Nederlands, ik vind je mooi

De algemene opinie over het Duits – die je het meest hoort, althans – is volgens mij vrij duidelijk en wijdverbreid. Veel mensen vinden het hard, lelijk, aromantisch, en al zeker in vergelijking met zangerige talen als het Frans. Hoewel het precies die manier van ratelen is die ik het minst kan waarderen aan de hele taal op het moment dat ik een luistertoets moet doen, snap ik het wel: Frans leeft zodra je het uitspreekt en dat is al terug te zien aan alle accenten en dakjes in de schrijftaal. Als native speaker merk je het accent van jouw taal misschien niet zo op omdat je je taal voor alle mogelijke facetten gebruikt, maar uiteindelijk heeft elke taal wel net even een andere klank; zo weet ik dat het Frans zich graag laat omschrijven als de taal van de liefde, het Italiaans als de taal van het temperament en het Engels als de taal van de poëzie. Die verscheidenheid maakt taal naar mijn mening alleen maar interessant, maar lijkt voor sommigen ook vooral een reden te zijn om hun moedertaal zoveel mogelijk naar de achtergrond te verdringen.

IMG_1103b

En eigenlijk heb ik dat nooit zo goed gesnapt. Ik weet nog dat ik iemand voor het eerst hoorde zeggen dat ‘ie Nederlands toch eigenlijk maar een verrekte lelijke taal vond en mijn mond nog net niet openviel van verbazing. Ten eerste omdat ik er gewoon nog nooit over nagedacht had: überhaupt niet echt over of ik een taal ‘mooi’ vond of niet. Ik ben een talenmeisje (eigenlijk meer van alle markten thuis, maar ik houd onder andere van talen) en heb tot nu toe afgerond twee jaar Duits, twee jaar Grieks, vijf jaar Latijn en zes jaar Frans, Engels en Nederlands gevolgd, zonder ooit een negatief oordeel te vellen over een taal. Natuurlijk weet ik nog wel hoe ik in eerste instantie verdwaalde in het Grieks en haar uitzonderingen (en het zooitje in mijn schrift dat veroorzaakt werd door het onnatuurlijke alfabet), hoe ik de eerste vijf jaar van mijn middelbareschoolcarrière thuis regelmatig licht grappend te horen kreeg hoe slecht mijn uitspraak Frans wel niet was (omdat ik er in verhouding met het schriftelijke gedeelte en in verhouding met mijn zus inderdaad niet in uitblonk), totdat mijn moeder een keer langs mijn kamer liep terwijl ik een Franse tekst hardop doornam en opmerkte dat het eigenlijk best goed klonk.

Hoe ik elke toetsweek weer al mijn motivatie bij elkaar moet schrapen om een Latijn toets voor te bereiden en hoe ik niet kan wachten om mijn examen van dat vak in te leveren, hoe ik altijd Berendje Botje in mijn hoofd had in een poging om de voorzetsels van Duits te onthouden die met een bepaalde naamval gingen. De keuze om Duits en Grieks te laten vallen was voor mij vrij snel gemaakt omdat ik 1) niet alle vakken kon houden (zo simpel lag het bij mij) en 2) simpelweg het minste gevoel had voor die talen. Mijn woordenschat aan Duitse en Griekse woorden is dan ook volledig weggezakt; ze hadden gewoon geen voorkeurspositie bij mij. Toch hoor je me niet snel zeggen dat ik een taal lelijk vind, dat een ‘Ich liebe dich’ minder liefde bevat dan een ‘Je t’aime’. Zoals je cultuurrelativisten hebt, zo ben ik een taalrelativist: de ene taal is niet beter dan de ander, als je ze beoordeelt vanuit hun eigen context.

Daarom vind ik Nederlands onder andere zo mooi. Niet alleen om de taal zelf, maar vooral ook omdat ik erin opgegroeid ben, omdat het mijn moedertaal is. Ik houd van het Nederlands omdat ik niet angstvallig naar woorden hoef te zoeken als ik iets wil zeggen, maar er toch nog altijd woorden zijn die niet tot mijn actieve woordenschat behoren en me nieuwsgierig maken. Bovendien is dit de taal die me allereerst kennis liet maken met het begrip ’taal’, voordat ik ooit hoorde van het bestaan van andere talen. Dit is de taal waar ik het meeste mee kan, die ik vloeiend spreek en schrijf, de taal die me de mogelijkheid biedt om mijn gevoelens over te brengen aan anderen – iets wat ik ook prima kan in het Engels, maar toch altijd anders voelt. Nederlands is misschien een beetje als thuiskomen. Een beetje als je schoenen uittrappen in de hal, je jas over een stoel gooien en een dik vest omslaan, omdat je hier op je plek zit.

