There’s sun in the air

IMG_4737b

IMG_4745b

IMG_4757b

Mijn iPhone (hoewel nu, in overdreven bewoordingen, op sterven na dood) heeft meerdere ontwikkelingen teweeg gebracht, maar vooral ook deze: dat ik me geprofileerd heb als amateur weervrouw. Ik weet nog dat ik vroeger direct nadat ik uit mijn bed stapte naar beneden liep om mijn moeder goedemorgen te wensen en te vragen wat voor weer het die dag zou worden, iets wat ik ongeveer volhield tot ik op een bewuste verjaardag een enorme radio kreeg en het weerbericht vanaf toen ook zelf kon luisteren. Net zoals het feit dat Michael Jackson overleden was overigens, iets wat ik nog altijd heb onthouden omdat ik tot dan toe geen idee had wie de hele man was en niets snapte van de ophef, maar dat is een ander verhaal. Die radio moest al snel wijken, allereerst voor de video’s van Vera Camilla en Mascha, maar tegenwoordig is ‘ie volledig onmisbaar gemaakt door Spotify en de Weer app op m’n telefoon.

Die laatste heb ik vooral de afgelopen week in de gaten gehouden omdat ik niet kon geloven dat het overzichtje van de komende negen dagen écht volgegooid was met zonnetjes. Ervaring leert dat het weer vaak een beetje overschat wordt, dat vijf dagen van tevoren vol zon wordt beloofd terwijl je de dag zelf niet als extreem zonnig zou bestempelen als het zover is, maar dit leek vrij serieus en na een week vol regen, kou en hagel wilde ik het graag geloven. Dat vind ik dus het lekkere van die app en verklaart mijn enthousiasme voor weersverwachtingen in het algemeen ook een beetje: op het moment dat je eind april met een vest aan en een sjaal om je heen gewikkeld binnen zit is het extreem hoopgevend als je een waterig zonnetje wordt beloofd op dag negen. Dat mag dan alsnog vet lang duren maar ik ben niet echt de persoon om daar extreem over te gaan zeiken (ik bedoel, je kan er gewoon niets aan doen) en zolang er licht aan het eind van de tunnel is vind ik het dan ook al gauw goed. Ik wil gewoon een dag hebben om naar uit te kijken, een goed vooruitzicht, en deze keer was dat afgelopen zondag.

Ik had zelfs het geluk dat ik die dag vrij had gehouden in mijn planning en dat we de komende drie maanden weer om 8:45 in plaats van 10:30 kerk hebben, waardoor ik voor half elf ’s ochtends al volledig up and running en gemobiliseerd was. Het is even vroeg maar met het oog op zomerse dagen bepaald niet vervelend, moet ik zeggen, liever een uurtje korter slaap dan twee uurtjes in bed verspillen in plaats van buiten. Ik at een zandtaartje met sinaasappelvulling en vanillesaus dat over was van het driegangendinertje met vrienden van mijn ouders de avond ervoor (rucola met uitgebakken spek, geitenkaas, avocado en balsamico-azijn is overigens zeer aan te raden, net zoals gevulde courgette met prei, zalm en gorgonzola uit de oven) en toen de zon echt besloot door te komen claimde ik de grootste tuinstoel in onze tuin. Enige probleem aan een felle zon was dat ik mijn ogen wel dicht moest doen en ik binnen vijf minuten in slaap viel, zo’n soort dutje waaruit je na een halfuur wakker wordt omdat je ongeveer wegbrandt en die de witbalans van je ogen voor de komende minuten volledig op z’n kop heeft gezet, maar wel een die voor een enorme voorraad vitamine D zorgt.

Ik liep een rondje door de buurt met mijn camera voor wat bloesemfoto’s; net zoals ik begin april deed, maar deze keer tegen een strakblauwe lucht. Het is minder voorzichtig en vooral meer uitgesproken lente en daar heb ik niets op tegen. De komende week belooft ook nog een hoop zonnig dagen en hoge temperaturen, iets wat me aan de ene kant goed uitkomt omdat ik nogal wat plannen heb maar aan de andere kant ook wat extra plannen aanwakkert terwijl ik daar absoluut geen tijd voor zou moeten maken. Leren beperkt zich deze week waarschijnlijk tot zes dagdelen en da’s niet helemaal genoeg maar ik weet wel dat ik in elk geval goed weer heb als ik me donderdag naar Utrecht begeef voor een festivalletje en dat ik op de dag zelf waarschijnlijk geen spijt krijg als ik besluit mijn ouders zaterdag te vergezellen naar Blijdorp. Keuzes, keuzes.

De zondag ging door met another kerkdienst en daarna een redelijk uitgebreid familiediner, voor het eerst in de tuin, de ultieme manier om de lente in te luiden. Na het toetje en verscheidene anekdotes werd er koffie gezet en toen het wat frisser werd zetten we onze stoelen strategisch naast elkaar neer om de laatste zonnestraaltjes mee te pikken. De avond was lang, lang genoeg zelfs om nog even naar Niels te gaan en daar de zonsondergang te bekijken en de een na laatste dag van onze edureis naar Rome vorig jaar in fotoboekvorm te verwerken. Was het zelfs nog een nuttige dag.

Het is wel duidelijk dat er zon in de lucht hangt, niet alleen zoals ‘ie dat altijd doet, maar nu ook op zo’n manier dat de wereld zon ademt. Iedereen leeft een beetje op, de natuur lijkt feller, alles schittert. Er is iets meer zuurstof in de lucht. Live it up.

xxx

4 reacties

  1. Heerlijk hè, dit weer. Wij zijn er gisteren en vandaag even tussenuit geknepen naar Zeeland, en hoewel het kort was heb je het gevoel dat je veel langer bent weggeweest. Met het zout nog in m’n haren en een lichtelijk verbrand gezicht zit ik dit nu te typen, and I love it :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *