Joe! Ergens onder een stapel boeken in mijn vensterbank heb ik zojuist mijn agenda teruggevonden en erg opgelucht een krul gezet door de afgelopen dagen (raar ticje dat hier in huis verder wel heel common-sense is). Mijn toetsweek is afgelopen, het is inmiddels vier december en dat betekent dat ik allereerst iets ga vertellen over november 2015 aan de hand van bijbehorende playlist. Iets in mij vindt het best knap dat ik dat al tien maanden volgehouden heb en dus zet ik het ook gewoon nog even door. Bovendien was november de maand waar ik for some reason in oktober al naar uitkeek, en die verwachtingen zijn ook wel uitgekomen: ik heb een hoop leuke dingen gedaan. Aan de andere kant was het ook een maand die verschrikkelijk druk was met school, een aantal minder gelukkige dagen opleverde en ervoor zorgde dat ik minder dan ooit heb geblogd (11 blogposts in een maand van 30 dagen is wat teleurstellend, vind ik zelf). Highs and lows dus, vooral.
De eerste week van november was er zo eentje waarin ik dus niet bijzonder goed in m’n vel zat. Ik weet niet precies waarom, maar het wilde gewoon even allemaal niet zo en ik voelde me even vrij ongelukkig. Gelukkig bracht Adele een nieuw nummer – Hello – uit dat ik tot mijn powersong kon benoemen en ’s avonds stond New York Minute van Don Henley nogal regelmatig aan. Van twintig tot dertig seconden doet ‘ie me bizar veel denken aan de sound van Nederlandse nummers van artiesten als Ronnie Flex, maar uiteindelijk is het gewoon een fijn onbekend nummer dat zo heerlijk oud (1989) klinkt en een mix van country-rock-jazz is. In de winter heb ik daar een beetje een zwak voor. Compleet anders is dan weer Drake – Hotling Bling, die ik eigenlijk vaker skipte dan luisterde maar me wel deed denken aan de gymles met Hannah waarin we onze stress eruit badmintonden en ik ondertussen mijn leven nog een beetje overdacht.
Speaking about Ronnie Flex: op 3 november kwam Teskes versie van het nummer Niemand uit en die luisterde ik onder andere toen ik door mijn buurt liep met mijn camera om mijn nek voor deze zonsondergang. Verder leverde ik op de eerste vrijdag van november een annotatieopdracht voor Latijn in waar een hele hoop werk in zat (en ik uiteindelijk een heel verrassende 9,1 voor haalde, dus het was niet voor niets) en toen ik aan het eind van de dag door een verlate school liep was het Never Forget You van Noisettes dat door mijn oortjes schalde. Die avond zag ik Spectre in de bioscoop samen met mijn vader en de week erna was ik een stuk vrolijker. Ik luisterde Cheap Hotel – Leon Else, Adventure Of A Lifetime – Coldplay (al vind ik dat nummer eigenlijk helemaal niet zo heel goed, na ‘m een paar keer geluisterd te hebben) en New York City – The Chainsmokers.
11 november stond ik vervolgens in de kleine zaal van Paradiso met Hannah en mijn zus voor het eerste optreden van Oh Wonder in Nederland en dat was oprecht een hoogtepuntje. Ik waardeerde hun muziek uiteraard al, maar na dat concert heb ik het nog minstens vier dagen non-stop geluisterd omdat ze gewoon heel erg gestegen waren in mijn achting. Favoriete nummers zijn Drive, Lose It, Landslide en Dazzle maar lees ook vooral even het artikel dat ik erover schreef.
In het weekend dat daarop volgde had ik mijn eerste autorijles en bezochten we alle drie mijn nichten in omgeving Deventer en Zwolle op één dag. In de auto terug in het donker luisterde ik naar het nieuwe album van Justin Bieber dat me eigenlijk prima beviel, of nouja, vooral de meer akoestische nummers zoals Love Yourself, The Feeling en Life Is Worth Living. In de derde week van november was Runnin’ – Kehlani favoriet, net zoals Deathless – Moving Mountain die ik eigenlijk al luisterde sinds de aanslagen op Parijs. Fijnste rustige liedje van de maand en ontzettend de moeite waard om te luisteren omdat ik ‘m om de een of andere reden nogal impressive vind.
Het was in die week dat ik dit artikel schreef naar aanleiding van Harder dan ik hebben kan van BLOF, aangezien het even zo voelde. Ik herontdekte Jack and the Weatherman en vooral Killing Me vanwege de sterke tekst en op de momenten dat ik besloot aan de toetsweek te denken en maatschappijleer of maatschappijwetenschappen samen te vatten was het vooral Somewhere in Stochholm van Avicii die ik luisterde. ‘I’m from a place where we never, openly show our emotions. We drown our sorrows in bottomless bottles and leave them to float in the ocean. I’m from a place where we never, separate people from people. Some generalize, but in general I still believe that we are treated as equals’ in combinatie met die melodie valt voor mij in de categorie niet-inhoudsloos maar wel zeer goed luisterbaar als je ook nog met iets anders (saais) bezig bent.