Je hebt mijn hart, Nederlands. Met al je regeltjes waar mensen misschien flink tegenaan schoppen, maar die ik ondertussen perfect aanvoel en me als gegoten zitten. Ik ben me gaan herkennen in hoe je je soms teveel vastklampt aan dat soort basale dingen maar aan de andere kant ook openstaat voor woorden uit andere talen. Ik houd van de directheid, hoe je ook echt bot kan klinken als je het bot bedoelt, maar nog meer van hoe sommige woorden opeens vrouwelijk blijken te zijn en hoe alles zo ontzettend genuanceerd te brengen is. Van je veelzijdigheid, van je sarcasme, van gezellig en van klootviool. 

Ik vind je mooi.

21 reacties

  1. Fijn stukje. Haha, ‘klootviool’. Love it! En ik vind de Nederlandse taal ook erg mooi. Snap ook nooit dat er mensen zijn die dat niet vinden. Heb wel het idee dat ik de ene taal minder mooi vind dan de andere taal – bijzonder dat je dat niet vindt.

  2. Ik heb altijd gezegd dat ik Nederlands geen mooie taal vond, vooral nadat ik Italiaans ging leren en nóg meer verliefd werd op die taal. Nu vind ik Nederlands eigenlijk toch/ook wel mooi. Het is zo ”straight to the point” en hard, maar daar door ook wel ‘stoer’ of zo. Geen idee hoe ik het moet omschrijven.

  3. Een ode aan het Nederlands, leuk. Ik denk dat alle talen wel iets moois hebben. Zelf ben ik echt gek op de klanken van slavische talen, maar ik zou niet weten in hoeverre de uitdrukkingen in die talen passen bij mijn vorm van uitdrukken. Soms mis je bepaalde woorden of uitdrukkingen heel erg in een taal of zo. Ik vind het altijd grappig dat mensen met Nederlands als moedertaal zeggen dat Duits zo hard klinkt, maar dat vind ik juist heel erg van het Nederlands! :P

    1. Haha ja dat klopt wel, ik denk dat Duits en Nederlands niet heel erg verschilt qua hardheid – alleen voor bijvoorbeeld Fransen en Engelsen klinkt Duits wel heel hard, dus dan neem je die mening misschien ook al snel over. Ik ben ook wel heel benieuwd hoe buitenlanders het Nederlands vinden klinken eigenlijk.

  4. Je hebt dit prachtig geschreven. Dit heeft me echt doen na denken en dat vind ik heel fijn. Nederlands vind ik ook totaal niet ‘lelijk’. Ik vind eigenlijk geen enkele taal lelijk want ik wou dat ik alle talen kon spreken. Mijn probleem is enkel dat ik beter ben in wetenschappelijke dingen dan talen, en dat vind ik heel jammer. Ik deed enorm mijn best voor Frans, maar het lukte me gewoon nooit. Nu krijg ik geen Frans meer op school wat ik best jammer vind omdat ik het beetje kennis dat ik had ook helemaal verleerd ben. Ik twijfel echt om op een cursus te gaan om het toch opnieuw te kunnen studeren. Misschien nu dat ik wat ouder ben dat het me wel lukt.

    1. Ah, balen! Ik vind verschillende talen spreken eigenlijk wel echt een verrijking, alsof je je dan ook wat meer thuis voelt op de wereld omdat je wat breder georiënteerd was – dat merkte ik bijvoorbeeld ook toen ik afgelopen zondag in een Franse kerk in Parijs was. Zeker als je veel reist, lijkt het me wel echt een voordeel om meer dan Nederlands te spreken.

  5. Oh die laatste twee alinea’s maken dit artikel helemaal prachtig <3
    Ik hou wel van het Nederlands. Ik hou sowieso ook wel van talen, iedere taal heeft wel zijn charme (hoewel Duits inderdaad wel een 'hardere' taal is, of althans – zo klinkt), maar Nederlands met haar (is een taal vrouwelijk? Geen idee – ik vind het wel mooi klinken, haha) woorden als stroopwafel en gezellig ook zo mooi is. Iedere taal heeft wel woorden die je niet kan vertalen, dat vind ik zo mooi!

    1. Ja, eens! Dat maakt een taal ook heel erg eigen. Dat wij ‘ik ben jarig’ kunnen zeggen en de Engelsen alleen maar ‘it’s my birthday’ bijvoorbeeld, dat vind ik al leuk. Of dat je in het Frans ‘j’ai .. ans’ zegt in plaats van ‘ik ben … jaar’. Die verschillende nuances vind ik ook wel tof om te ontdekken (ook al heb je er verder niet zoveel aan).

  6. Alle talen hebben regeltjes die soms lastig kunnen zijn, net zo als de Nederlandse taal. Ik ben het met je eens dat het een mooie taal is. Sowieso vind ik het prachtig omdat het inderdaad onze moedertaal is en dat we er mee opgegroeid zijn. Elke taal vind ik wel iets hebben, al vind ik Duits gewoon echt 10x niks haha. Ik vind het gewoon niet mooi klinken eigenlijk. :’)

  7. Cool stukje! Ik geef NT2 en hou sindsdien nog meer van mijn taal als ervoor. Maar ik hou ook heel veel van andere talen. Het is een terugkerend dilemma voor mij in de opvoeding van mijn kind. Wil ik op dit moment alleen Nederlands doorgeven (ik denk dan met name aan schoolkeuze, voor mezelf is het voor mij ontzettend evident dat ik mijn moedertaal spreek), verdergaan op die basis, waar ik zoveel van hou en me zo thuis in voel, of wil ik net op deze sponzige leeftijd de taalkennis uitbreiden? Het is voor mij echt een (luxe-)dilemma, omdat beide opties goed en rijk zijn.

    1. Bijzonder dilemma! Ik heb het er vaak met vrienden over dat ik mijn kinderen eigenlijk heel graag tweetalig op wil voeden. Nederlands sowieso als moedertaal, maar het lijkt me voor m’n kinderen gewoon heel makkelijk als ze ook al opgroeien met bijvoorbeeld Engels, aangezien een taal leren op die leeftijd nog amper moeite kost. Geen idee hoe je dat aanpakt overigens, maar het lijkt me wel vet. Net zoals het gezin waar ik bij logeerde in Parijs: dat jongste meisje woonde er vanaf haar vierde (ze is nu 7), en die spreekt gewoon prima Frans én Nederlands. Hoe vet is dat?

  8. Aah je hebt precies omschreven waar ik altijd zo veel over nadenk.
    Ik heb er nu 2 jaar Grieks, 3 jaar Frans, 4 jaar Duits en 5 jaar Latijn, Engels en Nederlands op zitten. In tegenstelling tot jou heb ik voor Duits gekozen. Niet vanuit een bepaald gevoel van ‘mooi’ of ‘lelijk’, maar puur en alleen omdat ik de Duitse grammatica leuker vindt, en omdat ik bij Duits het gevoel heb dat ik iets leer, en na 3 jaar Frans kan ik nog steeds amper Frans spreken.

    Heb je Het Dictee trouwens gemaakt dit jaar?

    Liefs!

    1. Leuke keuze! Voor mij was Frans veel natuurlijker (misschien ook omdat ik dat een jaar langer heb gehad), ook de grammatica vind ik eigenlijk niet moeilijk maar er zat alsnog genoeg uitdaging in, vandaar. Ik merk ook wel dat je eigenlijk pas vanaf de bovenbouw écht iets met een vreemde taal kan en er een beetje in thuis bent, trouwens. Het Dictee heb ik nog niet gemaakt, maar ik zag wel dat mijn moeder het opgenomen heeft dus eigenlijk wil ik het nog wel even maken! Al merk ik wel dat ik de laatste tijd heel vaak lui ben en bij moeilijk woorden gewoon de automatische spellingscontrole op m’n iPhone of computer raadpleeg, oeps.

  9. Kleine toevoeging: ik vind zelf Vlaams prachtig. Als er bij een film de optie is om hem in het Vlaams af te spelen, dan doe ik dat altijd! Zo’n mooi zacht taaltje!

    1. Moet bekennen dat ik heel lang wat tegen Vlaams heb gehad; ik vond het altijd een beetje schijnheilig (misschien logisch ten opzichte van het harde Nederlands waarin je alles gewoon kan zeggen, zeg maar). Tegenwoordig kijk ik wel eens naar de Belgische serie De Ridder en dan vind ik het Vlaams niet heel erg, maar ik ben alsnog niet echt fan van de taal. Is meer een soort vooroordeel van mijn kant.

      1. Ik snap wat je bedoelt. Ik kijk ook naar de Ridder, en eigenlijk vrijwel alle Vlaamse misdaadseries, want die vind ik (ondanks de taal) gewoon leuker dan de Nederlandse.

Laat een antwoord achter aan Anna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *