l’histoire ce répète

30 december 2018, Vaassen

In 2017 bevatte mijn eerste blogpost in het nieuwe jaar foto’s van Dordrecht die ik eind december maakte, in 2018 was het Delft – ook nog inclusief kerstboom – en in 2019 is het kasteel Cannenburgh in Vaassen dat tegen dezelfde grijze lucht een nieuw jaar aan blogposts opent. Om de een of andere reden onthoud ik dat soort dingen en om nog een andere onbekende reden kan ik er niet niet de ironie van inzien. Blijkbaar is er gewoon iets met december en de kerstvakantie waardoor ik altijd wel een nieuwe oude stad bezoek en die vastleg om vervolgens in iets kalmer vaarwater te bedenken dat ik die beelden nog kan delen. Sommige dingen zijn minder toevallig dan ze lijken en meer een kwestie van geschiedenis die zich herhaalt, maar dan elke keer in een net iets gewijzigde vorm.

Zo was ik deze keer met mijn huisgenoten, Naomi en Fred(erique). In de zomer van 2017 kwamen we bij elkaar in huis te wonen, meer willekeurig dan bewust gekozen, en toch ging het vanaf het eerste moment goed. We doen alledrie een geesteswetenschappenstudie en zijn lid bij een christelijke vereniging maar we zijn toch net niet even oud, zitten net niet in hetzelfde studiejaar, wonen net niet even lang op kamers of zijn net niet even lang lid en dat zorgt ervoor dat we genoeg delen, maar nooit teveel. Huisgenoten zijn geeft een heel andere dimensie aan een vriendschap, vooral als je elkaar ook echt als huisgenoten leert kennen. We zijn als geen ander op de hoogte van elkaars levens, maar tegelijk hebben we eigenlijk alledrie onze eigen vriendenkring en onze eigen alternatieve thuissen.

Eén daarvan bevindt zich in Vaassen. Daarom reden Naomi en ik op een zondag af naar de Veluwe om eindelijk kennis te maken met Freds katten, enorme tuin, ouders en zus, ouderlijk huis, middelbare school en vertrouwde omgeving. Het was het soort weer waarin eigenlijk niets goed tot z’n recht komt maar daar lieten we ons niet door tegenhouden en dus wandelden we, terwijl Fred ons van funfacts voorzag, in de miezer door de tuinen van het kasteel. Met een beetje fantasie zagen Naomi en ik langzaam ook in hoe dit er in de herfst, lente of zomer uit zou moeten zien.

We aten bitterballen bij Cornelis in Epe om te ontsnappen aan het winterse weer en Naoom maakte een foto van mij waarop evident wordt wat niemand weet of iedereen vergeet. In mijn hart ben ik namelijk eigenlijk een paardenmeisje ben, ook nog na jaren niet of amper paardrijden. Dit weiland grenst aan de achtertuin van Fred en ik kan er met mijn hoofd nog steeds niet bij hoe je kan verzwijgen dat je zonder je tuin te verlaten een paard kan aaien want dat was precies alles wat ik vroeger wilde. Kleinemeisjesdromen verschillen, zo blijkt.

Inmiddels is het allang weer klaar met de kerstvakantie vol kastelen en nostalgie en is het gewoon weer tijd om die toekomstdromen te realiseren. Nuances daarbij: ik heb meer dan ooit gestudeerd in die twee weken vakantie, mijn tentamen gehaald en nu nog even collegevrij tot 4 februari. Ik heb stiekem wel weer zin om terug de collegebanken in te gaan en ik wil nog liever dat we even fastforwarden naar het einde van de winter. De kou kan ik nog wel aan, de zon doet op sommige momenten echt haar best, maar op het moment van schrijven ziet de lucht er weer exact hetzelfde uit als op 30 december en dat heb ik ondertussen wel een beetje gehad. Ik heb zin in uitdaging op academisch gebied, een frisse wind, de geur van nieuwe dingen in de lucht en in het licht naar huis fietsen na mijn college tot 19:00. Zon in plaats van wolken.

En natuurlijk weet ik dat de geschiedenis zich in de lente evengoed blijft herhalen, maar tegen die ironie schop ik een stuk minder hard. Misschien simpelweg omdat ik die geschiedenis leuker vind, misschien ook omdat de geschiedenis van de lente voor mij meer dan die van de winter een geschiedenis is van vooruitgang en verandering. Dit was een goede winter met veel favoriete personen, maar het blijft een winter. Let’s see what happens next. 

X,
Hester

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *