Sleeping habits

img_8519-2-2

img_8518-2-2

img_8521-2

Ik wil het even over een van mijn favoriete onderwerpen hebben, bepaald niet omdat ik vind dat daar te weinig over gesproken wordt maar gewoon omdat ik zin had om het weer eens expliciet onderwerp van gesprek te maken. Slaap. Als ik het er wel eens met mensen over heb dat er af en toe te weinig uren in een dag zitten en dat het allemaal misschien wat soepeler zou lopen als we geen nachtrust nodig hadden, dan komen we vaak na vijf minuten alweer tot de conclusie dat slapen dan wel moet blijven bestaan als hobby of side activity. Stiekem houd ik enorm van dat moment waarop slaap het overneemt en je je ogen niet meer open kan houden, ik houd van uit jezelf wakker worden en het moment waarop je je bewustzijn weer hervindt en je geest zich langzaam weer vult met gedachtes, ik houd van de uitvlucht die slaap kan bieden als je het idee hebt dat je jezelf lichamelijk of geestelijk moet herladen.

Daarnaast vind ik slaap extra interessant omdat het een essentieel iets is wat iedereen nodig heeft, maar voor niemand hetzelfde is. Zo noemde mijn moeder me vroeger af en toe Duracel omdat ik energie had tot op een bepaald moment en als dat moment was gekomen mijn energie ook daadwerkelijk op was en besloot ik toen ik twee was dat ik mijn middagslaap graag wilde skippen, wat me ook nog eens redelijk afging. Ik realiseer me tegenwoordig dan ook steeds vaker dat ik niet mag klagen: met zeven uur slaap per nacht functioneer ik eigenlijk niet anders dan ik zou willen en dat is een heel acceptabele duur. Acht uur per nacht lijkt me ook nog wel eens ideaal omdat ik dan waarschijnlijk net iets uitgeruster wakker word, maar als ik me bedenk dat ik voor een wekker om 7:00 dan om elf uur moet slapen krijg ik het spontaan benauwd.

In de afgelopen jaren heb ik mijn eigen slaapritme ontwikkeld en in dat proces bleek mijn voorliefde voor middernacht een blijvend iets. Een paar minuutjes voor twaalf vind ik de perfecte tijd om de dag af te sluiten, precies zo dat je niet direct fragmentjes van de volgende dag meepakt maar nog wel een lekker lange avond hebt. Ik heb dit al wel eens eerder gezegd, maar het is nu eenmaal zo dat mijn brein (of in elk geval het creatieve, scheppende gedeelte) pas op gang komt na een aantal uur en het liefst een hele dag vol indrukken, mensen en gesprekken. Over het algemeen slaap ik zo lekker (daar wijd ik het zelf althans gedeeltelijk aan) dat ik ’s ochtends wakker word en compleet blanco ben. ’s Avonds voel ik gewoon meer, en ook het euforisch rusteloze gevoel waarbij ik enthousiast ben over zes dingen tegelijk en ze het liefst allemaal tegelijk zou gaan doen heb ik alleen ’s avonds en nooit in de ochtend. Dat kent ook zo z’n nadelen overigens, want het betekent dat ik bijna nooit productief ben in de ochtend en wél als het al donker is en de dag al ten einde loopt.

Er zijn tijden geweest, voornamelijk in de vijfde klas, waarin ik daar niet zoveel boodschap aan had en standaard rond 01:00 sliep terwijl ik de volgende morgen om kwart voor negen op school moest zijn en het in het weekend graag 02:00 maakte. Het waren voornamelijk blogposts en WhatsAppgesprekken die me wakker hielden, maar ook zonder directe aanleiding kon ik het later maken dan de bedoeling was. Achteraf gezien ben ik megablij dat mijn ouders toen niet bedachten om meer te doen dan aangeven dat ze het er niet altijd mee eens waren, want uiteindelijk leerde ik mezelf in mijn examenjaar vanzelf een iets meer burgerlijk slaapritme aan om mental breakdowns te voorkomen en ondanks wat stress te kunnen blijven genieten.

Als ik naar mijn huidige slaapritme kijk zie ik die invloeden ook nog steeds terug en vind ik eigenlijk dat ik het heel netjes doe. Op doordeweekse avonden dat ik thuis ben probeer ik rond twaalf te slapen, iets wat over het algemeen vrij goed lukt gezien het feit dat ik tegenwoordig al slaap als ik mijn kussen alleen al ruik. Waar ik een à twee jaar terug nog met gemak anderhalf uur in mijn bed kon liggen met Spotify, WhatsApp en Twitter open vind ik het tegenwoordig al vervelend als ik nog uitgebreide berichtjes moet typen terwijl ik al onder m’n dekens lig. Dat heeft er ook alles mee te maken dat mijn sociale leven zich een stukje minder online af is gaan spelen (en, toegegeven, Apple de Night Shift heeft geïntroduceerd); ik heb nog steeds wel een paar WhatsAppgesprekken die de hele dag doorlopen, maar over het algemeen vind ik het nu leuker en efficiënter om af en toe gewoon met iemand af te spreken en een paar uurtjes tijd mee te spenderen. Door de vrijheid van weinig contacturen is dat bovendien ook gewoon makkelijker geworden, je kunt beter je eigen tijd indelen en afstemmen op anderen. Als ik eenmaal in bed lig wil ik dus ook alleen maar echt slapen, wat erin resulteert dat ik zeer regelmatig wakker word met alle vensters nog open op mijn telefoon omdat ik middenin de vlog die ik aan het kijken was in slaap ben gevallen. Oeps.

Om te voorkomen dat dat standaard elke treinreis gebeurt – as said before, ik kan altijd en overal slapen, vooral in rijdende voertuigen als ik die nacht minder dan zeven uur heb geslapen –  komt het er vaak op neer dat ik mijn weekplanning een beetje af stem op de keren dat ik om half acht de deur uit moet. Als dat het geval is (dinsdag en donderdag) probeer ik de avond ervoor thuis te studeren of te chillen en op tijd te slapen, in de andere gevallen gun ik het mezelf om wel een extra uurtje van de stilte en rust van de nacht te genieten of ben ik weg of met vrienden. Ook dan kan ik mezelf wel wijsmaken dat ik op zaterdagavond na een avondje oppassen lekker om 23:00 mijn bed in ga duiken maar als Niels een uurtje daarvoor voor de deur staat wordt het uiteindelijk toch gewoon weer twee uur en bedenk ik me hoeveel ik van de nacht houd, net zoals als ik op donderdagavonden door Utrecht en af en toe ook door mijn eigen hometown (als ik de laatste trein terug neem en van het station naar huis fiets) fiets.

Dit blok heb ik ook op vrijdag om 9:00 college wat betekent dat ik daar standaard met ongeveer vijf of krap zes uurtjes slaap zit en dat is niet ideaal, maar leert me ook elke keer weer dat moe zijn – in elk geval voor mij – ook maar relatief is. Hoewel ik geen ochtendmens ben kan ik best goed vroeg opstaan en zolang ik niet tegen mezelf blijf herhalen dat ik kort heb geslapen en me waarschijnlijk dus echt heel moe zou moeten voelen voel ik me vaak nog verrassend energiek. Bovenstaande foto’s maakte ik drie weken geleden op precies zo’n vrijdag en hoe kun je je nou niet goed voelen op zo’n prachtige dag in zo’n goede stad? Natuurlijk staat lichamelijke energie niet op hetzelfde niveau als mentale energie maar de activiteiten die me slaap kosten geven me over het algemeen zoveel andere positieve energie terug dat ik het er in elk geval graag voor over heb. Zeker als ik de volgende dag kan uitslapen; het blijft namelijk nog steeds een gegeven dat ik ook ontzettend goed vanaf elke willekeurige starttijd acht of negen uur aan één stuk kan slapen.

En ik moet misschien een beetje toegeven dat ik daar nog wel het meest zin in heb in deze kerstvakantie.

xxx

6 reacties

  1. Slapen is fijn <3 Ik heb best veel slaap nodig en probeer dan ook iedere nacht minimaal 8 uur te slapen. Dat lukt niet altijd, maar zolang het bij maximaal één of twee keer per week blijft – en dat gebeurt lang niet iedere week – ben ik prima te genieten :) Met echt te weinig slaap word ik namelijk heel chagrijnig haha!

  2. Bij mij is het al zeldzaam als ik 7 uur slaap, haha. Maar ja, als om 6:15 je wekker gaat en je inderdaad net voor of net na twaalven slaapt, blijft er niet zo veel meer over… Gelukkig heb ik niet heel veel slaap nodig, maar het zou wel lekker zijn als school iets later begon :’) ’s Avonds eerder slapen is gewoon geen optie aangezien ik dan, net als jij, het meest productief ben! Slaap lekker alvast, haha.

  3. Bij mij verschilt het heel erg hoe laat ik slaap. Soms lig ik 22:30 al in bed en soms ga ik pas om 00:30 slapen. Ik ben slapen in de afgelopen jaren wel meer gaan waarderen. Looove sleeping. Super mooie foto’s trouwens, as always. X

  4. Wow, ik voel mijn ogen gewoon zwaar worden (maar dat zou wel niet door deze blogpost komen haha). Ik heb best wel een normaal slaapritme, ik slaap altijd wel ongeveer 7,5 uur. Ik merk het ’s ochtends wel altijd als ik al een halfuur korter geslapen heb. En jaaa, laat de kerstvakantie maar komen, geen wekker hebben (of in elk geval niet om 7 uur) is toch wel fijn.
    X

  5. Haha, wat leuk en herkenbaar om te lezen. Ik slaap ook het beste met ongeveer 8 uur slaap, maar om 11 uur gaan slapen als ik om 7 uur op moet vind ik ook echt té vroeg haha. Dus zoek ik meestal maar naar een middenweg.

  6. Heerlijk dat je zo weinig slaap nodig hebt om je goed te voelen! Dat herken ik ook bij mezelf. Ik heb ook aan 7 uurtjes genoeg omdat de dag goed door te komen. En dat scheelt want tegenwoordig word ik standaard om 04:00 uur gewekt door onze zoon die honger heeft! Overdag ben ik dan nog best wel fit ondanks de gebroken nachten. Wel ga ik eerder naar bed dan een jaar of 10 geleden. Ik ging meestal rond 23:30/00:00 uur naar bed maar tegenwoordig maak ik om 22:00 uur aanstalten om naar bed te gaan en lig ik er wel voor 23:00 uur in. Ik denk dat deze verandering komt doordat ik nu meer verantwoordelijkheden heb. Ik moet werken, het huishouden doen, koken, boodschappen en zorgen voor mijn zoontje. Dus tijd om overdag te dommelen is er niet bij.

Laat een antwoord achter aan Tamarah Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *