November in een playlist

Oehhh november is ook gewoon alweer tot een einde gekomen! Ik moest er dit jaar weer even opnieuw achterkomen dat die maand geen 31e dag kent (ik twijfel ook nog altijd over de data van Kerst, hoort er een beetje bij bij mij) dus nu is het einde al helemaal een beetje abrupt. Geen probleem op zich, want mijn databundel was toch al op en december betekent het startschot om kerstliedjes te luisteren. Ik ben er nog niet helemaal over uit hoe klaar ik daarvoor ben maar misschien komt de decemberstemming vanzelf als ik Sinterklaas-cadeautjes heb gescoord en gedichtjes heb geschreven. Daaruit mag je inderdaad opmaken dat ik dat nog moet doen, maar vorig jaar was het resultaat er ook niet minder op toen ik alles in één dag deed en mijn cadeautje voor donderdag (als we met het dispuut Sinterklaas vieren) heb ik al. Stiekem toch ook wel heel veel zin. Ondanks dat is het eerst tijd om een blogpost te wijden aan novembers muziek, want na een zomerstopje heb ik de maandelijkse habit van liedjes sorteren weer zo serieus genomen dat erover geschreven moet worden.

Voor de mega oplettende lezer: tegelijk met dat heroppakken heb ik evengoed besloten af te stappen van het op een ludieke manier verwerken van de maandnaam in mijn afspeellijstnaam want die inspiratie raakte wel een beetje op en ik vond Dreamreacher (van Bakermat, Chevrae, Dumang) gewoon een heel leuke naam voor mijn septemberlijstje. In oktober was Brand New Moves – Hey Violet de titelsong van mijn maand, november begon ik met Brightside – Icona Pop. Dat zijn niet per definitie mijn favoriete liedjes van het geheel, maar wel de nummers die ik als eerste tegenkwam om in een nieuw lijstje  onder te brengen en die gewoon telkens best wat zinnigs over mijn dagelijkse leven op dat moment bleken te zeggen. Daarnaast vestigde ik met Brightside (11-2016) een record qua lengte tussen de playlists van 2016, die gemiddeld een uur aan muziek bevatten. 20+ nummers vind ik eigenlijk meer recht doen aan een maand (ervaring uit 2015, toen dat wel de standaard was), dus dat is een postieve ontwikkeling. En goed te verklaren: een jaar geleden luisterde ik eigenlijk alleen thuis muziek omdat ik verder altijd met mensen fietste of op school zat, terwijl ik nu ook bij bijna elke treinreis, elk fietstochtje en elk uurtje werken in de UB muziek in mijn oren stop.

Ideale reismuziek vind ik Plek Als Dit – Ronnie Flex, gewoon omdat het me al direct doet denken aan tussen medefietsers door manoevreren om kwart voor negen ’s ochtends. Alsof het ritme gelijk loopt met het rondtrappen van je wielen, zo’n nummer waar je sneller in plaats van langzamer wordt. Ook een beetje een zwak voor het Kan je bruine bonen goed voor me koken? dat overloopt in Kan je met me rennen wanneer we moeten? Zeg je mijn naam niet wanneer ze me zoeken? misschien. Een beetje een buitenbeentje is Avalanche – Bring Me The Horizon maar toen een vriend over zijn liefde voor de band begon kon ik het toch niet laten het laatste album te luisteren en te concluderen dat er best wat goeds tussenzit. Daarnaast had ik de eerste week van november tentamens en was muziek met iets meer herrie af en toe ook wel gewenst.

Eén van mijn favoriete nummers is desondanks wel How Far I’ll Go van Alessia Cara. Ik vind het nog steeds zonde dat ik niet naar een concert van haar ben gegaan toen ze een keer op een maandag in Rotterdam of Amsterdam stond en er nog goedkope kaartjes te krijgen waren want ze is onwijs tof, zo tof dat ze de soundtrack voor een nieuwe Disneyfilm (Vaiana) mag maken. Saint Motel (van My Type, een nummer dat ik in februari 2015 nogal grijs heb geluisterd) kwam met een nieuw album en ik ontdekte Burden – Foy Vance, ik denk via een afspeellijstje dat ik op de achtergrond draaide tijdens het vader-dochtersdinertje bij ons thuis. Foy Vance ken ik al een tijdje maar ik waardeer zijn nummers meer als ik ze ergens ‘los’ tegenkom dan als ik gewoon een heel album achter elkaar luister.

Ik voegde twee worshipnummers toe na een lofprijzingsdienstje in Rotterdam op een zondagavond, maar was al heel snel meer gefocust op de nieuwste Milky Chance, Cocoon. Hun debuutalbum Sadnecessary komt alweer uit 2013 maar is zó onwijs goed dat ik ze in de tussentijd nog steeds niet echt vergeten ben en precies op het moment dat ik besloot me dan maar eens in te schrijven voor hun nieuwsbrief brachten ze een nieuw nummer uit. Ik weet niet precies wat hun plannen verder zijn, maar still: super excited. Ook Astronomyy (Somethin About U/Nothin On My Mind) bracht weer een nummer uit, ik vind Things I’d Do for U net iets minder als ik eerlijk ben maar hij blijft fijn. De rest van de wereld was verder laaiend enthousiast over Love On The Weekend, en ik luisterde ‘m ook maar nou ja… Ik ben gewoon geen echte John Mayer-fan. Ik vind het prima en hij heeft ook wel nummers gemaakt die heel fijn zijn maar alsnog is de aantrekkingskracht tussen John en mij niet sterk aanwezig.

Mijn eerste week colleges na een week tentamens en een week vrij sloot ik af met Sneakin’ – Drake, die ik op vrijdag in mijn Release Radar vond. Het blijkt Drake wat betekent dat ik er niet onvoorwaardelijk van houd, maar I still love it but I used to love it more zijn dan weer van die zinnetjes die me om de een of andere reden overtuigen. Het leukste aan dit soort maandelijkse lijstjes vind ik bovendien ook dat er allerlei soorten muziek in staan waardoor het uiteindelijk gewoon een heel leuk mixje wordt en elkaar in beetje in balans houdt. Representatiever voor het dagelijks leven in een maand dan als ik alleen maar indiepop toevoeg, zeg maar.

In de laatste volle week van november was het eindelijk opgehouden om dagelijks te regenen en had ik ook daadwerkelijk het idee weer wat meer on the brightside te leven. Daar hoort een remix van Olly Murs bij want er is werkelijk niets vrolijkers dan dat. Zijn Grow Up, gemixt door Martin Jensen, heb ik sindsdien elke dag een paar keer geluisterd, niets meer energizing dan dat. Sia bracht Satisfied uit en ik vind dus eigenlijk gewoon alle nummers van Sia goed (ook Never Give Up), maar deze maakte ze met ene Miguel en Queen Latifah voor The Hamilton Mixtape wat betekent dat er ook nog een andere vibe doorheen zat. Verder luisterde ik Nobody – Leisure ft. GoldLink (heel goed nummer) en I Feel It Coming – The Weeknd ft. Daft Punk, want ik heb niet meer dan gemiddeld met The Weeknd maar dus wel met Daft Punk. Random Access Memories is een van mijn favoriete albums in general en in I Feel It Coming hoor je diezelfde sound terug, heeel fijn. Zeker omdat het nummer ook nog inhoud heeft (you’ve been scared of love, and what it did to you).

Er gaat verder geen maand voorbij dat ik Have It All (Live) van Bethel Music niet een keertje luister. Als je het mij vraagt is dat namelijk het allerfijnste album dat er is op het gebied van christelijke muziek, deze keer viel Praises (Be Lifted High) – Josh Baldwin me op. Your name is life. Your name is hope inside me, hope inside me. Your name is love, a love that always finds me. November sloot ik verder af met September Song – JP Cooper, Sophie – Bear’s Den, Real Slow – Aloe Blacc en I Know Better – John Legend. In Aloe Blaccs geval ben ik ook heel erg voorstander van een nieuw album (Lift Your Spirit stamt namelijk net zoals Sadnecessary uit 2013), Sophie haalde ik uit Marolises afspeellijstje ‘fijne pokjes’ die ze afspeelde tijdens het dinertje dat we op een vrijdagavond deden met Niels, haar en onze voormalige docente Frans en zorgde zelfs voor een klein tikje heimwee naar de middelbare school. Vooral toen ik las dat het NK debatteren opnieuw had plaatsgevonden, en ik Witteman Ontdekt: Geluk keek, wat me deed denken aan mijn PWS vorig jaar. Maar John Legend heeft altijd weer een lichte hint naar kerst in zijn stem en maakt me eigenlijk alleen maar heel benieuwd naar de Oude Gracht ten tijden van december.

xxx

2 reacties

  1. Ik denk dat je echt even moet stemmen voor de top 2000, want je hebt zo’n lekkere brede smaak :)
    Ik hou ervan hoe je je muziek bespreekt aan de hand van je maand, fijn. Ik ga weer luisteren, wie weet ontdek ik weer iets voor in mijn veel te grote afspeellijst!

  2. Elke keer als ik een muzieklijstje van je zie, verras je mij weer. Ik ken dus echt werkelijk niets… Dus ik ga morgen onderweg maar eens luisteren, want ik wil wel een beetje bijblijven qua muziek.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *