Autumn entered the room

8 oktober 2019, Utrecht

Zoveel als ik van september houd, zo stom vind ik het soms dat oktober daar op volgt. Met die maand zelf heb ik niet zo’n probleem maar wel met het feit dat er dan nog drie andere wintermaanden volgen. Ik ben iemand voor middagen en avonden, voor bloesem en voor de voorzichtige eerste lentezon, dus de herfst en winter doen altijd gewoon een iets groter beroep op mijn aanpassingsvermogen. Dat gaat me gelukkig elk jaar wel iets beter af: ik zorg voor een voorraad geurkaarsjes zodat ik die met een gerust hart gedurende de hele dag kan branden voor wat licht en warmte, ik spendeer dubbel zoveel tijd in mijn bed zonder me daar schuldig over te voelen (in dat geval is de keuze om mijn scriptie – waar ik in principe de deur niet voor uithoef – in het eerste in plaats van het tweede semester te schrijven nog steeds een goede) en ik kocht een jas die perfect is voor de herfst, waardoor ik naar buiten gaan telkens net iets leuker vind dan ik het eigenlijk vind. Mijn flared jeans kocht ik vorig jaar al, maar omdat ‘ie drie keer zo warm is als een normale spijkerbroek heb ik hem de afgelopen maanden eigenlijk niet aangehad, tot nu, in another poging om me maar gewoon aan de herfst over te geven in plaats van er tegenaan te schoppen.

Pas bedacht ik me dat ik het winterseizoen eigenlijk het liefste grotendeels in cafés door zou willen brengen: overdag vooral veel koffie drinken met mijn MacBook terwijl het buiten regent, ’s avonds een film zien in Springhaver of borrelen in de stad. Tijdens de eerste kringavond kwam ik zelfs tot de conclusie dat ik atm best gelukkig ben maar dat ik het in vergelijking met andere periodes uit mijn leven mis om regelmatig (spontaan) buiten de deur te eten of een hele avond op een terras te zitten, omdat ik dat gewoon de fijnste manier vind om de deur uit te zijn – ongeacht het seizoen – en vrienden te ontmoeten en daarmee mijn leven op een heel makkelijke manier heel leuk te houden. Met een half jaar buitenland op de planning liggen mijn financiële prioriteiten helaas net iets anders, dus nu geniet ik vooral heel bewust van elke keer dat ik wel ergens koffiedrink. Soms droom ik van een eigen koffiezaak (stiekem ook omdat ik altijd weer benieuwd ben hoe Tom reageert als ik dat voorstel, sorry not sorry) en – aangezien dat veel waarschijnlijker is om te gebeuren – af en toe ook alvast van een eigen huis met dit soort mooie betonnen keukens en een bijbehorende bar. Tegen een meer botanical keuken zou ik ook geen nee zeggen, ervan uitgaand dat ik bijbehorende planten tegen die tijd in leven kan houden. Het lijkt me heerlijk als dat zo’n fijne plek wordt dat andere mensen er evengoed graag naartoe komen om het leven door te spreken en dat ikzelf er ook elke keer zo blij van word dat het bijna niet meer onderdoet voor een fijne hotspot.

Maar tot die tijd blijf ik vooral nieuwe plekken verkennen waar ik me een paar uur lang zo op m’n gemak kan voelen. Mijn nieuwste ontdekking in Utrecht is Landhuis in de stad in Park Oog in Al. Als het lekker weer is fiets ik vaak via de Leidseweg en het kanaal naar huis en ergens ter hoogte van het park zag ik elke keer een heel gezellig terras. Hoewel de hertjes daar op zichzelf ook al heel leuk zijn vind ik Park Oog in Al zelf vaak een beetje te klein om echt af te spreken om te gaan wandelen of iets dergelijks, maar nu je dat minirondje kunt combineren met een koffiedate wordt het wel een stuk aantrekkelijker. Fred en ik dronken er koffie op een dinsdagmiddag en het was redelijk rustig, maar niet op een vervelende manier: er zaten gewoon wat mensen in hun eentje een boek te lezen of te werken en er stond op de achtergrond wat muziek aan. Zij was gelijk enthousiast om er een dag te gaan studeren en tegelijkertijd zou ik er ook heel graag een middag in het weekend willen borrelen. Ik heb echt een zwak voor dit soort zaken op een unieke plek in de stad (ook niet in de laatste plaats omdat er allemaal honden voorbijkwamen) waarbij je er echt even uit bent en waar je zowel met je vriend als met je vrienden of je familie heen zou gaan. Qua locatie en sfeer doet het daarmee misschien een beetje denken aan Parqiet in Rotterdam, maar Landhuis in de stad is ook nog uitgesproken maatschappelijk betrokken en dan ben ik wel zo’n beetje om.

Mocht je nog een invulling zoeken voor een herfstige dag in de buurt van Utrecht, dan zit je hier waarschijnlijk dus wel goed. Fun fact trouwens: ik vind dat er de laatste tijd sowieso weer opvallend veel geblogd wordt (in het algemeen), maar deze weken ben ik zelfs meerdere lijstjes tegengekomen met dingen die je kunt doen in de herfst. Leuk, maar vooral ook heel old school – ik herinner me dat ik die lijstjes zelf een paar jaar geleden ook opstelde. Stiekem wel benieuwd waar het heen gaat met blogs en ik ben nu des te blijer dat ik altijd gewoon ben blijven bloggen, al was het soms op een heel laag pitje. Aan een herfstbucketlist ga ik me verder niet wagen, maar ik heb al een heel knusse en winterse (buiten)bruiloft op een boerderij meegemaakt waar iedereen in winterjassen en sjaals gehuld was en je om de vijf meter tegen een heater aanliep en er staat een boswandeling met de schoonfamilie op de planning (de laatste keer dat ik dat bewust deed in de herfst was volgens mij in 2017), en als het nog even dit regenachtige weer blijft denk ik dat ik vanzelf weer een avond speciaalbier drink bij Café Olivier. Sommige dingen houd je gewoon niet tegen en daar weet de herfst alles van.

X,
Hester

Foto’s door @van_frederique aka Fred 

Deze blogpost is onderdeel van een betaalde samenwerking.

7 reacties

  1. Wat een onwijs mooie foto’s! En inderdaad: ik merk ook dat er de laatste maand(en) meer geblogd wordt! Overduidelijk meer activiteit op alle blogs. Ik vind het zelf heel leuk. Zoals je zelf al zegt: het gaat weer een beetje leven net als vroeger met old-skool lijstjes. Heel leuk!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *