Ik heb een groot zwak voor Sia. Als ik die liefde met anderen probeer te delen levert dat me in de meeste gevallen een vragende blik op, omdat ze blijkbaar niet zo bekend is, maar ik herken haar licht verveelde en toch ook ontzettend krachtige en kwetsbare stem ondertussen vrijwel direct. Bij het luisteren van haar nieuwste album This is Acting realiseerde ik me pas hoeveel herinneringen daarin opgesloten zitten, hoe vaak ik 1000 Forms of Fear wel niet op repeat heb gehad. Het was het album waar ik in juli 2014 de auto mee in stapte richting Denemarken, compleet zonder verwachtingen, omdat ik nou eenmaal behoefte had aan wat muziek om de reis mee door te komen en ergens wat gelezen had over dit net nieuw gereleasede album. Van mijn eerste indruk herinner ik me vooral hoe ik af en toe mega geïrriteerd raakte door sommige nummers omdat ik er, met het geluid van wielen die hun weg over de snelweg aflegden op de achtergrond, op een paar tonen na niets van kon maken.
Toch gaf ik het nog een tweede en een derde kans, waarschijnlijk op een stille avond in de kamer met balkon van het huis in de buitenwijk van Kopenhagen waar we sliepen. Het liefst vertel ik je alles over de bohemian inrichting inclusief zithoekjes, vloerkleden met patronen, overal kussentjes, meubels in verschillende stijlen, de dingen die details lijken maar dat misschien toch niet zijn. Ik heb me meer dan thuis gevoeld in dat huis en in die kamer, misschien niet in de laatste plaats omdat we er in mei 2013 ook al een week verbleven, maar ook omdat het precies het soort zuurstof was dat ik nodig had. Na een dag in de stad kon ik even in mijn eentje op het balkon gaan staan, de zonsondergang bekijken en een trein voorbij horen razen, en even later als laatste nog over de gang lopen. Het was een hete week en op tijd slapen was er niet bij. Ik weet nog precies waar het tafeltje met het fragiele krukje stond waar mijn laptop op lag die ik vervolgens tegen middernacht open klapte, met een internetverbinding die te zwak was voor uitgebreid contact met de buitenwereld maar Spotify net aankon.
Die zomer zou ik voor het eerst gaan kamperen en ook daarvan genieten, maar ik realiseer me nu – na twee kampeeravonturen – wat het verschil is. Als ik op vakantie ben in een huis kan ik ’s ochtends de deur uitgaan om een nieuwe omgeving te verkennen en bedoeld te verdwalen, maar me daarna ook weer thuis voelen. Slapen in een tent en leven in een caravan vind ik aan de ene kant heerlijk avontuurlijk maar ik merk wel dat ik er soms dus extra moeite mee heb dat die vaste basis er niet is, dat ik me daardoor niet helemaal kan plaatsen, dat ik daardoor dan ook weer minder kan genieten. Die week in Kopenhagen werd ik in plaats daarvan elke ochtend wakker in een bed met een zacht matras en het gevoel van een flinterdunne hoeslaken om mijn blote benen van de zon die mijn kamer in scheen en het deed me zo bijzonder goed.
Op mijn gelukkigst was ik niet, want het was precies die zomer dat ik nogal tegen mezelf en mijn gevoel aanliep. Ik kocht The Fault in Our Stars daar en las het boek in no time uit, vooral omdat ik er zoveel in herkende. De soundtrack vol Birdy, Jake Bugg, Kodaline en Grouplove stond ook volop aan, maar toch is het Sia die me nu het sterkst aan Kopenhagen doet denken. Ik ben verliefd geworden op de straten die me bekend voorkwamen, op de gezellige drukte in de buurt van Nyhavn, op minuten in de S-train, op hoe leuk en Scandinavisch alle winkels zijn maar er even buiten de stad ook ontzettend mooie kerkjes en natuur te vinden is. Ik wil forever ijsjes eten in de brandende zon en als ‘ie dan een beetje laag komt te staan m’n spullen verslepen naar de Botanische tuin van de universiteit en als ik dan moet dromen, zoals ik zelf schreef, dan graag over een semester studeren in Kopenhagen.
Het is Sia die me aan Kopenhagen doet denken, omdat mijn herinneringen van die week niet per se met breekbaarheid maar juist met krachtige kwetsbaarheid te maken hebben. Ik wist niet precies wat ik wilde, werd af en toe overweldigd met gevoelens, maar ik was op m’n plek. En zowel die plek als die les zijn waardevol.
3 reacties
Prachtige foto’s!
Xoxo
Wat een prachtig artikel… Ik hou ook echt heel veel van Sia, en ontdekte net door een artikel van Teske de Noorse Aurora. Heel bijzonder ook. Misschien vind je dat ook wel mooi :)
Hele mooie foto’s, krijg er een vintage-gevoel bij! Ik ben een flink aantal jaar geleden in Kopenhagen geweest en vond het er inderdaad erg mooi, wil er zeker nog eens naar terug.