basically january
Mijn zus wees me vrijdagvond aan de eettafel tussen pannenkoek nummer één en nummer twee in vriendelijk op het feit dat het de een na laatste dag van januari was. Of nou ja, zo expliciet was het niet (dan zou er namelijk zo’n gezinsbreed momentje zijn ontstaan waarop iedereen verzucht dat de tijd zo snel gaat en daar heb ik niet echt iets op tegen, maar het is wel gewoon heel burgerlijk), maar ik bedacht het me wel. In diezelfde minuut zette mijn moeder echter een verse spekpannenkoek voor mijn neus neer, deed ik op de ene helft chocoladepasta en werd ik bijzonder vreemd aangekeken, waardoor ik al snel meer bezig was met het verdedigen van mijn smaakcombinatie – totdat ik daarna mijn Spotify opende en er alweer mee geconfronteerd werd dat de februariafspeellijstjes ondertussen ook al goed vertegenwoordigd zijn. In tegenstelling tot de artikelen op mijn blog, overigens, en kwaliteit gaat ver boven kwantiteit, maar als januari dan toch bijna afgelopen is wil ik er prima nog een blogpostje tegenaan gooien.
Allereerst: ik hou meer van januari dan dat ik er een hekel aan heb. Na al dat uit je panty knappen terwijl je in eerste instantie al liever een broek aan had gehad dan voor de vierde keer op rij een net jurkje houd ik het eigenlijk altijd wel weer een beetje voor gezien met de feestdagen en ben ik vooral blij als het een januari of vier, vijf, zes is. In dit geval zat er nog een leuk nieuwjaarsfeestje tussen, maar alsnog heb ik er oprecht van genoten toen het een paar dagen later was en alles weer ‘normaal’ was. Januari is mijn basismaand, eentje waarin er wel leuke dingen gebeuren maar die dingen eigenlijk vooral optioneel zijn en niet van tevoren al vaststaan. Ik moet zeggen dat ik dat sowieso wel meer heb met de eerste maanden van het jaar omdat er qua feestdagen, verjaardagen of tradities gewoon niets plaatsvindt, maar januari heeft zélfs geen toetsweek of vakantie zoals februari dat nog wel heeft.