Seventeenth

Ramvol maar dan nog net op een lekkere manier. Toen ik aan het begin van het schooljaar begon met inlezen voor mijn profielwerkstuk over geluk kwam al vrij snel aan de orde dat voldoening en flow onder andere superbelangrijk is, sterker nog: je kan zelfs average gelukkig zijn als je weinig positieve emoties, maar wel heel veel voldoening ervaart. Gelukkig heb ik altijd wel dingen te doen en ik voel me dan ook op elke willekeurige dag sowieso wel een moment voldaan, al is het alleen maar omdat ik naar school ben geweest of een mailtje heb verstuurd dat al even in m’n hoofd spookte. Voor rasechte voldoening heb ik echter deadlines nodig. Het zit namelijk zo dat dingen zonder deadline gewoon minder ruimte innemen in m’n hoofd en dus ook minder opluchting veroorzaken als ze af zijn. Ik vind het bijvoorbeeld ook fijn als ik de laatste regel van een blogpost typ, maar daarbij geldt niet dat ik een bepaalde deadline gehaald heb en uiteindelijk had ik het ook eerder kunnen doen, of later, dus het hele ‘you made it‘-aspect is daarbij vrijwel afwezig. Het is niet per se een moeilijke of uitdagende taak boven m’n niveau en daarom is voldoening niet de hoofdemotie.

IMG_3841b

IMG_3828b

Een verzekering voor voldoening is in plaats daarvan een week die allereerst véél dingen bevat, op zo’n manier dat alles precies gaat lukken en in je agenda past. Ten tweede is het dus handig om wat deadlines te hebben, het liefst in de vorm van toetsen, zodat je niet alleen het kortstondige moment van verzenden ervaart maar juist alle minuten die je besteedt aan het maken van je toets (en het inleveren natuurlijk, daarna). Voorwaarde om het leuk te houden is dan wel dat die dingen op zichzelf niet te moeilijk zijn: bij voorkeur zijn ze vooral leuk en simpel. In het geval van afspraken en evenementen is het gunstig als ze energie geven in plaats van kosten en een beetje laagdrempelig zijn, voor de deadlines geldt dat het handig is als ze lekker allesomvattend zijn zodat een langetermijnplanning vereist is en je naar het moment van toetsing of inleveren toe kan leven.

Die theorie was precies van toepassing op week elf. Vrijdag werd ik verwacht 800 Franse (examen)woordjes te kennen, gelukkig wel alleen Frans – Nederlands, maar hé je moet ze toch allemaal maar net weten. Aangezien ik aan het eind van de week steeds minder tijd zou hebben om te leren begon ik maandagmiddag al, toen ik toch om één uur al thuis was. Na een woordje of 320 (en het kijken van een paar vlogs, I admit) typte ik een blogje en ging ik door met het tweede ding van de week, mijn autotheorie. Aan het eind van de avond was ik behoorlijk gaar maar dat zorgde er wel voor dat ik lekker sliep en dinsdag voor de verandering weer een keer zeven uur les had (dat is een uitzondering, de meeste andere dagen zitten vol tussenuren of bevatten gewoon maar vier ingeroosterde uren). Na het avondeten begaf ik me naar de kerk voor de wekelijkse en gezellige drie kwartier catechisatie, daarna stond ik precíes op tijd voor de deur van mijn oppasadresje. Opnieuw een avond vol woordjes.

Woensdag begon ik een uurtje later en kreeg ik een docent zo ver dat ik zijn vak eerder kon doen waardoor ik opnieuw om half een buiten stond. Die middag bestond uit woordjes en de avond vooral uit oefenexamens want ik durfde op een gegeven moment niets anders meer te doen dan dat. Ik wilde het zó graag halen dat ik donderdagochtend bizar zenuwachtig was, gelukkig samen met Rosanne, die iets later ook moest. Natuurlijk vergaat de wereld niet als je zakt en is €31 niet het eind van de wereld maar voor de eer en de opluchting en de stress en toch ook het geld was het bijzonder handig als ik het in één keer zou halen. Mijn vader bracht me naar het CBR in Barendrecht of all places, ik kon bijna gelijk gaan zitten en was nog steeds maximaal nerveus maar besloot het gewoon te doen. Dit kon ik, die proefexamens gingen ook best prima, ik had hard genoeg geoefend.

Het waren zeker wel de meest zenuwslopende tien minuten uit 2016 tot nu toe maar uiteindelijk was daar dan toch de uitslag en stond er in zeer minimalistische letters ‘u bent : geslaagd’. Niets geen slingers of groene schermen en ik vond de hele beleving daar sowieso zwaar tegenvallen, maar met 18 van de 25 goed op gevaarherkenning en 37 van de 40 op kennis en inzicht was ik ruim geslaagd en kon ik met een gerust hart aan de rest van de zeventiende, het toppunt van mijn drukke week, beginnen. Ik had mijn laatste godsdienstles en een uur maw, ging in de pauze naar een lunchconcertje van havo 4, leerde een uur buiten in de zon en een uur binnen. Vervolgens verzamelden we met de kcv-klas in een vmbo-lokaal in een uithoek van de school voor ons ongedwongen toneelprojectje van Oedipus en Iokaste waarbij ik heel even acteerde en verder vooral lachte om de andere groepjes en daarna ging alles ongeveer in vogelvlucht.

Ik fietste naar huis, viel héel even in slaap op de bank in de zon, belde met mijn oma, at met mijn moeder, bereidde mijn bijles economie voor, gaf twee uur bijles bij iemand thuis, legde de laatste hand aan Frans met cheesecake die in huis was gehaald ter ere van mijn slagen, rolde mijn bed in om half twaalf. Verschrikkelijk voldaan. Het was rennen springen vliegen maar ook nog altijd stuiteren, omdat het toch allemaal dingen waren die me in zekere zin energie gaven – en als ze dat niet deden was er altijd op het juiste moment wel weer een gesprek of een persoon die dat wel deed. Natuurlijk was ik op vrijdagmiddag 13:50 wel heel blij met wat rust maar ik heb zoveel kunnen doen in een week en er is vooral ook zoveel gelukt dat je mij niet hoort klagen.

Ik realiseer me dat ik de laatste tijd veel blog over mijn dagelijkse leven, maar het is vaak gewoon een reden om over een bepaald fenomeen (ik noem vriendschap, vrijheid, voldoening) te schrijven én een soort account of live events bij te houden. Is leuk voor later en schrijft bovendien lekker weg, dus ik hoop dat het jou als lezer ook nog een beetje bevalt. In elk geval vond ik wel dat dit, ondanks dat het over afgelopen week gaat en ik over het algemeen graag met een frisse blik begin, een geschikt artikel was voor de maandag: werkweken kunnen behalve keihard werken ook heel fijn zijn. Zo zie ik ze ongeveer het liefst en ik hoop dat dat een handige motivatie kan zijn, ook als je geen specifieke deadlines hebt (of juist dingen moet doen die eigenlijk vet veel energie kosten). Happy week!

xxx

PS oja, ontdekking van de week, woordjes leren gaat echt het allerbeste met worshipmuziek. Nog bedankt voor je playlist met favorietjes Fleur, veelvoudig geluisterd.

8 reacties

  1. Lekker gevoel is dat hè, na zo’n enorm drukke week als dan alles gelukt is. Heerlijk!
    Nogmaals van harte gefeliciteerd met het behalen van je theorie, goed gedaan :) Nu op voor de praktijk!

  2. Gefeliciteerd met het halen van je theorie! En klinkt inderdaad als een perfecte week. Niet teveel stress (want dan is het niet meer leuk) maar wel genoeg te doen en inderdaad dingen waar je trots op kan zijn en voldoening uit kunt halen.
    Ik vind dit soort posts trouwens heel fijn om te lezen, juist omdat het meer is dan een standaard fotodagboek van je week, maar echt een inkijkje in je leven laat zien en in wat je bezighoudt. Fijne week!

  3. Gefeliciteerd met het slagen voor je theorie! Het was inderdaad een loeidrukke week, maar juist die drukke weken geven wel veel voldoening, vooral als ze leuke en fijne elementen in zich hebben. Hopelijk wordt deze week net zo fijn! X

  4. Leven in het algemeen gaat beter met wat worship. Fijn dat je daar net zo van geniet als ik. Oh en nog congratz met je auto-theorie, wat worden we snel volwassen verdorie.

  5. Jij hebt echt een schrijf talent. Je schrijft en weet te boeien, óók over je dagelijkse leven! Knap! (En liefde voor worshipmuziek. Heb je tips voor mijn komende tentamen? :-) )

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *