September fifteen’s music

Oh hey september, you kinda flew by. De eerste maand in vwo 6 alweer (hoewel mijn eerste schooldag al eind augustus was) en de eerste indruk tot nu toe is nét iets te druk en teveel dingen tegelijk, maar nog altijd heel gezellig en ook wel weer leuk-druk. Ik zou werkelijk niet weten hoe ik dit jaar zonder vrienden zou moeten doen, of nou ja; ik zou misschien een hoop tijd overhouden die ik dan weer aan school zou kunnen besteden, maar voor wat stress relief is het echt heerlijk om in lessen (en pauzes, en tussenuren) gewoon dom te kunnen kletsen en lachen om niets en als het nodig is je verhaal te kunnen doen over schoolstruggles bij mensen die het zelf ook meemaken. Ik had in de eerste helft van september nogal wat last van stress en heb daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. September was de maand waar ik misschien meer aan moest wennen dan gedacht, eentje met onverwacht veel regen (ik ben in een week echt élke dag zeiknat geregend) en grauwe luchten. Dat gold misschien ook een beetje voor mijn gemoedstoestand en ik zou september 2015 niet omschrijven als heel bijzonder – het was een vrij rustige maand -, maar alsnog is er genoeg in gebeurd.

Zo heb ik drie keer paardgereden met school op vrijdagochtend, ging ik twee keer zwemmen met mijn vader, heb ik weer eens een belachelijk slechte afhaalpizza op én Mario Kart gespeeld sinds ages ago, ben ik wezen bowlen met vriendinnen, droeg ik de eerste truien van het jaar, leerde ik 34 onregelmatige werkwoorden en een stuk of 200 woordjes voor Frans (9,4) en ook nog eens 240 woordjes voor Engels (10), zag ik The Maze Runner 2 in de bioscoop en at ik alweer een afhaalpizza – tonijn deze keer – op bed terwijl het buiten keihard regende, las ik een stuk van de Institutie van Calvijn en De Acte van Verlatinghe, maakte ik mijn sportschool- én bosritdebuut waarna ik stierf van de spierpijn, versliep ik me meer dan een uur en fotografeerde ik zowel op een familiefeestje als op een benefietconcert van klasgenootjes. Next to that was het een maand vol slaaptekort, haast en dingen die net niet lukten, maar ook eentje waarin ik heel veel gelachen en gepraat (en dan ook echt goed) heb, eigenlijk best tevreden was over sommige outfits, blogposts, foto’s en Spuigatvergaderingen en muziek bovenal weer een even groot deel van mijn leven was, zoals altijd. Ik vind het tijd voor mijn playlist van september 2015 (die overigens verrassend vol zit met Nederlandse muziek en precies 2 uur duurt).

Hierboven mijn complete Spotify-playlist, hieronder wat uitgelichte nummers met enige uitleg. Doe er je voordeel mee.



Ik merk dat ik altijd wat meer binding heb met de eerste, let’s say, tien nummers in mijn maandplaylisten, misschien simpelweg omdat ik die het vaakst heb geluisterd. Ik trapte vrolijk af met Say It, Just Say It – The Mowgli’s en Andreas Moe’s This Year. Moe kun je kennen van River en zijn nummers hebben vaak een heel typisch ritme dat vooral fijn is voor op de fiets of als achtergrondmuziek bij, eh, eigenlijk alles (maar vooral huiswerk). De eerste zaterdag van september spendeerde ik met een intens chille playlist waar onder andere Stevie Wonder’s Sir Duke in stond en ik kan zo af en toe intens genieten van dat soort oude muziek. Een paar dagen later kwam ik er trouwens achter dat dit album volledig binnen het thema van het slotconcert van vwo van dit jaar valt en dat Hannah deze gaat zingen, super toevallig (en fijn dat ik nu tenminste wist over welk nummer ze het had)!


Overdreven enthousiasme ging door met What Do You Mean – Justin Bieber, ik bedoel je mag zeggen wat je wil, maar zijn muziek is er écht op vooruit gegaan en hij is zelf ook lang niet meer zo’n uk als vroeger. Wat mij betreft is ‘ie gewoon net iets te vroeg begonnen, maar hij heeft eigenlijk best wat zangskills en is ook oprecht niet meer vervelend om tegenaan te kijken. In het kader ‘veel te vrolijke liedjes’ heb ik ongeveer een week met It’s the little things we share, like the love that’s in the air in mijn hoofd rondgelopen, afkomstig van de remix van Kav Verhouzer van Little Things (RU.BE). Ik kan niet anders zeggen dan dat het een lekker nummer is.


Toen ik erachter kwam dat het niet bepaald een goed beeld zou schetsen als mijn september playlist alleen maar opgewekte nummers bevatte heb ik de Gasbroeksessies van Blof met plezier een hele middag grijsgedraaid. Vroeg of Laat bleef bij me hangen, misschien hierom: maar vroeg of laat vind je jezelf wel weer en niet in staat om ooit nog terug te gaan en dat is goed, want wie heeft er daarvoor de tijd? Het was toch niet jouw schuld dat de dingen anders gingen en dat dat vroeg om jouw geduld en dat de weg gewoon de weg bleef die je blindelings moest gaan om hier en nu te kunnen staan. Ook Oceaan van Racoon luisterde ik weer omdat dat één van de betere Nederlandse nummers blijft en daarnaast kwam er een volledig nieuw nummer uit van een nieuwe artiest (althans voor mij): Here – Alessia Clare. Neem alsjeblieft even de tijd om naar haar lyrics te luisteren, want het is zo’n heerlijke invalshoek dat ze heel veel punten gescoord heeft bij me. “But honestly I’d rather be somewhere with my people we can kick it and just listen to some music with the message (like we usually do), and we’ll discuss our big dreams how we plan to take over the planet – so pardon my manners, I hope you’ll understand.”



Kern van de twibbasquad Hanna/Hanza tweette al een tijdje met de hashtag #vinkgor en toen ik dat opzocht bleek het een nummer van Faberyayo te zijn (ik was niet heel goed op de hoogte nee) dat weer eens heel uniek was (niet voor niets de zanger van De Jeugd) en dus ook in mijn playlist belandde. Stiekem luisterde ik ook naar Ronnie Flex’ Laten Gaan, om de een of andere reden voel ik de vibe van dat soort Nederlandse nummers wel de laatste tijd. Net zoals die van het album Live at Whelans van Gavin James, met Great Escape als groot favoriet (blijkbaar toch een zwak voor fluitjes) (en die lyrics ‘why can’t we just laugh about all the mistakes we made, they we’re good‘). Oh ik luisterde ook naar Sugar van Robin Schulz want best wel fijn.




De laatste nummers van september waren allemaal vrij rustig. Zo shazaamde ik Speed of Dreams – ALO tijdens een tv-programma en daar is het dan ook een typisch nummer voor, maar ik vind ‘m wel lekker zen. In de trailer van Le Petit Prince zat Gabrielle Aplin’s Salvation en dat nummer is aan de ene kant héel erg bekend, en toch ook weer totaal niet. Bijzonder, maar in elk geval mooi. Phillip Phillips kwamen jullie ook al tegen in augustus maar heeft een te catchy stem om niet naar te luisteren en dus belandde ook Raging Fire nog in mijn playlist, samen met Not That Simple – Mike Posner. Dat nummer rolde ook mijn Discover Weekly-playlist in en was volkomen toepasselijk (niet op mij, wel op een situatie).

Muziek is eigenlijk veel te fijn om niet te delen maar ik ga het hier toch maar weer bij laten. Anyone got tips voor oktober?

3 reacties

  1. Ik ga je lijstje van de week weer eens luisteren :) Ik haal er altijd wel weer één of meerdere nummers uit voor mijn eigen veel-te-grote-playlist. Ik ga weer naar het album ‘Oktober’ van Blof luisteren haha, hoort erbij ^^

  2. Je maand klinkt toch fijn! Sowieso slaagt een maand altijd wel als je goede gesprekken hebt en veel lacht. Mijn maand was ook leuk, gewoon de weekenden allemaal volgepland met leuke dingen. Dankjewel voor de tips qua muziek, ik heb in september eigenlijk non-stop hetzelfde geluisterd dus zo’n playlist van iemand anders komt altijd goed uit om wat nieuwe liedjes te ontdekken. What Do You Mean was (eh, is) ook echt mijn guilty pleasure..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *