Bundel je herinneringen

Vrijdagavond, 9 juni. Ik heb die ochtend kaartjes voor het tweede concert van Oh Wonder gekocht, ben ’s middags bij een vriend geweest die ik al ruim een jaar niet had gezien en zit in een veel te groot donkergroen vest op de bank in de woonkamer als Niels en ik erachter komen dat we beide alleen thuis zijn zonder specifieke avondvulling. Ik heb een auto voor de deur die ik in principe mee mag nemen, hij heeft plannen, en een uur later parkeer ik ergens op de Westerkade. Terwijl we langs het water lopen verbaas ik me niet alleen over het perfecte uitzicht op een deel van de skyline van Rotterdam en hoe fijn deze plek is waar het vrijwel altijd rustig is, maar ook over het feit dat dit kan. Na een kleine periode met een vrij hoge studiedruk zeg ik eindelijk weer ja op spontane dingen omdat ik niet meer continu het idee heb achter de feiten aan te lopen en het laat je je zoveel meer alive voelen. Als ik thuiskom scroll ik door mijn foto’s van de afgelopen twee weken en kom ik zoveel tegen dat ik het niet kan laten die herinneringen even te delen. Misschien alweer een tikje verouderd maar daardoor niet minder waardevol, de eerste zomerdagen tijdens de laatste collegedagen.

maandag 29 mei 2017

Favourite start of a brand new week: je fiets van het losse slot willen halen uit de fietsenstalling op Utrecht Centraal en er dan achter komen dat dat slot allang weg is en je kringslot geprobeerd is open te breken. Die middag liep ik dus na twee hoorcolleges snel even de HEMA in voor een nieuw slot, uiteindelijk werd dat een ijskoffie met Nienke. We wilden aan ons onderzoek werken maar eindigden met taalkundeopdrachten van het totaal andere vak die voor de verandering een keer soepel gingen. Mijn beste dag was het niet overigens, want ik had mijn MacBook in college op de laagste stand qua helderheid gezet en toen ik weer wilde inloggen in de HEMA was het licht anders waardoor ik er echt helemaal niets op kon zien, dus ook niet waar m’n cursor was om m’n wachtwoord te typen – maar je kan je helderheid pas veranderen als je ingelogd bent. Ik zat op een gegeven moment in het helpdeskscherm maar zelfs die module kon ik niet volgen omdat ik geen bekend WiFi-netwerk had. Ik weet niet meer precies hoe het uiteindelijk is gelukt maar wel dat ik af en toe heel moe van mezelf word.

Waar ik dan weer wel even extra van genoot was mijn favoriete fietspad van het station naar huis. Altijd een foto waard.

In het weekend hadden Niels en ik geconcludeerd dat het heel lang geleden was dat we iets leuks hadden ondernomen en toen we onze agenda’s naast elkaar legden kwamen we op maandag uit. Waren we op maandagmiddag zelf allebei al een beetje vergeten en ik zat eigenlijk midden in m’n docu van Ronnie Flex + ik moest de volgende dag gewoon om acht uur de deur uit, maar we houden ons allebei graag aan onze afspraken. Uiteindelijk deelden we een fles rosé bij THOMS op de Meent terwijl er wat Porsches langsscheurden. Anderhalve week later was ik daar nog een keer, leuke zaak. Fijne avond.

donderdag 1 juni 2017

Juni werd ingeluid met mijn kring (dat wil zeggen vijf meiden totaal) in het Griftpark met een pastasalade met mango, feta, tomaat, sla, gerookte kip en avocado. Het hele park zat vol en in dit geval is dat des te gezelliger. Pluspunt aan het Griftpark is bovendien dat je aan het water zit als je het mij vraagt. We sloten de avond af met een latte bij Broers en één biertje op de borrel voor ik weer in de trein stapte.

zondag 4 juni 2017

Uitzonderlijke zondag aan de Rottekade (water is een thema). Ik reed eerst naar Niels, daarna naar Marolise, daarna naar de AH en daarna richting het grote niets aka Zevenhuizen/Bleiswijk. Het nieuwe album van Lil Kleine was net een week uit en na mijn eerste sceptische luistersessie op het strand was ik opeens compleet overtuigd, net zoals Niels, tegen alle verwachtingen in. Ik was dus meer dan tevreden over de vervulling van z’n functie als shotgun. Op een steiger combineerden we Desperado’s/Radler met donuts en stokbrood met tapenade terwijl we bijpraatten en daarna had ik de eer om weer terug te rijden over de meest krappe dijkweggetjes vol wielrenners en wandelende ANWB-koppels. Het was bewolkt en het waaide maar toen ik de foto zag waarvan ik Niels opdracht had gegeven om ‘m te maken (again, mijn bijrijder zijn is een zware taak) vond ik dat al helemaal niet meer erg, hoe cool.

woensdag 7 juni 2017

Na die zondag begon de week waarin ik eigenlijk nog maar amper colleges had. Op Tweede Pinksterdag ging er veel tijd op aan de poster waarop Nienke en ik ons onderzoek over Floris ende Blancefloer moesten presenteren, op dinsdag volgde ik een ochtendcollege en prestenteerde ik datzelfde onderzoek, en om mijn woensdag niet te saai te laten zijn besloot ik mijn thuiskantoor naar Bagels & Beans te verplaatsen. Op het moment dat ik naar de metro liep vroeg ik me heel even af waarom, het was namelijk vet stormachtig én regenachtig. Ik denk dat ik me thuis ook prima had vermaakt maar dat neemt niet weg dat dit echt een fijne locatie is. Ik luisterde een eLecture Middeleeuwen, dronk een cappuccino en tikte een blogje waar ik ’s ochtends in bed de foto’s al van had geupload. Had misschien wat meer aan unidingen willen doen maar dat neemt niet weg dat het fijn was.

Hierna verviel ik weer in een iets saaier en vooral onspontaner ritme van vijf dagen tentamens voorbereiden (of althans, een poging tot / tijd vrijhouden voor) en het maken van mijn twee laatste. Dat betekent inderdaad dat ik een periode lang heel veel vrije tijd heb – en dat bovenstaande verzameling herinneringen als het goed is pas een bodempje is voor nog veel meer zomerdingen.

xxx

7 reacties

  1. Leuk om te lezen hoe jij je dagen vult. Ik ben echt verliefd op je schrijfstijl. Niet zo typisch blogger-stijl, maar mooie, complexe en toch vlotte zinnen. Liefs, Ellen

  2. Allereerst: bedankt voor altijd je leuke reacties op mijn fotodagboekjes! Ik heb nu eindelijk eens tijd gehad om ook jóuw blog goed te bekijken en ik vind ‘m echt heel leuk! :) Je schrijft heel fijn! Dat ‘gat’ Bleiswijk… woon je daar of wat? Zo ja, dan zou dat wel heel toevallig zijn. Dan zijn we naast Utrechtse studenten op de Drift namelijk ook bijna buren, haha.

    1. Ahh leuk, thanks! Ik woon inderdaad niet in Bleiswijk maar in Capelle, stukje verderop dus wel, maar ik heb wel vrienden in Nieuwerkerk en (tegenwoordig) Zevenhuizen waarvan een met een kas/tuinderij dus het is me niet compleet vreemd haha. Lijkt me wel een heel prima plek om op te groeien/te wonen moet ik zeggen (ik noemde het voornamelijk ‘het grote niets’ omdat wij alleen naar het stuk langs de Rotte gingen, niets tegen Bleiswijk zelf) :)

  3. Het ís daar ook best wel ‘niets’ hoor ;) Ik woon overigens ook niet in Bleiswijk, maar in Berkel. Mijn halve familie woont er wel. Niet dat het allemaal veel doet voor het verhaal, maar dan kan ik je blogjes voortaan wat beter plaatsen ofzo. Haha ;)

Laat een antwoord achter aan Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *