I’m collecting sunlight

Sinds één van de vele Andreas Moe-sessies die ik afgelopen september twee dagen lang non-stop hield, hoef ik maar één keer de openingstune van Collecting Sunlight te horen of één van de twee woorden ergens tegen te komen en het nummer zit gegarandeerd in m’n hoofd. Heel veel problemen heb ik daar niet mee gelukkig (behalve dan dat mensen ‘zei je wat?’ vragen terwijl ik eigenlijk gewoon aan het neuriën was, bij gebrek aan zangtalent), want hoewel ik heel veel van zijn muziek fijn vind is dit een terechte favoriet en niet in de laatste plaats omdat het niet direct over de liefde gaat. Niet dat ik daar iets tegen heb, ik bedoel er zijn momenten geweest dat er geen dag voorbijging zonder dat ik The Script luisterde en dat was absoluut niet zonder reden, maar het is atm niet echt een hoofdonderwerp in mijn leven en dus word ik extra blij van originele teksten. Daar zit dan misschien nog steeds wel een ‘you’ in, maar ook een andere waarheid.

Boxes, jars and suitcases, anything I can find
Containers, bags and bottles, anything to keep it dry
I’m collecting sunlight, sunlight, sunlight for a rainy day
I’m collecting sunlight, sunlight, sunlight for when the skies are grey

Dat bijvoorbeeld. Hoe vaker dit onbewust door mijn hoofd danste, hoe meer ik me realiseerde dat het waar was en ook iets waar ik naar leef. Ik ben over het algemeen een voorstander van het leven, ik lach en ik geniet, maar je hoeft me niet te vertellen dat het soms een stuk minder leuk is. Er zijn ook tijden waarin ik mezelf elke dag uit bed moet slepen omdat ik even niet inzie wat er nou precies de lol van is, waarin mental breakdowns dichterbij lijken dan ooit door veel te veel stress en het idee dat het simpelweg niet kán lukken, of waarin ik zoveel zorg en verdriet bij anderen zie dat het ook mijn liefde voor het leven dempt. Ik mag dan op het moment al een tijdje lekker in m’n vel zitten, de situaties die ik net noemde heb ik ook allemaal wel eens ervaren en ik weet dus dat het leven soms opeens ruk kan zijn. Al was het alleen maar door de dagopening op dinsdagochtend, die gewijd werd aan het overlijden van een jongen uit de jaarlaag van mijn zus. Soms is het leven oneerlijk, doet het pijn of voelt het te overweldigend en de kans is ook aanwezig dat je in zo’n enorme sleur beland dat het bijna even niet meer hoeft.

Precies voor die periodes heb ik mijn sunlight-momentjes. Naast bovenstaand besef weet ik me namelijk ook heel vaak gelukkig met mijn leven en de herinneringen van die mooie momenten hebben zich ook in mijn geheugen gevestigd. Als ik ze op dat moment zelf beleef geven ze me vooral veel (positieve) energie, maar als ik er een paar maanden later aan terugdenk is het vooral een gevoel van kracht en hoop, over hoe er ook vanzelf weer pieken en fijne dingen komen. Eén van de beste voorbeelden daarvan is bovenstaande foto uit dit artikel (17 juni 2015) waarin ik, niet geheel ontoevallig, over continue positiviteitsvibes schrijf. Ik weet nog hoe het zomer werd, hoe mijn foto’s lukten, hoe zorgeloos ik me even voelde en als ik die foto’s terugzie, geven ze me een soort houvast dat geluk nooit écht ver weg is. Als het toen zo simpel was, met een camera op een hoek van de straat, dan is geluk niet zo ver weg als ik soms misschien denk.

Ook een belangrijke factor in het vastleggen van goede momenten is mijn iPhone, het ding waar ik ooit een brutaal bedrag van meer dan €500 voor neerlegde en dat over precies drie dagen al bijna twee jaar mijn trouwste partner in crime is op bijna elk gebied. (Net zo oud trouwens als de trui die ik aanhad op de foto’s aka mijn awesome zebratrui die ik vooral gebombardeerd heb tot toetsweektrui, want eh ja beetje vergeten te vertellen maar dat is happening right now.) Ik heb altijd grootse moeite met het wegdoen van foto’s en dat is niet voor no reason, want als ik door mijn fotogallerij scroll weet ik gek genoeg bij bijna elk foto het verhaal nog. Veel foto’s zijn totaal onnuttig, maar over het algemeen maak ik geen foto’s als ik een moment niet de moeite waard vind en dus kan ik toch heel blij worden van het bekijken van foto’s, omdat eigenlijk zelfs dat dagelijkse leven nog een hoop fijne dingen bevat. Zelfs de selfies of spiegelfoto’s waarbij andere mensen zich soms afvragen waarom ik ze maak ‘als ik ze toch nooit deel’ roepen nog een bepaald gevoel bij me op. Daarnaast is mijn telefoon het ding waarop ik de fijnste en leuke gesprekken voer, de (in mijn ogen) grappigste tweets verstuur, de mooiste muziek luister en de meest euforische momenten behaal (heb afgelopen week per ongeluk twee keer achter elkaar 2048 behaald en het blijkt nu opeens retemakkelijk).

Toen ik de mogelijkheid kreeg om een hoesje te ontwerpen bij B2CTelecom hoefde ik eigenlijk dan ook niet heel lang te twijfelen over de foto. Aangezien het nu oktober is in plaats van juni (en het gewoon net wat magischer staat) haalde ik ‘m even door Photoshop en vanaf nu is mijn telefoon, die ik toch altijd bij me heb, dus ook een constante herinnering aan het feit dat het leven op z’n tijd ontzettend puur en mooi is. Ik had ook voor een bedrukt boekhoesje kunnen gaan, maar iets in mij is na die twee jaar niet meer zo voorzichtig met mijn telefoon (twee jaar is sowieso een record voor mij dus het wordt al bíjna tijd voor de 6) en dus ben ik maar trouw gebleven aan een simpele achterkant. Overigens is het hoesje van dat rubberspul inclusief ‘klepjes’ voor op de ingang van je oortjes en oplader, dus ik kan er alsnog gewoon mee gooien en smijten als ik zou willen. Moet nu alleen niet proberen om m’n oortjes in m’n telefoon te krijgen als ik al op de fiets zit maar dat was sowieso al niet m’n grootste kwaliteit.

When the rain comes crashing down, I’ll open up my boxes one by one. Ik denk oprecht dat dat is hoe het werkt. Ben ik de enige?

€ – samenwerking

6 reacties

  1. Dit is volgens mij het tofste samenwerkingsartikel dat ik ooit gelezen heb, want het was geen samenwerkingsartikel maar echt iets dat uit jou komt. Dat vind ik tof. Je hoesje is trouwens ook heel gaaf, vooral ook door de gedachte erachter.

    Komt trouwens op een goed moment dit artikel, want het leven was vandaag even ruk :’)

  2. Dat liedje ga ik eens opzoeken, lijkt me mooi! En wat een gave foto heb je op je hoesje laten drukken! Ik krijg er gelijk een positieve vibe van. :)
    X Emma

  3. Heel erg mooi liedje inderdaad. Ik vind dit een hele mooie manier om in het leven te staan: zoeken naar de zonneschijn, maar het ook kunnen accepteren als er regen is en dat gebruiken om te groeien.

Laat een antwoord achter aan Romana Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *