Starting a year

We zijn een maandag vol blauwe lucht, temperaturen onder nul en zonnestralen, een grauwe, regenachtige woensdag, een dinsdag met een combinatie van die twee en drie ochtendcolleges verder sinds de eerste januaricollegedagen. Toen ik mijn MacBook openklapte in Luden, een van de mooiste niet-hipster hotspots in Utrecht, vond ik het dan ook tijd iets over het nieuwe jaar te zeggen nu het volledig begonnen is. Tegelijk is dat een beetje dubbel: mijn colleges van deze week waren de laatste van dit blok en de komende twee weken hoef ik alleen nog maar naar de uni voor een onderzoeksmeeting en posterpresentaties. Van een frisse start is niet echt sprake, want ik mag gewoon verder met de onderzoeksopzet die ik in de kerstvakantie heb gelaten voor wat het was maar nu wel echt moet gaan uitwerken en een ander (klein) onderzoek doen over werkwoorden in zeventiende-eeuwse teksten die voorkomen in een hebben+zijn+voltooid deelwoordconstructie.

Ik word niet altijd gelukkig van die periodes met weinig verplichtingen en veel deadlines maar tegelijk was ik meer dan opgelucht toen ik om vijf over half negen op de fiets zat en me bedacht dat dat voorlopig de laatste keer is. Het was aan de ene kant heerlijk twee dagen per week om kwart over elf ’s ochtends thuis te zijn en je main verplichting van de dag al gehad te hebben, maar opstaan en zelfs weggaan terwijl het nog donker is is oprecht lastig als je geen ochtendmens bent. Wat dat betreft is het lekker mijn jaar met een open agenda te beginnen die ik weer even zelf kan invullen zoals ik wil.

Ook 2018 zelf ligt nog vrij open. Een snelle analyse: ik heb mijn rijbewijs al, ik heb mijn P al, ik woon al op kamers, ik ben al ergens lid en ik zit middenin mijn bachelor, dus afstuderen zit er dit jaar niet in. Ik verwacht in principe ook geen verhuizing (behalve als er opeens een geweldige kans voorbijkomt), hoogstens concretere plannen voor een periode in het buitenland in 2019. Er kunnen natuurlijk altijd dingen plaatsvinden die je jaar in een bepaald licht zetten, maar op het gebied van achievements was mijn eerste conclusie dat ik weinig te bereiken of te behalen heb dit jaar. Daarna bedacht ik me gelukkig al snel dat het eerder zo is dat ik nog niet precies weet wat ik ga doen dit jaar. In het voorjaar ga ik waarschijnlijk belijdenis van mijn geloof doen in mijn kerk, daarnaast zou het ook altijd nog kunnen dat ik een commissie of iets binnen mijn dispuut ga doen in het nieuwe studiejaar, maar as said ligt er gewoon nog weinig vast.

En dat is ook niet het belangrijkste: ik vind mijn leven heel leuk en compleet op dit moment en ik vind 2018 een heerlijk getal (ook al voelt het schrijven nog wat onwennig, zie foto), dus ik denk dat het sowieso goed gaat worden. Overigens wel zonder concrete goede voornemens, want ik kan me niet herkennen in clichévoornemens als afvallen of stoppen met roken en andere voornemens hebben me nog nooit echt veel opgeleverd. In plaats daarvan hoop ik gewoon op een goede balans tussen zorgeloos plezier en verantwoordelijkheid nemen. Ik wil ook dit jaar vullen met koffie drinken met leuke mensen, concerten, uren bellen/chillen/kletsen in het algemeen, borrels tot in de kleine uurtjes en Netflixen in bed maar tegelijkertijd wil ik ook financieel (nog) onafhankelijker worden, veel lekkere, gezonde gerechten koken en schoonmaken als favoriete hobby adopteren.

Ik heb ontdekt dat dit contrast een beetje bij mij hoort. Ooit (lees, 2013) schreef ik een artikel genaamd ‘Twee uitersten’, over hoe ik soms supergeordend wilde zijn, maar soms juist uit wilde blinken in rebelsheid, nonchalantie en chaos. In plaats daarvan was ik altijd het gemiddelde van die twee en daardoor alletwee niet. Ik merk dat mijn studententijd de eerste periode in mijn leven is waarin die twee uitersten wel te combineren zijn zonder dat ze zich tot een kleurloos geheel vermengen: op kamers wonen vereist wat van die geordendheid, maar is tegelijk de tijd om zonder alteveel verantwoordelijkheden te leven. Bij mij zijn dat nog steeds niet altijd twee tegenpolen – ik ben soms laks in schoonmaken, maar als ik uitga is dat ook niet tot het randje – en ik denk dat ik er sowieso een te genuanceerd persoon voor ben die uitersten in één leven te verwerken, maar ik blijf het wel intererssant vinden om over na te denken.

Daar sluit mijn nieuwe blogtitel ‘write something worth reading or do something worth writing’ (Benjamin Franklin) (moet die man toch minstens één keer credits geven) dan ook bij aan. Het leven is een beetje van beiden, van zowel iets creëren als genieten van de dingen die ooit al gecreeërd zijn. Je mag grote plannen hebben en veel willen bereiken (het geordende uiterste), maar om die uit te kunnen voeren moet je ook de tijd nemen om iets te doen wat daar los van staat, om je te laten inspireren (het rebelse uiterste). De berekening voor die balans wordt helaas niet gegeven, wel het advies om er in elk geval op te letten dat wat je doet ook daadwerkelijk de moeite waard is en bij je past.

Ik ga niet alleen heel lekker op die boodschap zelf en op de symmetrie van de quote, maar ook op het feit dat schrijven als hoger doel wordt gesteld voor alles. Ik weet niet of ik het daar per se helemaal mee eens ben, maar ik kan me er in elk geval deels in vinden. Na een krap jaar van onregelmatiger bloggen open ik mijn blogadmin nu weer bijna dagelijks. De blogwereld is redelijk stil gevallen, maar dat is voor mij geen reden om ermee te stoppen, want het maakt qua tijd niet uit of ik dit nou in een Worddocument typ of wél op internet deel – en toevallig vind ik dat laatste veel en veel leuker. Ik heb me herinnerd hoe essentieel anders het is om dingen in woorden vast te leggen, woorden die je niet vergeet nadat je ze uitgesproken hebt, woorden die je kan rangschikken en vervangen en eindeloos (her)overwegen.

Het nieuwe jaar brengt geen goede voornemens, eerder een hernieuwde focus.

X,
Hester

2 reacties

  1. Wat een ‘fris’ artikel. Klinkt heel stom, maar het voelt echt alsof je gewoon lekker open minded het nieuwe jaar instapt en alle kansen nog voor het oprapen liggen. Maar, dat je je nu gewoon nog even aan het focussen bent op het fijne gevoel van keuzevrijheid en ‘contentness’ met hoe het nu allemaal gaat. Soms is het ook wel fijn om even een periode te hebben waarin niet zo veel levensveranderende, spannende dingen gebeuren zoals verhuizen en afstuderen. En belijdenis doen lijkt me ook wel een heel bijzonder moment, trouwens! Ik ben benieuwd wat 2018 je gaat brengen – hoop dat je dat allemaal weer op jouw leuke manier met ons gaat delen (: I like! Liefs, Stel.

Laat een antwoord achter aan Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *