoten, deels omdat iedereen in zijn of haar achterhoofd had dat dat nog wel eens heel snel kon veranderen, deels vanwege de normale Erasmusredenen: omdat je nooit ergens bent in dezelfde groepssamenstelling, omdat je ’s middags volop praat met mensen die je ’s ochtends nog niet kende, omdat je daarmee tegelijkertijd bevestigd wordt in het feit dat je met anderen juist al iets opgebouwd hebt of gewoon een goede klik hebt. Voor het echte leven wellicht wat rommelig, maar voor die korte tijd zo’n goede oefening in gastvrijheid en openstaan voor anderen. Een vaste groep waar je deel van uitmaakt biedt een bepaalde veiligheid, maar zolang de sfeer er altijd naar is om iemand mee te nemen of zelf bij een groep aan te sluiten is die behoefte een stuk minder aanwezig. Het geeft je bovendien de ruimte om je identiteit minder af te laten hangen van de groep waar je deel van uitmaakt – aangezien die niet precies vaststaat – en daarmee meer van jezelf.

Hoewel ik in de trein terug naar Boedapest vooral probeerde mijn hoofdpijn te onderdrukken en niet echt bezig was om plannen te maken, luisterde ik toch met een half oor mee naar de weekplanning die naast me werd opgesteld als alternatief op een periode waarin je nog gewoon kon stappen en weekenden naar Wenen kon gaan. Dat voelt inmiddels als extreem lang geleden, maar ik ben blij dat we er die korte tijd wel van hebben kunnen genieten. What else can you say?

X,
Hester

7 reacties

  1. Ik had nog nooit van het stadje gehoord, maar het ziet er zo schattig uit! Prachtige foto’s ook <3 Leuk om toch door iets reis-achtigs te scrollen nu!
    Liefs, Eva

Laat een antwoord achter aan Eva Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *