Big / small things

Mijn laptop heeft sinds donderdagavond onaangeraakt in een tas gezeten en klap ik nu, na bijna twee dagen, pas voor het eerst weer open. Als je je bedenkt dat ik mijn laptop ook voornamelijk gebruik om muziek mee te luisteren via mijn boxjes en dat ik altijd muziek aan heb staan als ik op mijn kamer ben, kun je misschien een voorzichtige conclusie trekken over mijn levenstempo. De afgelopen twee weken waren een beetje bizar, en bovendien zaten ze vol kleine dingen die groot leken omdat ze voor het laatst voorkwamen – en vol dingen die van zichzelf al groot waren. Ik schaam me misschien wel lichtelijk omdat ik dat nu in één blogpost moet gaan proppen in plaats van overal foto’s van te hebben of van mijn part filmmateriaal, hoe fijn zou dat zijn, om die video dan over en over te kunnen bekijken, maar ik leefde gewoon weer eens veel en nu is het moment om er wel eindelijk over te schrijven.

Vorige week vrijdag fietste ik ’s middags na een paar dagen met blokuren examentraining – en veel zon trouwens – naar het huis van Niels, waar we met z’n vijven een maaltijd in elkaar zetten en daarna naar het Zuidplein theater vertrokken voor de Grote Avond van onze school. We zaten ergens vier hoog achter op het balkon waar het behalve krap ook heel heet was maar het toneelstuk was, hoewel een beetje cliché, wel weer heel leuk. Er is een aantal docenten dat af en toe de taak op zich neemt om het jaarlijkse stuk te schrijven en soms is het erg impressive en tranentrekkend, een andere keer gewoon heel goed; nu vond ik het wat oppervlakkiger, maar dat nam niet weg dat het alsnog een fijne avond was. Bovendien proefde ik de sfeer ook ineens weer: ik had me wel beziggehouden met bijbehorende uitgave van onze schoolkrant en al een paar dagen volop backstages foto’s geliked op Instagram, maar pas op die vrijdagavond zelf toen ik een paar minuten stond te klappen herinnerde ik me weer wat een ding het is. Vooral als je meedoet natuurlijk, iets wat ik de eerste keer dat het kon (in de vierde klas) maar gelijk gedaan heb omdat ik het minimaal één keer wilde doen. Hannah en ik waren allebei redelijk onbetekenende figuranten en de tijd van repetities et cetera zou totaal anders zijn als ik dit jaar had meegedaan, maar toen heb ik in elk geval wel alles een keer als speler meegemaakt en daar ben ik nog steeds blij om.

IMG_4586b

What’s next? De zaterdagavond, toen we met alle V6-leerlingen Latijn bij onze leraar gingen eten, een traditie die ‘ie zelf in het leven heeft geroepen. Ik heb me verbaasd over hoe mooi zijn huis was maar het was ook gewoon een goede avond met lekker eten en gezellige mensen. Die zag ik natuurlijk al wel vier uur per week, maar de Latijnlessen zijn niet het meest interactief en de leerlingen die Latijn kiezen over het algemeen niet het meest extravert, dus dit was ook wel eens leuk. Bovendien kun je met vijftien van ‘dit soort mensen’ ook rekenen op iets diepgaandere gesprekken en die waren er dan ook tot een uurtje of half elf. De zondag erna was mijn zus net terug van een studiereis naar Talin (Estland) en Sint Petersburg dus tussen twee kerkdiensten door hoorden we haar verhalen aan en bekeken we foto’s en ’s avonds aten we uitgebreid.

Voor school hoefde ik namelijk al amper meer wat te doen en zodoende verveelde ik me maandag en voornamelijk dinsdag eigenlijk gewoon. Dat is in de laatste tijd niet vaak voorgekomen: mijn vrije tijd werd dit gehele jaar eigenlijk altijd wel tijdje opgeslokt door school of mijn profielwerkstuk, maar nu had ik zo weinig les dat ik niet moe werd van schooldagen en met die bakken tijd wist ik op een gegeven moment echt even niets meer te doen. Bovendien doe ik als ik één ding moet doen en daar vijf uur de tijd voor heb ook dat ene ding niet omdat ik gewoon zero pressure voel en niet in een werkflow zit en sowieso, ik kon straks nog twee weken leren, een beetje rust daartussen is ook wel gewenst. Na een kappersbezoekje waar ik as usual een beetje chagrijnig van werd, vertrok ik voor de laatste keer catechisatie van dit seizoen waar ik gelukkig Brenda tegenkwam met wie ik bijgepraat heb tot ze om 23:00 wegfietste en ik mijn bed bijna inrolde. Kijk hé, dat zijn de betere avonden.

De lijn der actieve bevordering van het levensgeluk zette ik voort door woensdagmiddag in mijn eentje naar Rotterdam te gaan. De metroreis ernaartoe was een hele beleving op zich maar dat komt misschien nog in een ander blogpostje naar voren omdat het zonde zou zijn het in één zin samen te moeten vatten. Ik kwam uiteindelijk pas tegen etenstijd thuis en mijn benen voelden niet meer als de mijne, maar na een douche reed ik toch mijn fiets de garage uit richting Niels. Daar werd ik typisch genoeg ontvangen met thee, klassieke muziek en het Parool maar uiteindelijk maakten we ook een begin aan hetgeen waar ik eigenlijk voor kwam, namelijk een fotoboek van de edureis naar Rome. Ik had precies die ochtend het Colosseum voorbij zien komen in mijn Timehop en dat betekende nou eenmaal wel dat er iets van schot in de zaak moest gaan zitten. We zochten foto’s uit, haalden herinneringen op.

21 april was vervolgens onze LSD (niet de drugs, wel de laatste schooldag) en waren er nog wat kolderacties. Ik heb me er niet actief mee bemoeid, wel even geglimlacht toen ik het schoolplein op fietste en er een Nissan Patrol van een vriend van me voor de hekken stond met enorme geluidsboxen achterin. De school was een kleine troep en mijn dag van 8:50 tot 14:40 vrij onnuttig maar ongeveer alle docenten die ik die dag gezien heb, waren gelukkig alsnog wel in voor een afsluitend gesprek. Vind ik leuk. Tegen vieren verliet ik mijn school voor het laatst als ‘normale’ leerling en vrij spontaan fietste ik opnieuw met Niels mee waar we Ilse DeLange en later Justin Timberlake luisterden (dat laatste was logischerwijs mijn keuze), pannenkoeken aten, dag één vormgaven en heel veel lachten tot de zon allang weer onder was.

Helaas ging mijn wekker vrijdag om kwart over zes en strompelde ik tien minuutjes later met mijn ogen nog half dicht vanwege het felle licht naar de badkamer, wat je al niet over moet hebben voor een gepland dagje Efteling met examenklassers. Na die douche en een busreisje (de nostalgie) was ik gelukkig wel helemaal wakker en het was zelfs nog best oké weer, dus we hadden al snel een gezellige dag. Ik ben heel vaak het mietje geweest dat nooit ergens in durfde maar dat wel redelijk makkelijk over te halen was (en het dan toch leuk vond), deze dag bleek ik zelfs als ongeveer de enige wél graag in bepaalde attracties te willen. Uiteindelijk werd het Droomvlucht, Villa Volta, Carnaval, Gondoletta, een keer of drie in de Pirana en in het laatste halfuur toch nog mijn favorietje aka de Vogelrok. Ik vind het heerlijk dat het daar volledig donker is en ik dus niet bang hoef te zijn voor de bochten en heuvels die komen maar me alleen maar hoef te concentreren op het moment zelf en vanzelf wel zie waar we heen gaan, waar we uitkomen.

We dronken lattes op het terras (die ik nog steeds onlosmakelijk verbind met mijn profielwerkstuk, omdat ik ze in die tijd begon te drinken), chillden ‘m met havisten waar ik in die zes jaar amper mee opgetrokken ben en verzamelden ons tegen vijven weer in de bus. De avond werd – opnieuw vrij spontaan – afgesloten met Niels, Kevin en Tom bij een onwijs gezellig eettentje vanwaar ik ongeveer naar huis kan rollen zo dichtbij. Ik hield de eer van het enige meisje hoog door een salade te bestellen maar profiteerde alsnog van de onbeperkte spareribs van mijn tafelgenoten. Zo fijn, alleen al de vrijheid om gewoon te besluiten om niet thuis te eten wanneer je wil, maar ook om het schooljaar zo af te sluiten. Dat laatste realiseerde ik me die avond na middernacht en ik werd er niet heel gelukkig van moet ik zeggen – maar voor nu kan ik nog even teren op al deze herinneringen. Op het geheel van grote en de details van kleine dingen en precies andersom.

xxx

8 reacties

  1. Zo fijn geschreven. Zo’n afronding van een schooljaar voelt altijd gek. Heel lang werk je heel hard en ineens is alles klaar. Succes met je examens alvast en geniet van de vrijheid :)

  2. Wat heb je dit fijn beschreven! Succes met leren en alvast met je examens. Ik weet zeker dat je het gaat halen!
    En geniet van de herinneringen. Gekke dagen zijn dat hè…

  3. Fijn blogje! Wat leef je nu toch eigenlijk in een gekke, leuke spannende tijd. Succes met leren deze meivakantie! Ben je eigenlijk van plan om non-stop te gaan knallen, of heb je ook nog veel échte vakantie over in je schema? Als je überhaupt een schema gemaakt hebt en volgt natuurlijk.

    1. Haha ja, leuk hè? Zonder planning is het volgens mij heel slecht te doen dus ik heb een mooie ontworpen in Excel (favourite thing to do), vooral om ook een beetje te zien hoeveel tijd ik eigenlijk heb en welke dagen ik nuttig moet besteden. Het is wel redelijk streng moet ik zeggen, op ‘vrije’ dagen heb ik zes uur leren ingepland (twee dagdelen), op zaterdag één dagdeel, zondag vrij en dan nog best wat extra dagdelen vrij doordeweeks omdat ik gewoon andere dingen gepland heb. Ik vind het nog wel heel lastig inschatten wat ik wanneer ga doen dus dat heb ik niet helemaal ingevuld, alleen wat proefexamens heb ik er al wel ingezet aangezien dat wel wat tijd kost. Het is nog wel even wennen hoor vind ik, ik heb (tegen mijn eigen verwachtingen in haha) al wel wat uurtjes Latijn geleerd maar verder lijkt het nog heel ver weg, is alles herhaling en is mijn kamer eigenlijk niet heel concentratieproof atm. Maar hé, komt goed, het is pas woensdag dus ik vind mijn weg sowieso wel, haha. En ik wil er ook even over bloggen maar eigenlijk heb ik mezelf nu een soort full time baan aan leren (en vlogs kijken en soggen uiteraard) gegeven en dat is zo onnoemelijk saai dat ik mijn vrije tijd ook heel graag met mensen spendeer. :’) Tot zover mijn examen rant voor nu haha, geniet van je vakantie!

      1. Klinkt goed, vooral dat met dagdelen werken! En dat je je vrije tijd liever even met mensen spendeert dan met bloggen snap ik dat helemaal, hoor. Heb ik zelf ook last van in de vakantie, terwijl ik niet eens moet leren, haha. Het komt wel weer (hoop ik althans) als je klaar bent.

        En dankje, ga ik / ben ik zeker aan het doen!

Laat een antwoord achter aan Marleen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *