January tunes + ♥♥

Precies twee jaar geleden was ik dagelijks met geluk bezig in het kader van mijn profielwerkstuk. Gezien de dingen die ik daarvan leerde – namelijk dat je blijvende geluksniveau is opgebouwd uit je bereik, je omstandigheden en je vrijwillige controle en dat de invloed uit die eerste twee variabelen veel kleiner is dan je zou denken – is het eigenlijk bijzonder dat ik nu bij het reflecteren op mijn gevoel van geluk zo vaak vergeet dat ik dat actief kan beïnvloeden met meer dan alleen acties. Ik maak namelijk wél heel vaak bewuste keuzes over wat ik doe of laat met het oog op hoe gelukkig ik er van word, maar het in goede banen leiden van mijn gedachtegangen laat ik vaak achterwege omdat het een beetje als manipulatie, als valsspelen of als onoprechtheid voelt.

Dat het toch juist belangrijk is om te doen bedacht ik me toen ik op een doordeweekse avond na een heel fijne avond op mijn trein stond te wachten en er een goederentrein voorbij kwam razen. Dat is daar vaste prik maar ik kan er gewoon niet aan wennen, ik vind het elke keer een ongelooflijk vervelend moment. Ik moest ook nog een half uur alleen in de trein en daarna naar huis fietsen in de regen waar ik die dag al vaker mee geconfronteerd was en ik wilde bijna blijven hangen in mijn spiraal van negatieve gedachtes tot ik me herinnerde dat ik echt een goede avond had gehad. Het kost me redelijk wat moeite om mezelf op zo’n moment te overtuigen de andere kant op te denken, maar toch levert een combinatie van dankbaarheid uitoefenen en je eigen pessimisme onderscheppen netto gezien altijd wat op.

Januari vind ik zo’n voluntary control maand. Kan onwijs goed zijn, maar er is een grote kans dat het regent of donker is of saai of koud en dat je dus zelf iets meer je best moet doen om in te zien dat het leuk is. Zoals je uit zowel mijn afgelopen zin als mijn afgelopen blogpost kan opmaken hebben de weersomstandigheden sowieso automatisch veel invloed op mijn gemoedstoestand; dat wordt eigenlijk alleen overstemd als ik verliefd ben, maar januari 2018 was geen maand waarin dat aan de orde was (verrassing). Gelukkig is er ook nog een andere factor die iets doet met mijn gedachtewereld en waar ik wél zelf invloed op kan uitoefenen, namelijk muziek. Daarom leek het me in dit geval wel weer eens relevant mijn maandelijkse playlist te delen.

Eén van de eerste nummers die ik daaraan toevoegde was Happy New Year van ABBA, iets waar ik de rest van de maand uiteraard nog spijt van heb gehad maar op die bewuste nieuwjaarsdag had ik nou eenmaal wel behoefte aan een meeslepende klassieker. Al snel volgden er een paar nummers die voor mij om onbekende redenen typische januarinummers zijn, zoals Sucker for You – Matt Terry, Parachute – Jaymes Young, U.R. Beautiful (acoustic) – The Beach en _hey now – Blaudzun. Ik ben ooit begonnen met maandelijkse lijstjes maken in 2015, ook in januari, en dat was voornamelijk omdat ik toen heel veel goede nummers tegenkwam. Sindsdien lijken er elke januari dat soort melancholische nummers uitgebracht te worden en ik waardeer ze elk jaar weer enorm.

Ik luisterde ook nieuwe nummers van fijne artiesten als Youngr (September Sun), Kakkmaddafakka (Incorruptible), Troye Sivan (My My My!) en First Aid Kit (Rebel Heart) en iets minder recente releases van G-Eazy, Gerson Main, Kodaline, Alain Clark en Di-Rect. Het meeste haalde ik uit mijn Release Radarlijstjes maar soms hoorde ik een nummer opeens in een bioscoop of tijdens een serie of kreeg ik ‘m getipt. Mijn januarilijstje vulde zich dit keer al vrij snel, omdat ik veel momenten had om muziek te luisteren: in de eerste week in de uren die ik werkte (een dag op kantoor is al snel minimaal vijf uur aan muziek) en daarna voornamelijk op elk moment op de fiets, tijdens het werken aan een verslag, in de trein, tijdens het opruimen van mijn kamer, als ik met vrienden was en in de auto.

Het derde weekend van januari was ik vervolgens een aantal uur per dag omringd met een band en live muziek tijdens een christelijk conferentieweekend met mijn studentenvereniging en al onze zusterverenigingen. Van tevoren had ik eigenlijk helemaal geen zin om me kwetsbaar op te stellen en me te laten raken maar ik mocht dit jaar gelukkig ook ervaren dat kwetsbaar zijn niet altijd in verband staat met moeilijkheden, pijn of verdriet. Focus was opnieuw een goed, mooi en gezellig weekend met een aantal dispuutsgenootjes en heel veel andere (oude) bekenden die je tegenkomt en ik was toch blij dat ik er bij was, al was het alleen maar voor nummers als Vul Uw Huis Met Uw Glorie en No Longer Slaves. Ik blijf het leuk vinden dat je sommige nummers meer gaat waarderen als je ze live hebt gehoord en er een – gedeelde – herinnering aan hebt.

Toen ik terugreed van Doetinchem naar Utrecht met mijn huisgenootje naast me, slapende passagiers op m’n achterbank in m’n achteruitkijkspiegel, nummers als Zoutelande en Vrienden en een klein beetje zon voelde alles even heel goed. Overigens vond ik het sowieso heerlijk om auto te rijden, om alles op het lome tempo van 110 km/h achter je te laten en te verwerken. Op weg naar Rotterdam belde ik Niels die vervolgens binnen no time klaar stond om de auto van mijn ouders door de wasstraat te halen en met me te stofzuigen na een weekend waar hij zelf niet eens bij was. Ik prees mezelf gelukkig en probeerde dat de rest van de week vast te houden door alles waar ik van genoot en wat ik echt niet voor lief zou moeten nemen op te schrijven.

♥ De maandag beginnen met het uploaden van een verslag voor een deadline, in bed ♥ Tagliatella met Japanse groente, kip en woksaus maken voor huisgenootjes ♥ Een vakantievergadering waarin alleen maar koffie wordt gedronken, heel veel wordt getwijfeld en wordt gedart om het lot te tarten ♥ Bellen op de fiets ♥ De minikoelkast op mijn kamer waar ik standaard basics als yoghurt, sap, boter en beleg in bewaar ♥ Nog even langsgaan bij het nieuwe huis van Roos om een wijntje te drinken met onze dispuutslichting voor ik de trein naar Rotterdam neem voor een uurtje catechisatie ♥ En voor ik weer terug naar Utrecht ga eerst nog een cappuccino drinken met Niels bij een restaurant dat boven ons budget is voor alles behalve koffie ♥ Minder bezig zijn met bloggen maar dat niet heel erg vinden omdat er gelukkig een heerlijke foto op mijn homepage prijkt ♥ Pijnverlichtende dutjes ♥ Lunchen met Dennis bij mij thuis ♥ Mee mogen denken met Job en Niels over Sophia Cars & Kids 2018 (klik) en heel leuke locaties benaderen ♥ Huisgenootje Naomi die brownies bakt en gul (namelijk elke avond) uitdeelt ♥ Een wasje met beddengoed aanzetten en daarna de afwas doen ♥ De gouden tekst (‘GO WILD’) op de bodem van mijn H&M-mok die door thee heen schijnt en er dan heel fancy uitziet, voordeel van thee boven koffie ♥ Een heel collegeblok zonder stress afsluiten, omdat ik een redelijke planning had maar ook omdat het gewoon niet zo belastend was, en op de avond voor mijn laatste deadline nog aan een nieuwe serie kunnen beginnen ♥ Het vooruitzicht van een week niet met vakken bezig zijn ♥ Mijn iPhone-achtergrond ♥ Dispuutsgenoten en andere mensen zo regelmatig zien op een vanzelfsprekende maar toch bewuste manier dat de term ‘vrienden’ de lading eigenlijk ook niet zou dekken ♥ Op donderdag 18:00 aka mijn dispuutsavond binnenkomen in een heerlijke familiaire chaos + JA! van Bizzey, Kraantje Pappie, Chivv & Yung Felix op hoog volume omdat er toch niemand meer in de flat van Overvecht woont die bijna gerenoveerd gaat worden ♥ Een kringavond met goede gesprekken maar ook veel koffie, koekjes, thee en chocolade, daarna een paar uur borrelen en de avond afsluiten met een kroket bij Huzur ♥ Vogels die fluiten als ik m’n bed in stap (??) ♥ Een artikel voor de interne blog van mijn vereniging afmaken, series kijken, schoonmaken, met huisgenoten chillen en de was doen op vrijdag ♥ Opgehaald worden bij het station door Niels en intens burgerlijk naar de Happy Italy in Hendrik Ido Ambacht rijden voor een goedkope maar heel grote en lekkere pizza ♥ Biertjes op een terras in Gouda met Niels en Tom om het weekend in te luiden ♥ Een silentdiscofeestje van Wytze op zaterdag met onder andere bijna het hele dispuut ♥ Op zondagochtend vanuit Utrecht naar de kerk bij mijn ouders thuis rijden op een compleet rustige snelweg, met zon en de Focusplaylist ♥

