Over taart + tegenzin

Het is dinsdagavond 23:11 en ik lig – voor mijn doen precies op tijd – in bed. Daar keek ik vanmorgen ongeveer al naar uit: niet per se omdat ik zo moe was, wel om dezelfde redenen als waarom ik maandagavond al tweette dat ik liever een alternatief zag plaatsvinden voor de dinsdag. Ik stond ’s ochtends dan ook onder de douche met een hint van de tegenzin die ik als kind veel vaker ervoer als ik simpelweg niet naar school wilde, met als nuanceverschil dat ik tegenwoordig sommige dingen gewoon moet doen en skippen niet echt wat oplost. In plaats daarvan bracht ik even een stille ode aan het woord ’tegenzin’ dat ik een fantastische vondst van het Nederlands vind. Het omschrijft namelijk precies hoe je tegen iets op kan zien, ongeacht of het objectief gezien ook echt verschrikkelijk is of juist hartstikke leuk, maar gewoon puur en alleen omdat je er even niets voor voelt.

IMG_1028b

Bij mij was dat deze keer mijn tussenuurloze dag van 8:50 tot 16:20 en het feit dat het de herkansingsdag was, waardoor ik het eerste uur geschiedenis zonder vaste compagnon Marjolein moest zien te overleven en er ook in andere lessen veel mensen niet waren. Bovendien had ik zelf ook nog een herkansing van het vertalingsgedeelte van Latijn en hoewel ik heel blij ben met tweede kansen ging het voor mijn gevoel weer zo slecht dat ik er weinig plezier en veel frustratie aan beleefde. Het raam stond open waardoor het ijzingwekkend koud was (maar daar kwam ik pas achter toen ik net mijn blaadje inleverde), ik heb het alfabet nog altijd niet paraat zonder bij abc te beginnen, mijn pen flikte het opnieuw er midden in een zin die ik wél wist mee te stoppen en toen ik na twee klokuren klaar was, kon ik gelijk het lokaal aan de overkant inrollen voor een lesje Shakespeare. Ik geloof niet dat ik toen blij uit m’n ogen keek want dat was ik ook even niet. 

Het voordeel van tegenzin vind ik wel dat ik mezelf bijna nooit dwing om ondanks dat gegeven toch enthousiast te zijn. Het heeft toch geen zin, weet ik. Er zitten gewoon off days bij en het is heerlijk om dat jezelf toe te staan en een dagje te mopperen, ook als het best een leuke dag is. Zo lach ik in de dagen na de vakantie eigenlijk altijd net wat vaker en wat harder vanwege het simpele feit dat ik iedereen een weekje niet gezien heb en dus nog lang niet aan mijn tax van stomme grappen zit. Volgens mij was ik niet de enige voor wie dat gold, want dinsdag om half vijf zaten we met z’n zessen aan een tafel vol taart en koffie en chocolademelk in de Multivlaai (zogenaamd ter ere van Toms verjaardag, maar ik denk dat we het anders ook gedaan hadden). De taart was niet de lekkerste die ik ooit heb gegeten maar dat we daar zaten alsof het volstrekt normaal was vond ik beyond prima. Hoe meer tegenzin, hoe minder verwachtingen en hoe meer verrassingen.

’s Avonds fietste ik door de miezer naar cath en was ik ’s avonds eigenlijk te moe om uit mijn vingers te laten komen wat ik voor ogen had, vandaar dat ik ook middenin het schrijven van dit artikel in slaap viel. Het soort slaap dat ervoor zorgt dat je je ogen niet meer open kan houden en in de paar secondes dat je ze nog wel open hebt de meest vreemde dingen typt en bovenal het soort slaap dat je doet wakker worden met je telefoon drie centimeter naast je hoofd. Of dat kwam omdat ik toen al een keer gesnoozed had maar mijn geest is in elk geval nooit zo helder ’s ochtends.

Ondertussen is het woensdagavond en overvalt ongeveer dezelfde moeheid me opnieuw. Het was een dag met veel minder tegenzin (hoewel ik nog steeds elke ochtend niet weet wat ik aanmoet door dit weer dat niet echt maart-like is) en in plaats daarvan eentje met Spuigatoverleg, wiskunde, Latijn, ANW en drie tussenuren, waarvan ik er eentje met ongeveer de hele schoolkrantredactie spendeerde omdat we iets deden wat leek op het uitdelen van de nieuwe editie. Ik bracht een bezoekje aan de Sacha (daarover later meer) en daarna aan de schoonheidsspecialiste omdat we nog een bon hadden liggen, waar ik vervolgens zo ontspannen met wattenschijfjes op m’n ogen en rook met dennengeur in m’n neus lag dat ik weer even in slaap viel. JA HALLO. Ik kan er ook weinig aan doen maar dagen die nog het meeste weghebben van een gezellige bende zijn stiekem gewoon best heel vermoeiend.

Ik had niet echt wat dringends te vertellen noch een punt te maken in deze blogpost, maar ik kan er gewoon niet zo goed tegen als het zonder reden lang stil blijft op mijn blog en bovendien was de laatste zonsop- of ondergang op mijn blog al veel te lang geleden. Bovenstaande is toch wel één van mijn favorieten, februari 2015. Ik vind dat het moet kunnen, dat schrijven zonder doel, gewoon een beetje woorden husselen vlak voor je gaat slapen. Misschien in de stiekeme hoop dat alle 458 volgers het lezen, misschien ook gewoon omdat ik het zelf zo leuk vind.

Welterusten / een fijne dag met of zonder tegenzin,

xxx

PS: Ik ga er geen blogje meer over schrijven, maar mijn ‘february for fun (16)’-playlist bestaat wel degelijk. Hij is hier te beluisteren en bevat mijns inziens een aantal heel fijne nummers, vooral Bobby K – REMMI ft. Lucian, No Rights No Wrongs – Jess Glynne en Smoke & Retribution – Flume ft. Vince Staples, KUCKA. Doe er je voordeel mee!

7 reacties

  1. Ik ken dat, lange schooldagen, toetsweken…het mag best wat rustiger. Ik hoop dat je latijn herkansing goed is gegaan. Vergilius is gewoon verschrikkelijk moeilijk, ik had maar 7.7 voor de laatste toets terwijl ik gewend ben een 9 te halen. 5 mensen gingen herkansen, een derde van de klas. Laten we hopen op betere tijden

  2. Het was een fijne dag vandaag zonder tegenzin, weet ik nu ;) Althans, tot nu toe. Ik moet vanavond nog naar college.
    Ik las je artikel vanochtend en ik hou wel van dit soort klets-artikelen-zonder-punt zo af en toe. Fijn.

  3. Fijne blogpost. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die wel eens dit soort gevoelens heeft, ondanks dat het meestal heel gezellig is op school. Je artikelen zonder punt zijn ook bijzonder fijn, dus voel je absoluut niet verplicht om dat altijd maar te moeten doen. (Ik heb een abonnement op ‘fijn’ in deze reactie… Sorry, ik kan geen ander, beter woord verzinnen.)

  4. En met goede rede, ik hou er ook niet van als het zo stil blijft op mijn blog met of zonder rede. Alsnog vond ik het leuk om te lezen! ;) Er herkenbaar die dagen dat je denkt van ‘nee’ ;) haha!

Laat een antwoord achter aan Vivian Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *