Nijmegen: de zomer op de som

18 april 2018, Nijmegen

Als er iets is wat je jezelf moet gunnen, dan is dat een vakantiegevoel. In de afgelopen jaren heb ik geleerd dat dat ook juist in eigen land veel makkelijker te realiseren is dan je in eerste instantie zou denken – of ben ik simpelweg in de positie gekomen waarop het gemakkelijker is. Een studentenov, leuk gezelschap, geld op mijn rekening voor terrasjes en een vrije dag zijn allemaal realiteit en zelfs het weer werkte enorm mee toen ik op een ochtend in april de deur uitstapte om met Niels naar Nijmegen te gaan. We hebben beide een week vrij en behoefte om er heel even tussenuit te gaan en dat lukt dan ook al vrij snel: een paar kilometer van Utrecht af start mijn verbazing over de omgeving direct. Onze trein rijdt door landschappen die ik niet specifiek herken, maar die überhaupt ook totaal anders aanvoelen dan de weilanden die ik gewend ben tussen Utrecht en Rotterdam. Korte samenvatting: veel heuvels en zo mogelijk nog meer paarden.

Eenmaal gearriveerd beginnen we met een vroege lunch op het terras van Down Town, een zaak die ondanks z’n hotspotgehalte toch nog iets eigens heeft weten te behouden. We delen een portie scones en daarna ga ik voor flammküchen met parmezaan, tomaat, mozarella en basilicum. Aanrader wat mij betreft, zeker op het soort dagen waarbij het kwik boven de vijfentwintig graden uitstijgt (op het moment van schrijven is dat – voor mijn gevoel – voor de zoveelste keer deze lente het geval en hoewel ik ervan geniet blijf ik me afvragen of ik zomers in Nederland altijd verkeerd heb ervaren, of dat ze gewoon drastisch veranderd zijn).

Na de lunch is het tijd voor het eerste rondje door de stad. In de kerk wordt een begrafenis gehouden dus die skippen we vooralsnog en we lopen via het stadscentrum (waar ik ook nog twee katten tegenkom, er is geen bezoek aan een stad compleet zonder een inwonend dier geaaid te hebben) naar de Waal. Check vooral de trein over de brug even op de foto hierboven, zo kwamen wij ook het station binnen en het voelt vrij kleinburgerlijk om dit te zeggen maar ik vond het oprecht een leuk moment toen ik onze eindbestemming zo zag liggen. Aan de Waal zijn genoeg terrassen en wij besluiten dat het ook al wel tijd is voor ons tweede terras.

Next up is het Valkhofpark – hoewel we daar vooral spontaan heen lopen want echt sprake van een plan is er niet, ik heb me voornamelijk op hotspots geconcentreerd omdat we gewoon heel veel zin hadden in heel veel terrasjes en de stad heeft zo’n overzichtelijke grootte dat je daarmee alsnog alles wel ongeveer ziet. Alleen de Stevenskerk en bijbehorende toren staan nog wel steeds op het lijstje en dus lopen we daar langs op weg naar de volgende hotspot. Hoewel het beklimmen van de toren ons in onze eerste minuten in Nijmegen juist werd aangeraden door een heel aardige inwoner die een lied over de toren begon te zingen toen hij mij foto’s zag maken met m’n camera, komen we bij de ingang van de toren een iets minder aardige Nijmeegse vrijwilliger tegen. Ik kan er nog steeds om lachen dat Niels en ik op dat moment allebei zo gefrustreerd en verbaasd zijn over de situatie dat we maar blijven redeneren hoe onredelijk het is en eensgezind besluiten dat we ook absoluut geen zin meer hebben om die toren op te gaan. Ook de kerk zien we uiteindelijk niet van binnen, omdat we het niet gepast vinden om ons tussen de condolerende mensen te begeven, ook al mag je dan in principe wel naar binnen. Alsnog is het moment dat de klok wordt geluid wel heel indrukwekkend en hebben we de wachttijd efficiënt gebruikt door een restaurant te reserveren voor die avond.

Onze volgende stop is De Hemel. We zijn precies een paar dagen te laat om onder een bloesemhemel te kunnen zitten (de blaadjes liggen overal om ons heen op de grond), maar in het kleine parkje voor De Hemel staan gelukkig nog wel bomen die volop bloeien. De Hemel blinkt niet per se uit in culinariteit (wel in prijzen, de bitterballen zijn spotgoedkoop als je Rotterdamse terrassen gewend bent) maar heeft wel een heel chill, groot terras. Als ik in Nijmegen zou wonen of studeren zou ik daar waarschijnlijk wel vaak komen om gewoon in alle rust simpel te kunnen borrelen.

Na twee rosé zitten we nog even in het Korenmarktparkje – overigens naast een yogaclubje dat op dat moment een les houdt – en daarna gaan we naar Bistro Flores. Dat is ook waar het gat in mijn foto’s begint want ik wilde aan de ene kant alles heel graag vastleggen, maar het voelde ook een beetje ongepast. In elk geval: als je graag goed wil eten op een sfeervolle locatie in Nijmegen dan is het een enorme tip. Ik koos voor een zeebaars met citroenrisotto die wel op mijn Instagram te bewonderen is en daarna wisselden Niels en ik nog culinaire toetjes uit. Als je niet al te roekeloos bestelt is het prima te betalen (mijn wijntje was bijvoorbeeld €7,50, maar de kunst is dan gewoon om er de hele maaltijd mee te doen) en vooral echt heel erg lekker en met heel veel aandacht bereid. De extra euro’s heb ik er dan graag voor over, want een dag in een nieuwe stad afsluiten met een onbetekende burger in een al even onbetekenend restaurant vind ik gewoon echt een enorme domper. Overigens vind ik het sowieso heel leuk dat culinair eten ook steeds vaker laagdrempelig kan (ik had namelijk nog steeds gewoon een kort broekje aan en nothing fancy).

We staan precies op het goede moment weer buiten, namelijk als de zon begint te zakken. Vanuit hetzelfde Valkhofpark nemen we even een momentje voor het kleurenspel in de lucht en daarna lopen we door een nog nabruisende stad naar het station. Nijmegen is echt een andere stad dan ik gewend ben, maar heeft wel genoeg mooie plekjes waarvan ik blij ben dat ik ze gezien heb. De trein terug naar Utrecht heeft vertraging waardoor Niels precies zijn overstap naar Rotterdam niet haalt en een halfuur op Utrecht Centraal moet wachten maar ik ben in een goede bui en blijf ook nog even, waardoor ik uiteindelijk onverwacht met mijn huisgenootjes in de bus naar ons huis zit. Het was de eerste echt warme, zomerse dag en het was een goede, met een nieuwe omgeving, geen verplichtingen, spontaniteit en favoriete mensen. We namen de zomer op de som en ze kwam er moeiteloos doorheen.

X,
Hester

3 reacties

  1. Ah yes! Ik kreeg mijn allereerste melding van jou binnen en heb het natuurlijk gelijk gelezen. Leuk om te lezen Hessie. :)
    X Es

Laat een antwoord achter aan Romana Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *