To the fun we’ve had and the life we lived. Looking for all the pieces left on memory lane, yeah, the fun we had. Het is Racoon die op dit moment door mijn speakers klinkt en hun naar mijn mening fijnste nummer in tijden verwoordt even goed wat ik bedoel. Vanochtend om half twaalf stapte ik uit de Thalys, liep ik met mijn koffer achter me aan over Rotterdam Centraal waar de zon verblindend naar binnen scheen en gaf ik Marolise en Tom (die een andere kant op moesten richting huis dan Niels en ik) een afscheidsknuffel. Vanaf zaterdagmiddag hadden we ongeveer elke minuut met z’n allen doorgebracht, op die paar uurtjes slaap per nacht na, en het voelde een beetje gek om opeens wel uit elkaar te gaan. Ik was in elk geval nog helemaal niet uitgekeken op Parijs, op ons reisgezelschap, of op de fijne familie van een vriend die daar woont en waar we bij logeerden. Als ik mijn foto’s doorkijk voel ik me dan ook vooral een beetje overweldigd, niet eens zo zeer door wat we allemaal gezien hebben (dat valt best mee), maar vooral omdat het zo razendsnel ging en het weer eens zo ontzettend fijn was. Ik zeg expres ‘weer’, omdat het de laatste tijd niet uitzonderlijk is dat mijn leven volgepompt wordt met leuke dingen en fun.
Zo wilde ik eigenlijk nog schrijven over de week voor de kerstvakantie voor ik naar Parijs ging, maar dat is er gewoon volledig bij ingeschoten. Het was een week met weinig lessen vanwege leerlingvergaderingen en überhaupt hoefde ik niet meer zoveel te doen. Dinsdag ging ik voor één uurtje les naar school en ’s avonds ging ik met mijn zus mee naar het dispuut van haar studentenvereniging omdat het een open avond was en ik dan ook eens kon zien met welke mensen zij haar tijd tegenwoordig vooral spendeert. Verder had ik er zelf natuurlijk niet zoveel aan (ik bedoel meer: ik kwam daar natuurlijk niet voor mijn eigen vrienden of om echt vriendschappen te sluiten met die mensen), maar ergens wakkerde het bij mij ook wel het verlangen aan om in mijn eerste jaar ook maar gelijk bij een vereniging te gaan en een goede band op te bouwen met nieuwe mensen. Na ook nog een kort bezoekje aan de sociëteit te hebben gebracht stapten we weer in de metro en om middernacht waren we thuis, waarna ik uiteraard pas om 2:00 sliep/kon slapen. Niet dat ik een moeilijke slaper ben, allesbehalve, maar als ik ’s avonds vol indrukken thuiskom heb ik altijd nog even tijd nodig om om te schakelen en bovendien had ik een aantal glazen cola op en zat ik in een goed gesprek en was ik gewoon nog heel wakker.
Donderdagavond gingen we met het gezin uit eten bij de Griek, basically nog voor mijn vaders verjaardag. Ik at als voorgerechtje feta uit de oven met groenten en ui (lekker, maar niet geheel fotogeniek), daarna een soort mixed grill en ten slotte nog een koekjes-chocoladeijsrol. Het was lang geleden dat ik bij een restaurant had gegeten waar je voornamelijk vlees geserveerd krijgt en je kon me dan ook ongeveer naar buiten rollen na afloop maar lekker en gezellig was het wel.
De volgende dag was vervolgens alweer de laatste schooldag voor de kerstvakantie, maar voelde allesbehalve zo. Onze kerstboom staat al een week of drie maar toch wil het besef van kerst nog niet echt komen. Het is warm buiten, waardoor ik automatisch niet bijzonder veel kerstliedjes luister en bovendien ging dit jaar in zo’n vaart voorbij dat ik er ook even niet bij kan dat het alweer bijna afgelopen is. Ik kan me herinneren dat 2014 het jaar van persoonlijke groei en levenslessen was en dat ik me ergens in mei dit jaar afvroeg wat 2015 eigenlijk voor jaar zou worden, wat ik daar voor etiket aan zou kunnen hangen. Eigenlijk leek het me geen heel extraordinair jaar en dat was het misschien ook niet qua grote gebeurtenissen (hoewel ik er natuurlijk wel wat kan bedenken), maar het was vooral een jaar van De Dingen. 2015 ging niet alleen voorbij, 2015 gebeurde. En dat is ook wel eens bijzonder – het doet dus alleen niet zoveel voor je kerstbesef.
Een kerstviering op school, twee lesuren, twee tussenuren en twee goede gesprekken met twee verschillende vrienden later was ik klaar met school voor 2015. Dat werd gevierd met een kerstconcert van het orkest van mijn zus (die zelf klarinet speelt) in een heel mooie kerk in Schiedam en toen we na elven thuiskwamen was ik eigenlijk wel lichtelijk kapot, maar uitslapen was er niet bij: zaterdag om 9:00 stapte ik mijn lesauto in voor anderhalf uur rijles (en de eerste keer snelweg). Vervolgens heb ik in een recordtempo gedoucht, alles ingepakt en niet geblogd om om 13:58 in de trein te kunnen zitten en het Parijsavontuur te laten beginnen. Daar ga ik nu niet over uitweiden, maar jullie (ook hallo voor alle nieuwe Bloglovin’-volgers die ik net opeens opmerkte trouwens) kunnen er uiteraard nog een paar blogposts over verwachten cuz I loved it.
On to the last days! En alvast een fijne kerst voor jullie allemaal, geniet ervan.
6 reacties
Fijn dat je een paar dagen op holiday geweest was!
Ik wens je fijne en mooie feestdagen en een gelukkig nieuwjaar Xoxo
Dat eten ziet er goed uit zeg! Heerlijk, zulke relaxte daagjes op school. Bij mij is het altijd toetsweek voor de vakantie dus dat was wat minder chill, maar als het eenmaal achter de rug is kun je wel met een goed gevoel vakantie gaan vieren. Ik ben benieuwd naar je Parijse avonturen! :)
X Emma
Parijs is altijd fijn! Geniet van de rest van je vakantie :)
En ik wens je natuurlijk fijne kerstdagen en een heel goed 2016! (oké, ik typte 2015)
Waauw wat leuk, een paar dagen met vrienden naar Parijs. Ik ben benieuwd naar de foto’s en verhalen! Heel fijne kerstdagen. ♥
Ik ben heel benieuwd hoe je Parijsavontuur verlopen is! Jij ook een fijne kerst!
Wat fijn om te lezen! Fijne kerstdagen :-)