Afspeellijst: mei

Iets met dagen die vliegen en even geen besef van tijd hebben. Op mijn werk schrijf ik tegenwoordig dagelijks een keer of honderd een datum op (en dat is absoluut niet overdreven) maar toch ontglipt het idee ervan me een beetje, ik denk omdat ik eigenlijk helemaal niet zoveel ijkpunten heb. Deze maand sta ik op, ga ik naar mijn werk, werk ik, kom ik thuis, chill ik een beetje en ga ik slapen en dat is eigenlijk best leuk, alleen het onderscheid tussen 31 mei en 1 juni maar ook 2 en 3 juni vervaagt dan wel. Vandaar dan ook dat ik pittig laat ben met mijn mei-afspeellijstje. En hoewel ik normaal met alle liefde nog even de maand doorneem, moet ik nu zeggen dat ik helemaal niet meer zo met mei bezig ben. Dat komt misschien maar goed uit ook, want deze maand was de muziek juist retegoed en daar valt dan ook genoeg over te zeggen. Niet teveel natuurlijk voor iedereen die roept dat je gewoon moet luisteren naar muziek maar wel iets wat in verhouding staat tot mijn obsessie voor fijne deuntjes.

may muziek3

Starting off with Beyoncé. Het is eigenlijk vrij toevallig dat zij voorbijkomt in mijn maandelijkse Spotify-playlist want ik heb niet zo heel veel met d’r, vergeet d’r muziek altijd een beetje, weet niet precies wat ik er mee aanmoet, dat soort dingen. Countdown vind ik ook nog altijd niet easy listening, maar deze keer dus wel op een goede manier en bovendien vond ik het een perfect openingsnummer voor de maand waarin ik eindexamen deed. There’s a whole lotta energy in it en dat was af en toe wel even gewenst. Datzelfde geldt voor Don’t Let Me Down – The Chainsmokers, Daya. Daya is wel vaker voorbijgekomen bij mij, niet omdat ik haar muziek altijd even hoogstaand vind, wel omdat ik haar stem heel lekker vind. Deze samenwerking viel in bijzonder goede aarde bij mij en ik heb ‘m nu al bijna te vaak geluisterd, maar gelukkig zijn er dan ook nog remixes van (zoals die van W&W).

In de eerste twee weken van mei heb ik ook heel veel naar artiesten van het bevrijdingsfestival Utrecht geluisterd, dus The Brahms, Jett Rebel, Gerson Main, Lucas Hamming. Als ik muziek live heb gehoord heb ik er vaak nog meer plezier in om het te luisteren, gewoon omdat het dan automatisch zulke fijne associaties oproept, en die zijn altijd extra sterk bij festivalletjes in de buitenlucht. Uitermate prettig. Ook leuk vond ik Teskes nieuwe track Samen met Mr Polska, Don’t Be So Shy – Imany (Filatov & Karas remix) en No Money – Galantis. Ik merk dat ik dat soort nummers altijd een stukje minder cultureel verantwoord vind en misschien zijn ze dat ook wel, maar als je een dag lang geschiedenis in je hoofd hebt gestopt of iets teveel stress in je lijf hebt zitten is het heerlijk om dat met dat soort aanwezige, upbeat nummers te doen.

 

Meer nieuwe ontdekkingen waren Undisclosed Desires – Muse en Joy of Nothing – Foy Vance. Die eerste stuurde een vriend door toen ik vroeg naar een nummer van Muse dat ik wel zou kunnen waarderen and he couldn’t have been more right. Als de albumhoes niet zo kleurrijk was geweest was dat misschien wel anders geweest, maar nu vind ik het een heel interessante combinatie van een beetje duisterheid en tegelijkertijd het kleine en subtiele, misschien zelfs wel lieve. Nummers met dubbele lagen zorgen er altijd voor dat ik ze kan blijven luisteren, net zoals nummers met goede betekenissen, zoals Joy of Nothing. Er is overigens geen enkele keer geweest dat ik Foy Vance niet met Vance Joy heb verward, maar dat doet weinig af aan het nummer zelf dat zo rustig maar zó mooi is. Zowel de tekst als de muziek zet je stil. ‘Oh, the joy of nothing is a sweeter something and I will hold it in my heart‘ zijn words to live by en doe jezelf alsjeblieft een plezier door dit tijdens een zonnige zomerochtend te luisteren als je zonder make-up in de tuin aan het ontbijten bent.

Mijn achttiende levensjaar luidde ik vooral in met Electrified van Sam Wills, een heel fijn alternatief nummer, en Happy Birthday – Kygo, John Legend want hoe kan het ook anders als dat nummer één dag voor je verjaardag uitkomt en je nog altijd een zwak voor John (the) Legend hebt. Toen ik aan het eind van de periode het leren niet meer echt lachen vond leidde ik mezelf vooral af met De Jeugd en nummers als BPM69 en Ik Was Een Klootzak. Klint minder gezellig dan het is maar de tekst is bijna aandoenlijk en ‘Klootzak ik was dat, ik wist niet wat dat was. Ik dacht ach, ik lach wat, ik nam wat, maar nu pas. Achteraf groen gras, baby’ de reinste vorm van spelen met taal.

Ik ging lekker op Mayfiles van Benjaming Francis Leftwich (heel goede gozer die nu dus weer eens een nieuw nummer heeft) en This Sinking Ship – Causes maar ook voorál Wherever I Go van, jawel, OneRepublic. Eén van mijn favoriete bands samen met The Script, Imagine Dragons en Maroon 5 en als ze straks met hun nieuwe album ook nog eens gaan touren in Nederland word ik zeer excited want ik wil ze graag live zien. In het weekend voor mijn laatste examen luisterde ik Colors – Halsey (Audien Remix) ook een heel aantal keer omdat dat nummer écht goed is – zowel de inhoud als de remix – en What’s Up? van 4 Non Blondes belandde er vooral in vanwege de film JA, ik wil! die ik keek. Ik raad je aan om dat ook te doen, want hij mocht dan wel makkelijk wegkijken, dat betekent in dit geval niet dat ‘ie geen enkel ‘diep’ gevoel oproept. Gewoon zo’n film waarvan je heel erg geniet tijdens het kijken en daarna nog tien minuutjes een gelukzalige glimlach op je gezicht hebt.

De laatste nummers voegde ik toe op 22 en 23 mei en toen was de maand nog lang niet om maar ik blijkbaar wel verzadigd/het overzicht kwijt. Alone – Hollyn feat. TRU klinkt gewoon fijn maar is ook een christelijk nummer wat ik eigenlijk wel tof vond en Naartoe van Eefje de Visser, ultimate goals. Ik luisterde deze maand sowieso relatief veel Nederlands, maar eigenlijk is dat niet heel uitzonderlijk: ik vind het gewoon heel leuk hoe sommige artiesten met onze taal omspringen. ‘Hij ziet het dak. Aan de andere kant van het café blijft iemand helemaal alleen over, ik denk dat je meeleeft, maar ik weet het niet zeker.’ Ik had binnenpretjes om ‘Oh als we maar wel weten waar naartoe we gaan’, luisterde daarna bergen Racoon, Krezip en summer anthems, was een dag in Utrecht voor de matchingsdag van Nederlands en aansluitend op een open avond van de studentenvereniging en begon met werken.

xxx

3 reacties

  1. Dank voor de muziektips!

    Het idee van ‘eikpunten’ charmeerde me ook enorm, en zette aan tot een spiraal aan gedachtes waneer we naast de moestuintjes ook eindelijk een keer kunnen sparen voor bomen bij de supermarkt. Zou ik meteen doen. Een kleine eik op het balkon geeft houvast in het leven. Is toch beetje een ijkpunt als je ooit je eigen eikels wilt plukken. ;-)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *