Hallo schön München

München, 12 juli 2018

Op de elfde bracht ik met mijn ouders een bezoekje aan Augsburg. Een stad met geschiedenis (ik moest in elk geval direct aan de godsdienstvrede van 1555 denken, tijdens de geschiedenislessen is ‘cuius regio, eius religio’ altijd bij me blijven hangen) die me, of all places, op sommige straathoeken aan New York deed denken. New York op een grauwe septemberdag dan, want zelfs in een lange broek en een spijkerjasje had ik het koud en dat deed weinig goeds voor mijn spierpijn van de vorige dag. Augsburg verkennen kwam in praktijk dus neer op strompelen door de stad en over de overdekte markten die er bijzonder veel waren, tot het laatste uurtje, toen de zon me tegelijk met een cappuccino weer volledig verwarmde op het kleurrijke terras van ANNA Café tegenover de openbare bibliotheek. Good combinations.

Dat prille begin van zonnige ervaringen met Duitse steden zette zich de volgende dag voort in München. We begonnen braaf op het Marienplatz, bovenop de toren van de Alte Peter en in de Frauenkirche maar daarna realiseerde ik me dat de stad eigenlijk te groot was om volledig te kunnen zien. Een korte pitstop werd gehouden bij Luitpold, een restaurant met een onhandig opgebouwd terras en een bijzonder bestelsysteem maar wel de beste taart in tijden en een fantastische vloer in de wc. Als je omhoogkijkt terwijl je op het terras zit waan je je in Zuid-Frankrijk, maar het uitzicht op de Brienner Straße laat weinig aan je verbeelding over: niet overal is negentig procent van alle auto’s Duits is en vijftig procent daarvan een Porsche, BMW of Mercedes, maar in München is dat dus wel de normaalste zaak van de wereld.

Over de Brienner Straße kwamen we vanzelf langs het Odeonsplatz, waar een misplaatste maar fantastische Italiaans aandoende kerk staat én voor de gelegenheid een openluchtzaal was opgezet voor een klassiek concert later die dag waar voor gerepeteerd werd op het moment dat wij langsliepen. Heel erg fijn. We liepen via de Hofgarten, een veel meer Frans aandoende tuin, naar de Eisbachwelle: een natuurlijk ontstane surfgolf middenin de stad. Er waren een stuk of tien mensen aan het surfen en er stonden minstens drie keer zoveel mensen omheen te kijken maar de sfeer was direct heel erg ontspannen en leuk. Ik was opeens niet meer van plan snel weg te gaan en maakte eindelijk weer eens goed gebruik van mijn 50mm. We hebben de laatste tijd een beetje een haat-liefdeverhouding (hij focust al een tijdje niet lekker via m’n zoeker) maar als ik echt geniet van fotografie, dan is dat nog altijd wel met m’n diafragma op f/2.0.

De rest van de dag besloot ik dat dan ook maar gewoon vol te houden. Ik las verder in Nicole Krauss in de Englischen Garten, mijn moeder maakte foto’s van me, mijn vader realiseerde zich dat hij zijn bril was vergeten bij Luitpold en onze telefoons raakten leeg maar hij vond ‘m terug, de zon werd feller terwijl ze onderging en de straten vulden zich met nog meer auto’s. We aten ergens op een hoek van een straat bij Bohne & Malz en wilden middenin de ons toen nog onbekende pinstoring van ING pinnen. Terwijl mijn vader een pinautomaat in een winkel probeerde, dwaalde ik daarnaast rond op het Karlsplatz en deed ik een poging het licht te vangen in mijn lens. Drie seconden later stond ik met twee backpackers uit Australië en Engeland te praten en wist ik niet alleen zeker dat het binnen vijf minuten heel ongemakkelijk zou worden omdat mijn vader me op zou zoeken, maar ook dat ik nu al heel veel zin had om terug te komen in deze stad met mijn eigen vrienden.

München was een voorproefje voor wat komen zou, een stad gebaad in blauw, goud en groen, bovendien een zegen voor elke autoliefhebber. Vergeet er vooral niet ooit heen te gaan.

X,
Hester

Eén reactie

  1. Ah op die foto’s met het gele topje straal je echt; super mooi! Gelukkig vond je paps zijn bril weer terug, haha. Ik ben eigenlijk alleen in München geweest tijdens wintersportvakanties, als we erdoorheen (of eigenlijk erlangs) reden. In mijn hoofd is het altijd ‘de plek waar vaak file is’. Maar zo te lezen is het ook een echt bezoekje waard. Ben stiekem ook wel benieuwd hoe die geweldige vloer in de wc eruit heeft gezien.. Liefs!

Laat een antwoord achter aan Stella Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *