Ristorante Napoli, Meent 81A, Rotterdam

Almost running out of titles maar net niet helemaal. In de week dat de zomertemperaturen nog hoogtij vierden besloten Niels en ik dat wij dat ook moesten doen. Toen ik uit de bouwmarkt stapte met een op maat gezaagd tafelblad en beits in een specifieke kleur werd het plan bedacht om naar Hilligersberg te fietsen in het kader van een (voor mij) redelijk nieuw stukje Rotterdam, maar dat bleek minder gezegend te zijn dan gedacht; al bij de Kralingse Plas gaf Niels’ fietsband het binnen drie seconden compleet op. Na een klein stukje lopend sightsee-en naar het dichtstbijzijnde metrostation eindigden we per ongeluk op Eendrachtsplein alwaar we besloten maar gewoon in de stad te blijven. Ik had zin in Italiaans of oorspronkelijk eigenlijk gewoon in pizza, maar toen ik (paddestoelen)risotto op de kaart zag staan bij Napoli was ik natuurlijk al snel overgehaald.

Ik verbrandde mijn tong dan ook in al mijn enthousiasme (serieus nog twee dagen last van gehad, wanneer leer ik het nou) terwijl de zon langzaam zakte en door onze witte wijn heen scheen. Die wijn heb ik inmiddels wel leren drinken, trouwens. Een jaar geleden voelde ik bij elke slok nog het scherpe van alcohol en zou ik het nooit zelf bestellen omdat ik het gewoon niet echt lekker vond maar tegenwoordig kan ik er wel van genieten, zeker bij dit soort gerechten. Het eten was goed, prima geprijsd voor de locatie en service en bovendien supersnel geserveerd, het voordeel van pas rond achten komen. Ondanks het feit dat ik de afgelopen maand (toevallig) elke keer op de Meent eindigde blijft het een heerlijke straat. Iets minder sfeervol dan de Witte de With, maar juist op een eigen manier heel leuk en bovenal Rotterdams. Nog een voordeel: de IJssalon zit een paar nummers verderop, dus na een cappuccino voorzagen we onszelf ook nog in een goedkoop toetje – en een rondje om de kerk, op mijn aanvraag.

Vier dagen later at ik weer Italiaans, maar deze keer in Utrecht met mijn ouders na klus-/verhuisdag twee en wel binnen, gezien de stromende regen. Een krappe week later – op moment van schrijven gisteren – vond mijn dispuutsgala plaats waar het diner ook centraal stond, maar dan in Grieks thema. Ik had Niels wederom meegevraagd als date omdat ik heel graag wilde dat ‘ie het een keer zou meemaken en het was inderdaad een heel geslaagde avond met ontzettend veel lieve en leuke mensen waar de wijn rijkelijk vloeide. Op de maandag voor het gala begon ik aan de jurkenmissie waarbij de H&M me direct zwaar teleur stelde, maar ik bij de Mango in één keer een jurk vond die ik oprecht heel mooi vond, binnen het thema paste en ook nog eens in de sale was waardoor ik alsnog binnen een uur geslaagd was voor mijn missie. Ik kan niet zeggen dat ik erg veel op de planning had staan de afgelopen week dus als het niet was gelukt had ik ook alle tijd gehad, maar dit verdiende toch echt mijn voorkeur.

Naast dinertjes zijn bijna-zonsopgangen ook een thema in mijn eerste twee vakantieweken. Na afloop van de eerste dag klussen in mijn kamer was ik met wat vrienden bij Tom en ik weet eigenlijk niet eens waarom het laat werd maar wel dat ik pas half vier wegfietste met Niels en het drie kwartier fietsen is. Op de heenweg zagen we de zon ondergaan, op de terugweg zagen we het proces van zonsopgang voorzichtig in gang gezet worden, en daarmee hadden we de nacht eigenlijk gewoon overgeslagen. Het allerliefst was ik gebleven tot de zon ook echt op ging, wat ongeveer gebeurde toen ik in bed lag, maar mijn wekker stond op zondag voor een kerkdienst en vier uur slaap was ook al krap genoeg. Na de laatste viering eergisteren gevolgd door een heel leuk feestje werd het ook al iets lichter in de lucht toen ik in bed stapte en gisteren na het gala hetzelfde verhaal. De dagen voelen op dit moment wat minder zomers aan – het is lang geleden dat ik zo nat regende als in het stukje van Janskerkhof naar Kanaleneiland na afloop van het gala – maar ze zijn in elk geval bizar lang.

Het is ondertussen al schaamteloos laat (14:30) maar gezien het feit dat ik pas tweeënhalfuur wakker ben is het denk ik gerechtvaardigd om zometeen pas te gaan douchen en mijn pyjama voor een normale outfit te verwisselen. Afgelopen twee nachten heb ik in Utrecht geslapen en ondanks het gebrek aan gordijnen sliep ik heerlijk en in een keer door tot een uurtje of 11:00 of 12:00 (ook nog eens zonder een spoortje van brakzijn). Helaas is het ook aan mij om de boel zometeen weer netjes te krijgen want als ik de deur achter me dichttrek is dat waarschijnlijk voor een maandje. Vind ik stiekem wel heel jammer maar wie wat bewaart die heeft wat, zeggen ze dan. Bovendien verdiepte ik me afgelopen week weer in Slovenië en als het net zo mooi of zelfs maar half zo mooi is als op de foto’s is het het sowieso al waard.

Ik denk dat dit een van de rommeligste blogjes is die ik in tijden hebt getypt maar ik wil nog wel even kwijt dat ik heel gelukkig ben weer wat regelmatiger te bloggen. Het kost misschien even wat tijd en moeite, maar zodra je een beetje in de flow zit is al snel weer duidelijk dat het een perfecte hobby is als je heel veel leuke dingen doet die je wil memoriseren en delen en tegelijkertijd graag ergens in je eentje aan werkt in je vrije tijd. Ik ben een dankbaar mens en vind het extra leuk dat er een aantal mensen is dat het ook nog eens leuk vindt om dit te lezen, jullie zijn schatjes.

xxx