Na een week lang bloggen over Parijs en het afgelopen jaar moet ik de draad van het gewone leven ook weer ergens oppakken en dat is hier. Overigens beviel het me zeer goed om zes dagen achter elkaar een nieuw artikel te publiceren en waren die twee dagen stilte daarna dan ook vooral expres omdat ik het idee had dat jullie waarschijnlijk net zo overwhelmed waren door die plotselinge toestroom aan artikelen als ik zelf, maar als je er net een beetje aan gewend was geraakt moet ik je alsnog teleurstellen. Ik ga helaas niet elke week even naar een onbekende stad (en mijn leven thuis is misschien wel leuk genoeg, maar toch net iets meer hetzelfde en minder fotogeniek) en ik zwem ook niet meer in de tijd zodra school weer begint. En die twee dingen waren stiekem nou juist wel de twee main componenten van mijn kerstvakantie.
Die kerstvakantie duurt tot vandaag, maandag vier januari. Het is voor iedereen een raadsel waarom we niet op school verwacht worden, maar ik vind het uiteraard geen heel groot probleem, hoewel iets in mij wel weer heel erg verlangt naar drukte. De rush of life. In 2016 heb ik tot nog toe nog weinig bijzonders uitgevoerd, met uitzondering van de eerste vijf uur dan. Meestal vierde ik de jaarwisseling op niet heel spectaculaire maar wel heel gezellige wijze met mijn zus en ouders thuis, maar dit jaar was zij sowieso weg en had ik eigenlijk ook wel behoefte aan iets met net iets meer excitement. Met een paar mensen hielden we alvast een pre-party met red velvet cake en champagne bij Marolise waarna we naar een feestje fietsten waar ongeveer iedereen was en wat vanzelfsprekend heel gezellig was. Tijdens het aftelmoment kreeg ik zowel confetti in m’n haar als bier op m’n neus maar even later bekeek ik het vuurwerk van alle huizenblokken aan de overkant van de weilanden, knuffelde en zoende ik iedereen een gelukkig nieuwjaar en had ik een leuk gesprek met iemand die ik voorheen nog nooit gesproken had en was de tijd vooral even ondergeschikt.
Ik snapte nooit zo waarom nieuwjaarsdag zo’n ontzettend heilige dag was waarop de hele wereld stilligt, maar zodra je op een feestje bent op oudjaarsdag is het opeens volkomen logisch en gewenst. Er is niemand meer die haast heeft om naar huis te gaan of überhaupt een blik op z’n horloge werpt en dus is iedereen extra chill. Kleine oneindigheden zou ik ze willen noemen, die momenten waarop je een eigen universum schept waarin je niet geregeerd wordt door de tijd. Hoewel we allemaal nog wel even hadden willen blijven namen Niels, Bart en ik toch afscheid rond een uurtje of half vier want we moesten nog een kilometer of tien terug fietsen en het werd na een hele avond buiten staan (met vuurkorf uiteraard) toch lichtelijk fris. Ik was eigenlijk nog steeds niet moe toen ik om kwart over vier de sleutel in het slot stak, maar na mijn ouders nog even een gelukkig nieuwjaar te hebben gewenst, mijn make-up die toch al vrij slordig zat er afgehaald te hebben en het laatste stukje van mijn 2015-recap te hebben geschreven, viel ik een uurtje later toch voldaan in slaap.
Mijn talent voor slapen zorgde ervoor dat ik de volgende ochtend pas weer wakker werd om 12:00 van mijn wekker die ik met het laatste beetje achtergebleven gevoel voor humor ‘Huhuhu’ had genoemd. Vraag me niet waarom ik wekkers zit als ik de hele dag geen verplichtingen heb, dat is gewoon een soort ticje omdat ik graag wat controle over mijn dag en slaapritme uitoefen (anders was ik waarschijnlijk pas tegen 14:00 wakker geworden). Ik heb ongeveer alle overige appelbeignets opgegeten en verstuurde de foto’s van een shootje in Den Haag afgelopen maandag en op zaterdagavond vroeg ik me opeens zo sterk af wat ik moest doen dat ik zelfs een heel gedeelte van mijn autotheorie heb doorgenomen.
Dat ik zo weinig deed heeft weinig te maken met een gebrek aan levenslust of vrienden en meer met een PWS. Ik ken mezelf, als ik al een groot gedeelte van de dag weg ben geweest dan wil ik de overige uurtjes thuis gewoon opvullen met iets voor mezelf en dus werkt het het beste om een hele dag vrij te houden als ik echt aan één bepaald project wil werken. Op de eerste januaridagen heb ik dan ook vooral gelezen over geluk, persoonlijkheidstesten gemaakt, geschreven, en vervolgens in elk gesprek dat ik de rest van de dag had een link gevonden naar wat ik die dag geleerd had om er dan weer honderduit over te kunnen praten. Er zijn best een hoop dingen die ik liever zou doen maar hé het is verder wel heel interessant en uurtjes erbij schrijven geeft bijzonder veel rust, wat weer een mooie buffer is (die rust dan dus, niet die uurtjes) voor de drukte waar ik stiekem wel weer naar verlang.