Ik denk dat mijn 16-jarige ik trots op me zou zijn geweest bij het lezen van dit lijstje, want naast genoegens (dingen waar je van geniet op het moment zelf, maar niet meer als de externe stimulus weg is, zoals bij het eten van chocola) staan er ook genoeg dingen tussen die voldoening en flow (afwezigheid van bewustzijn en emoties) genereren en waarbij ik mijn karakteristieke competenties inzet. Ik wilde nog zeggen dat dit toevallig een heel leuke week was maar als ik door mijn agenda scroll dan is het eigenlijk niet zo toevallig. Ik moest mezelf er in januari af en toe gewoon even aan herinneren dat ik zoveel (geluk) heb en wat moeite doen om dingen te waarderen maar dat is nou eenmaal de january flaw, niets waar ik niet overheen kom, zeker niet met een beetje gelukstheorie achter de hand.

Ik sloot de maand af met twee dagen werken op kantoor in mijn reflectieweek en voegde Speak out Now – Oh Land als laatste nummer toe aan mijn playlist, de titelsong van de serie Rita. Dat laatste is dan weer de reden dat dit blogje niet netjes op de laatste van de maand online kwam, sommige dingen zijn sterker dan mijn wil om te bloggen.

X,
Hester

3 reacties

  1. Oeeee een Spotify lijst, love it! Ik vind het altijd fijn om op deze manier nieuwe muziek te ontdekken, en heel veel van jouw lijst ken ik niet! Mijn vader zit tegenover me de heeeele tijd tegen me te kletsen, dus ik kan me niet echt concentreren op je blije lijstje. Maaaar, ik ga hem zeker nog lezen. Liefs!

  2. Grappig, je lijstje van vorige maand is voor het eerst een beetje herkenbaar. Ze zijn altijd wel inspirerend hoor, maar ik kom nooit veel nummers tegen die ik ken. Happy New Year van Abba heb ik bijvoorbeeld ook aan het begin van de maand in mijn lijstje gezet en daar had ik ook een week later alweer spijt van, haha. Wat je zegt over negatieve gedachtes ombuigen herken ik wel – ik ben onbewust best een pessimist, ben ik laatst achtergekomen. Met dankbaarheidslijstjes en, jouw woorden, mijn eigen pessimisme onderscheppen probeer ik dat stukje bij beetje te veranderen.

Laat een antwoord achter aan Marleen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *