—
20 augustus 2017, Brugge / Knokke
Zondagochtend was het tijd voor een hotelontbijtje en, anderhalf uur later, voor cappuccino en perencake bij Vero Caffè op het Sint-Jansplein. Ik zou kunnen zeggen dat je van uitchecken en een klein rondje door de stad honger krijgt maar eigenlijk bestelde ik die perencake vrij gedachteloos omdat ik er gewoon benieuwd naar was. Vero Caffè was mijn keuze in mijn eeuwige zoektocht naar leuke hotspots en het stelde niet teleur. We zaten binnen omdat het vrij bewolkt was en waren bijna de enige maar het was alsnog een vrij knusse zaak zoals je ze wel kent, met een open bar/keuken en een rijke keuze aan zelfgemaakte baksels en limonades en overal om je heen planten en kussentjes. Ik blendde een beetje in in het interieur dus Niels pakte mijn camera en legde me vast terwijl ik rustig de eerste slok van mijn cappuccino dacht te nemen. Weten jullie na een halfjaar ook eindelijk de context van de foto die momenteel al mijn blogposts vanaf de rechterzijde begeleidt.
Na wat authentieke bonbons gekocht te hebben voor onze ouders (#liev) stapten we in voor de derde bestemming, de reden waarom ik het zonde vond alles in één blogpost te proppen, hoewel ‘Damme, Brugge & Knokke’ wel een heerlijke titel was geweest. België deed in twee dagen hard haar best om te bewijzen dat ze – in elk geval aan de kust – een heel repertoire heeft aan plaatsnamen die op een -e eindigen, het liefst voorafgegaan door de verdubbeling van een medeklinker.
Uiteraard waren er ook andere redenen om naar Knokke te gaan: we wilden nog even naar de zee/het strand, Niels heeft een zwak voor alles wat exclusieve auto’s aantrekt en het lag ook nog eens op de route. Het waren de perfecte omstandigheden om in een cabrio te rijden, namelijk op een stapvoets tempo, met genoeg zon en bovendien met de boulevard en het strand recht voor je neus. Ik heb me af en toe verbaasd over de aanwezige villa’s, auto’s en strandtenten maar het grootste gedeelte van de tijd waaide er haar in mijn gezicht en was ik me alleen maar bewust van het zand en de zee. Mede mogelijk gemaakt door Tom overigens, die de moeite nam mijn sneakers aan mijn rugtas te hangen. Ik houd van praktische oplossingen en alzeker als ze het goed doen op foto’s. Diezelfde sneakers werden overigens als houder voor telefoons gebruikt die anders in het zand moeten liggen, het strand heeft blijkbaar een innovatieve werking op mensen.
Na een broodje bij de goedkoopste (maar ook drukbezochtste, zo leek het) semi-snackbar op de hoek van de straat keerden we terug naar de parkeergarage. Ik had nog even een aanvaring met Knokke omdat ik onwijs nodig naar de wc moest en de wc’s overal stuk of tijdelijk buiten gebruik waren, maar gelukkig had ik na een kwartier meer geluk bij een volgend tankstation. Ik vind rijden met een volle blaas ultiem kut dus dit probleem moest even getackeld worden voor ik van de rit kon genieten. Er was op een gegeven moment weer een megafile (why België, why) en het koelde af terwijl we nog open reden maar Tom nam zijn taak als shotgun zeer serieus door Lil Dicky te introduceren, perfecte muziek om dat soort externe factoren uit te schakelen.
Tussen het huis van Marolise en het huis van Tom reden we langs een MacDonald’s. Het broodje hamburger dat we onderweg hadden gegeten bij een tankstation dat we allemaal nog herkenden als pauzeerplek van een schooltripje lang geleden was niet per se een volwaardige avondmaaltijd, dus ik sloeg af naar het parkeerterrein. In een trui die niet van mij was at ik vervolgens frietjes die in feite ook niet van mij waren. Twee dagen vrijheid in het buurland werden afgesloten met momenten die favoriet blijven, als je er allemaal allang niet meer fantastisch uitziet maar je in plaats daarvan juist op elkaar ingespeeld bent geraakt.
2 reacties
Persoonlijk is deze post (en de vorige post) voor mij grappig om te lezen. Ik volg je blog al enkele jaren, maar ik heb nog nooit een berichtje nagelaten. Nu kan ik het niet laten, want ik woon namelijk in Knokke-Heist ;). Het leek alsof onze leefwerelden heel ver uit elkaar lagen en nu zijn ze opeens dichterbij gekomen. Hopelijk heb je genoten van je 2-daagse trip naar Brugge en Knokke.
Wat je zei over de hordes toeristen in Brugge: die zijn er altijd. Inwoners van Brugge en de omliggende gemeenten vermijden het centrum omwille van die toeristen, of zoeken nog enkel de plaatsen op die nog niet zo bekend zijn. Heel erg jammer, want Brugge is zo mooi, maar het barst uit haar voegen…
Verder begrijp ik volledig welke indruk Knokke op je gemaakt heeft, maar als je nog eens terug zou komen, dan kan ik je gerust ook plaatsen tippen die bewijzen dat Knokke meer is dan het imago dat ze heeft. Er zijn ook goedkopere en veel gezellige plekjes. Alhoewel het strand natuurlijk de beste plaats blijft ;).
Trouwens, je vermeldde dat je twijfelt of je naar Leuven of Gent zou gaan. Ik raad je Gent aan. Het is een studentenstad, met een van de grootste universiteiten van Vlaanderen, maar het is naast dat ook een gewone stad voor al zijn inwoners. En er is veel meer te beleven. Gent zit vol met goede eetplekken, bars, cafés, noem maar op.
Om een lang verhaal kort te maken: als je tips wilt over adresjes in België, ask!
Hé Charlotte! Wat leuk, thanks voor je reactie :) Jammer dat het zo’n ding is in Brugge inderdaad, wist ik helemaal niet eigenlijk! En ja haha, we waren ook maar een paar uurtjes in Knokke dus te kort om meer te zien dan wat je als eerste ziet, maar leuk om te horen dat dat er dus ook wel degelijk is. Lijkt me in elk geval wel een fascinerende plek om te wonen!
En als jij Gent aanraadt moet ik daar misschien maar naar luisteren, haha. Tips voor hotspots, cafés, unieke winkels of gewoon mooie buurten zijn altijd welkom ☺️