Die vrijdag bracht ik in Amsterdam door en in het halfuurtje in de trein terug nadat Niels en ik een tussenstop hadden gemaakt op Utrecht Centraal voor eten (en hij het flauwe grapje ‘Zullen we in een stiltecoupé gaan zitten? Waarom? Nou eh, omdat ik geen zin meer heb om met je te praten? Oh shit, dat kon ik niet zeggen zonder te lachen’ had gemaakt) luisterde ik Mooi van Marco Borsato. Ik voelde me die week weer een aantal keer wat minder maar die avond genoot ik toch weer volop en bedacht ik me dat Marco misschien toch gelijk had. Hoe mooi is jouw werkelijkheid, jij bent zo rijk, zo rijk als je je voelt. Je hebt er echt niet altijd invloed op of je lekker in je vel zit of niet, dat merkte ik ook, maar dat betekent niet dat je gelijk nergens meer van kan genieten of dankbaar voor kan zijn. Die avond in de trein was ik vooral heel dankbaar voor vrijheid, voor gezelligheid, voor zelfstandigheid.
Die zaterdag ging ik nog naar de Open Dag van Utrecht en de laatste week van november was vooral heel druk omdat ik nog allerlei dingen moest inleveren en alvast voor de toetsweek moest leren. Vrij onbijzonder moet ik toegeven en de enige echt leuke nummers die ik nog luisterde waren Speeding Cars van Walking on Cars en Lost van Nathan Grisdale. De maand sloot ik natuurlijk eigenlijk af met de eerste dag van de toetsweek (wat ook de verjaardag van mijn vader was), maar om het iets gezelliger te houden noem ik graag de zaterdag ervoor toen ik samen met vier anderen meedeed aan het NK debatteren voor scholieren (waar ik hier al over schreef). Fijn dagje again.
November had uiteindelijk genoeg memorabele, leuke dingen en fijne muziek en man, nu is het alweer december. The harderst part aka de toetsweek is al geweest en dat betekent dat ik in de komende weken een mix van school (want het blijft gewoon druk, zeg maar dit hele jaar) en leuke dingen tegemoet ga (Sinterklaas!) én over twee weken in Parijs zit. WHAT. Oh, en ik moet alweer throwbackblogjes gaan schrijven om 2015 af te sluiten. Can’t. Be. Happening. Gelukkig heb ik er wel zin in (én in kerstliedjes)!
Hoe was jouw november en wat was je favoriete nummer?
7 reacties
Wat een pech dat het even wat minder goed met je ging.
Mooie liedjes.
Succes met school Xoxo
Ik ga weer luisteren naar de liedjes die ik niet ken, ha :)
De laatste week (dat is dus eigenlijk al vooral december, maar deze maakten het meeste indruk dus ‘nou en’) staan ‘one million bullets’ van Sia en ‘hier met jou’ van Nielson op repeat, haha :)
Oh ja Nielson had ook iets nieuws, dat moet ik ook nog even gaan luisteren!
Ah leuke playlist! Ik heb in november al diehard kerstliedjes lopen luisteren, wat in december alleen maar toegenomen is haha, oeps. :’)
Hahaha echt? Ik zit nog helemaal niet in de kerstsferen eigenlijk… Komt vast wel als ik in Parijs ben (19-23 december), maar iets eerder is ook wel leuk :P
HOZIER! Naar hem luisterde ik veel deze maand, door zijn concert natuurlijk. En ik heb gister het debuutalbum van Troye Sivan ontdekt, wat echt een heel fijn album is. Zó fijn dat ik met een paar vriendinnen van plan ben om naar zijn concert in Paradiso te gaan, volgend jaar mei. Hoe we dat gaan doen met een kaartverkoop die om 09:00 ’s ochtends begint moeten we nog even uitzoeken, waarschijnlijk wordt dat mijn mentor héél lief aankijken of het thuisfront inschakelen ;-)
Ik zag al heel veel mensen naar Troye Sivan luisteren maar wat ik even snel gehoord heb vond ik eigenlijk niet zo… Misschien dat ik ‘m binnenkort toch nog maar een kans geef, haha. Hozier heb ik de laatste tijd ook weer wat vaker geluisterd, ik begin hem echt steeds meer te waarderen! En oeh dat is wel lastig, maar als het in Paradiso is is het in elk geval geen megaverkoop die in een paar minuten al uitverkocht is denk ik. Grote zaal wel denk ik?