Jours à Paris II

21/12/2015 – Niels stapte doodleuk onze slaapkamer binnen om half negen en gezien ik nog niet meer dan zes uur had geslapen trok ik mijn dekbed over mijn hoofd heen en draaide ik me nog een keer om, sorry not sorry. Dat duurde totdat de mist in mijn hoofd een beetje optrok en ik me opeens realiseerde dat de stad verkennen het toch echt wel won van slapen. Tegen elven waren we alsnog op het zonnige perron en stapten we in een verder lege metro richting een heel grote bibliotheek die ons was aangeraden. Om awkward situaties te voorkomen zijn we uiteindelijk niet binnen geweest want het zag er nogal besloten uit, maar het gebouw zelf was in elk geval ook al de moeite om op rond te lopen. Na dat korte uitje gingen we naar het gebied van de aanslagen van afgelopen 13 november, waar we al heel snel een monument zagen dat helemaal bezaaid was met bloemen en kaarsen, vooral kaarsen. Niels en ik hebben het nieuws over de aanslagen vrij goed gevolgd en dus vonden we het wel de moeite waard om het op deze manier ook een soort van zelf te beleven, of er in elk geval nog eens op een andere manier aandacht aan te besteden.

Na een snelle lunch bij de KFC gingen we dan ook nog door naar het café waar de kogelgaten nog steeds zichtbaar in zaten en ook foto’s stonden van slachtoffers. Super indrukwekkend. Ook het Bataclan bezochten we en dat was al helemaal een bloemenzee, inclusief een hele hoop belangstellenden. Ik moet zeggen dat ik daar enigszins verbaasd over was; ik had het idee dat dat toch al wel weer een beetje weggezakt was, maar blijkbaar is het nog steeds een heel levendige herinnering. We liepen ook even door het straatje dat te zien was in alle video’s en dat voelt toch echt wel redelijk raar hoor. Na onze ’terrorismetour’ besloten we dan ook nog even wat anders te doen: we pakten de metro naar het Hotel de Ville, aten een crêpe en schuilden daarna tijdens de enige regenbui van ons reisje in de Notre Dame. Bij thuiskomst om 20:00 konden we gelijk aanschuiven aan tafel en ’s avonds waren we stiekem te moe en was het te gezellig om nog weg te gaan, dus cancelden we onze Eiffeltorenplannen.