Ik wilde eigenlijk vooral een kleine noot schrijven over 2015 en daarna over alles wat ik van 2016 verwacht en wil maar ik ben 800+ woorden verder en het lijkt erop dat dat slecht gelukt is omdat mijn hoofd teveel stilstaat, teveel tijd op mijn kamer heeft doorgebracht en teveel aan basale dingen denkt. Gelukkig kan ik dankzij het uitzicht op mijn groene muur niet ongelukkiger dan een beetje verveeld raken tijdens zulke dagen, want hoewel ik mezelf heel soms nog wel eens afvraag wat ik precies dacht toen ik in groep acht zat en twee muren olijfgroen liet verven zou ik het me eigenlijk ook niet veel anders voor kunnen stellen. In de vakantie is mijn moeder bovendien ook nog zo lief geweest om de foto’s die ik uit heb laten printen te verwerken in een nieuwe constructie van kartonnen vellen met fotohoekjes (ik hielp de eerste keer wel mee, maar toen ging het natuurlijk fataal fout), iets wat me er samen met mijn ‘never thought’-tekst aan herinnert dat het leven vol leuke dingen en verrassingen zit. Ook na zulke saaie (al was het dan expres) januaridagen.
Het is goed om hier te zijn, op mijn rommelige maar fijne kamer met afwisselend Tom Odell, Shawn Mendes en Tori Kelly door mijn speakers en een autotheorieboek of Martin Seligmans Gelukkig zijn kun je leren op mijn bureau. Rustig, maar goed, totdat het echte leven weer begint. Totdat ik hier weer zit en blij ben dat ik even kan schrijven na een hectische dag.
16 reacties
Ha, ik heb ook veel te lang en veel te vaak uitgeslapen deze vakantie. Heerlijk, toch? Wat tof, de kleur van je muur. Lekker fris. Gelukkig nieuw jaar!
Heerlijk, die kleine oneindigheden. <3 Ik weet helemaal wat je bedoelt.
☺️ Ik heb er volgens mij ook al wel eerder over geschreven, maar ik vind het gewoon echt een heel fijn concept/gevoel.
Kleine oneindigheden, hoe prachtig verwoord. En ja ik vind het wel bijzonder hoe stil de wereld ligt na oud & nieuw. Ik liep een rondje op 1 januari en het was overal zo stil, leeg en mistig. Heel mooi vond ik dat. Alsof de wereld nog even moet wennen.
Ook mooi gezegd! Ik ben eigenlijk helemaal niet buiten geweest op 1 januari, had ik misschien wel even moeten doen. Next time better luck. Ik vind het wel mooi dat we, ondanks dat het ‘maar’ een jaarwisseling is, toch een soort sentimentele rustpauze inlassen als wereld.
Mooi geschreven, mooie overpeinzingen: meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen haha.
Lief dat je toch even reageert dan! 😊
Wauw wat schrijf jij mooi, het pakt me echt!
Uitslapen hoort ook wel een beetje bij vakantie natuurlijk :)
Ik moest vandaag ook weer voor het eerst naar de Hogeschool en ik was er echt nog niet klaar voor eigenlijk haha :’) Je hoort uit te rusten in de vakantie en hoewel ik helemaal niet zoveel afspraken had ben ik toch niet uitgerust haha.
Ik hou van groen, heel leuk!
Mooi stuk. Het is ook wel lekker om af en toe uit te slapen. Ik ben nu eindelijk een weekje vrij van mijn werk en ik neem het er lekker van. Ik denk dat ik na deze week ook wel weer zin heb om te werken, maar nu moet ik er nog even niet aan denken.
Geniet van je weekje vrij! En dat is wel het lekkerste, als je zo vakantie houdt dat je daarna ook weer zin hebt in school of je werk.
Nieuwjaarsdag vind ik de fijnste dag van het jaar, omdat ik dan alleen m’n hele familie zie (en die is nogal groot, vandaar). En wat rustige dagen is ook niet erg toch, ik heb eigenlijk de hele vakantie rustig aan gedaan haha. Heerlijk! Oh, en liefde voor Shawn Mendes en Tori Kelly trouwens.<3 X
Is inderdaad ook niet verkeerd op zich, maar ik wil vaak toch wel iets noemenswaardigs doen of in elk geval buiten zijn of mensen zien en interacties aangaan haha. Ik hoop dat je lekker uitgerust bent! En ja ik hoor dat dus van iedereen, familiebezoekjes op nieuwjaarsdag, maar ik heb echt nog nooit familie gezien op 1 januari… Onze familie is zo klein dat we iedereen gewoon met kerst zien en er wonen ook veel mensen ver weg, dus dan ga je sowieso niet ‘even’ langs.
Ik wens je een mooi 2016 toe , Hester. Dat het jaar maar vol rush of life mag zitten, met af en toe een moment van stilstaan.
Heerlijk van dagen zonder plannen, dagen waarin de tijd even lijkt stil te staan.. Maar die dagen moeten vaak niet te lang duren vind ik. Ik verheug me na de feestdagen (die ik ook echt wel kan waarderen) op het gewone leven met wat ritme en leuke dingen waar ik naar toe kan leven.