Keulen zu Dusseldorf

Als ik iets geleerd heb in mijn adolescentiejaren dan is het wel dat Duitsland een fantastisch land is om naartoe te gaan. Dat is enerzijds omdat ik in het algemeen benieuwd ben naar steden en plekken – dus ook als ze er niet bekend om staan interessant te zijn of nog niet ontdekt zijn door toeristen en ook juist als het dichtbij mijn eigen leefwereld is – maar evengoed omdat het een uitgelezen plek is waar je zonder communicatieproblemen natuur en cultuur kunt vinden en tussendoor goed bier kan drinken. Daarmee samenhangend: het gezelschap waarin je verkeert heeft wel degelijk invloed op de mate waarin je Duitsland zult waarderen, en oké, voor vakanties waarop ik écht wat van de wereld wil zien kies ik alsnog een andere bestemming, maar voor korte reisjes in je twintigerjaren is het één van de betere opties. Vandaar dat ik deze zomer toch nog vijf dagen vlak over de grens spendeerde.

woensdag 7 augustus

Starting in Keulen, waar ik woensdag heen reed met Tom. We dronken Kölsch, aten flammküchen en typisch Duitse braadworst en liepen ’s avonds opnieuw een rondje door de stad die nu in de nacht gehuld was. Zo fijn hoe rustig het dan overal is.

donderdag 8 augustus

Donderdagochtend liepen we naar het Belgisches Viertel want dat zou een heel leuke hippe wijk zijn maar dat vond ik echt heel erg meevallen, haha. Misschien ook omdat het ochtend was en het in de middag/avond misschien juist wat meer tot leven komt. Wel kwamen we Schee tegen, een heel leuke zaak vol posters, tassen, kleedjes, servies en honderd soorten gin. Ik kocht een kaartje voor de roomies en een cappuccinokopje, favoriet souvenir. Tijdens een regenbuitje zaten we bij Kaffeesaurus (dat was wel oprecht hipster trouwens, maar ook heel druk) en daar dronk ik een black tonic want dat wilde ik al heel lang eens proberen, maar ik vrees dat ik mijn espresso’s toch liever met melk blijf drinken en mijn tonic gewoon los of met gin.

Eenmaal terug in de Altstadt beklommen we de Dom (enorme conditionele uitdaging) en bekeken we ‘m vanbinnen. Lovende commentaren blijven deze keer even uit, hij was gewoon mooi maar we waren niet diep onder de indruk verder.

’s Avonds staken we de Rijn over en dat vind ik altijd leuk, als je de stad even in en van een ander perspectief kunt zien. De verschillen tussen wijken zijn vaak geleidelijk maar als je aan de andere kant van het water bent lijkt een stad soms heel anders. Dat viel hier op zich wel mee maar het voelt toch altijd een beetje alsof je voor de tweede keer ergens arriveert. Anyone with me?

Ik had opeens de heldere ingeving dat we de komende dagen waarschijnlijk nog heel veel Duits zouden eten en aangezien ze in west-Duitsland sowieso minder fan zijn van (goedkope) schnitzels en meer van worsten was een andere keuken ook wel welkom. Deze Mexicaan was het compleet waard: bier met tequila, heel lekker eten (mijn keuze was vrij simpel maar ze hadden ook echt nog heel veel andere keuzes) en chille bediening. De zon liet zich ook weer wat meer zien dan de rest van de dag dus ik was gelukkig.

De rest van de avond wilden we eigenlijk bij een stadsstrand aan het water doorbrengen maar toen we daar om half tien aankwamen gingen ze al dicht, terwijl er nog wel heel veel mensen zaten en het er nog heel gezellig uitzag. Op Google stonden ook gewoon openingstijden tot middernacht dus ik weet niet waar ze last van hadden haha. In plaats daarvan dronken we rosé onder het Hyatt met basically dit uitzicht en dat was ook allesbehalve verkeerd. Die twee e-steps op de eerste foto waren ook van ons trouwens, Tom kon me met wat moeite toch wel overhalen en ik vond het vooral nogal onwennig maar ook wel leuk.

vrijdag 9 augustus

Aangezien het vrijdagochtend toch regende besloten we Keulen na het ontbijt direct maar gedag te zeggen. Tom en ik vonden het beide geen heel spectaculaire stad, er is gewoon niet heel veel te zien, maar er zijn wel genoeg leuke tentjes en terrassen. Oh en je kunt er volgens mij echt heel goed shoppen maar daar heb ik zelf gewoon nooit zoveel zin in op vakantie. Anyhow: na een uurtje waren we in Düsseldorf en daar was Niels intussen ook. Na het inchecken zijn we direct de stad ingelopen om te lunchen met Altbier en curryworst bij Zum Schlüssel en daarna te verplaatsen naar Schweinske (da’s wel echt het toppunt van een lelijk Duits woord) voor cocktails.

Omdat het tegen vijven begon te regenen hadden we even een tussenstop gemaakt bij het hotel en aten we bij Rosie’s, het restaurant naast het hotel. Tom en Niels beoordeelden me overigens allebei als chagrijnig en daar was ik het wel mee eens – ik ben dan overigens niet direct heel ongezellig, ik zit alleen mezelf een beetje in de weg en kan daar meestal juist wel om lachen. In de loop van de avond ging dat gelukkig beter, hoewel we wel zonder succes terugkeerden naar Schweinske, want we kregen echt de gooorste mojito ooit en het enige wat je hoorde was de rocktent aan de overkant. Düsseldorf bleek een extreem levendig uitgaansleven te kennen waar wij niet echt aan deel wilden nemen dus dat was enigszins manoeuvreren. We hebben gewoon nog wat rondjes gelopen door de stad en daarna op een heel rustig terrasje gezeten tot dat dicht ging.

zaterdag 10 augustus

Zaterdag: steppen en terrassen. Zie hier ook mijn ‘niet weer een foto’-gezicht als Niels opnieuw een gezichtsuitdrukking van me wil vastleggen. We zouden ’s middags naar een rooftop bar gaan tot ik me bedacht dat ik dat bij zonsondergang wilde doen. In plaats daarvan lunchten we weer bij Zum Schlüssel maar nu in het binnentuintje bij de kerk in plaats van op straat. Als je ooit naar Dusseldorf gaat moet je hier echt heen; je hoeft niet te bestellen omdat ze gewoon bier langs komen brengen en dat is zo’n heerlijke ervaring.

Daarna kochten we bruisballen bij Lush (hurray voor een bad in je hotelkamer) (hoewel ik er niet in ben geweest want ik vind het saai + ik slaap liever) en liepen we langs een pleintje met een volkszanger. Vijf minuten later loop je weer over de Köningsallee vol dikke auto’s (heb daar deze keer even geen foto’s van maar dat is omdat het gewoon heel erg normaal is daar), lekker sfeertje. ’s Avonds aten we weer bij Rosie’s en deze keer ging ik voor een risotto met geitenkaas.

En daarna was het dan wél tijd voor de rooftop bar, The Paris Club. Fun fact: dit zit in het 25hours hotel en daar wilde ik eigenlijk heen in Keulen maar dat vond Tom te hipster. Deze zaak had ook wel een niveautje, maar in principe was er gewoon een breed publiek en legden de barmannen zich toevallig volledig toe op het maken van de mooiste longdrinkcocktails. De muziek was ook fijn, het werd alleen steeds drukker en het gedeelte buiten (het balkon) was in verhouding veel te klein. Ik heb wat foto’s gemaakt van de zonsondergang en daarna zijn we na één drankje weer gegaan. Wel een tip, want je kunt er in principe ook gewoon heel even gratis van het uitzicht genieten als je de lift naar boven neemt en niets aan de bar bestelt.

Naast het 25hours zat beneden nog een heel gezellig terras bij een restaurant dat in een soort zeecontainer zat – Bar Olio – maar toen we aan een tafel gingen zitten van mensen die weg waren bleek dat er gewerkt werd met een soort wachtrij die we compleet geskipt hadden omdat het op ons gewoon overkwam als staande borrelende mensen, oeeeps. Inmiddels waren we wel in een soort gegentrificeerde buitenwijk en I love suburbs dus ik wilde onder geen beding direct terug naar de Altstadt. Na een rondje steppen op het mega goede asfalt in District 1 maakten we de avond daarom af met Weizen en Moscow Mule bij Ab der Fisch. Ik vind het altijd nadelig aan snapshotdiaries dat ik wat minder vrijheid heb om te schrijven, dus mocht je het nog niet tussen de regels door hebben gelezen: ik houd echt van deze avonden en van verdwaald raken in vreemde steden met lievelingsmensen. Het is bovendien echt een zegen als je beste vriend en je vriend ook bevriend zijn, als je elkaar goed genoeg kent om het over alles te kunnen hebben en om te weten wat werkt. Ik weet nog dat ik vroeger al een knoop in mijn maag kreeg als ik dacht aan weggaan met ‘vreemden’, zonder mijn ouders, omdat ik me dan zorgen maakte over bij wie ik écht mezelf kon zijn. Naast dat ik tegenwoordig inmiddels redelijk in staat ben om voor mezelf te zorgen, heb ik ook echt mensen om me heen tegen wie ik shit kan vertellen (als ze het nog niet zelf opgemerkt hebben) en die op me letten maar me ook nog een beetje in m’n einzelgängerelement laten. Deze boodschap is absoluut niet nieuw, dus misschien heb je ‘m deze keer overgeslagen, maar hij mag gewoon best herhaald worden denk ik. In elk geval van mezelf.

zondag 11 augustus

De laatste dag besteedden we aan uitslapen, het hotelontbijt en wat (step)sightseeing. Ik navigeerde ons naar Lina’s Coffee dat iets meer vegan was dan gedacht maar wel goed genoeg voor een ijskoffie met kokosmelk.

Na het uitchecken brachten we nog een bezoekje aan de Classic Remise. Dit is een zaak waar mensen hun auto kunnen stallen en te koop kunnen zetten en garageboxen kunnen huren om aan projecten te sleutelen. Uiteraard wel allemaal van een bepaald kaliber dus echt een droom om doorheen te lopen. Een oude 911 stond sowieso al op mijn verlanglijstje maar de kleur chocoladebruin is hoog binnengekomen op de ranglijsten.

Daarna reden we in tweeënhalf uur naar huis en das war es! We misten de natuur en de cabrio misschien een beetje in vergelijking met vorig jaar maar het was bovenal een heerlijk ongecompliceerd tripje om de zomer te vieren. Erg fijn.

X,
Hester

3 reacties

  1. Prachtige foto’s.
    Goed genieten….
    Dusseldorf is inderdaad zo mooi.
    Tip voor de volgende keer ga eens naar Hamburg dat is wel naar het Noorden maar dan zie je ook wat of naar Berlijn……

    Xoxo

  2. Liefde voor deze reisblogs.. voor even waan ik me in die sferen daar! En heerlijk die vrijheid en ongedwongenheid! Doen waar je op dat moment zin in hebt staat hier op een laag pitje door twee kleine kids. Af en toe zou ik dat echt weer even willen. En écht jezelf bij iemand kunnen zijn is zó fijn! Die mensen die je nemen zoals je bent en je liefhebben met al je mooi en minder mooie kanten.. dat is waardevol!

Laat een antwoord achter aan Ilona Wielinga Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *