Improve your evening

IMG_8570b

IMG_8525b

Joeeee

Joeee4

Joeee3

Ik zit na een aantal weken school eigenlijk wel weer volledig in het ritme. Niet in de zin van ‘alles loopt nu perfect op rolletjes en ik heb alles onder controle’, want die definitie zou ik over het algemeen niet zo snel op mijn leven toepassen (en dat hoeft ook helemaal niet per se), maar ik kijk niet meer verbaasd op als ik me bedenk dat ik op dinsdagavond catechisatie heb (wat eerst wel zo was, want ik heb het geloof ik altijd op woensdag of donderdag gehad). Hoewel ik van afwisseling en spontane plannen houd, merk ik toch ook zeker wel dat het in zekere zin werkt als je een enigszins vaste invulling van de week hebt. Als ik ga zwemmen doe ik dat bijvoorbeeld gewoon altijd op donderdag, omdat ik er dan niet meer bij na hoef te denken hoe laat ik weg moet et cetera maar het gewoon op de automatische piloot kan doen en dat is behoorlijk efficiënt. Zodoende meette ik Brenda tegen zevenen bij het stoepje waar we al sinds de brugklas afspreken en fietsten we richting de kerk.

Vroeger was cath (onderwijs in het geloof, FYI) voor heel veel kinderen iets waar je heen moest van je ouders, maar ik merk dat dat door de jaren heen ook wel is veranderd. Het komt lang niet altijd uit en ik was al helemaal niet enthousiast toen ik zag dat het dit jaar van 19:00 tot 19:45 is, wat precies mijn productiefste uur van de dag is, en toch kan het soms wel heel goed zijn om op een leerzame manier met je geloof bezig te zijn. Zeker als ik merk dat ik een paar goede vragen op de dominee af kan vuren en we wat dieper op de stof ingaan geeft het toch een soort satisfying gevoel. Bovendien kom ik al zolang in mijn kerk dat het een soort tweede (of derde, want ik kom nog meer op school) thuis is geworden en hetzelfde geldt voor de groep mensen waar ik toch een soort van mee opgegroeid ben. Er was een tijd dat ik nog mijn best deed om mijn make-up en haar weer straight te krijgen tussen een schooldag en cath in, maar dat zijn van die dingen waar ik me tegenwoordig eigenlijk niet meer druk om kan maken (misschien ook vanwege het maken van tijd, maar dat is een ander verhaal). Het viel me pas op hoe los en ontspannen de sfeer eigenlijk is zodra mensen ook echt voor zichzelf komen en zich op hun gemak voelen. Ik gooi er graag een opmerking tussendoor of lach met Brenda of Niels om iets wat alleen wij snappen, maar aan de andere kant geef ik ook antwoord en doe ik oprecht mee en ik denk dat die balans een hele prettige is.

Daarnaast fietsen we meestal een stukje met elkaar op en op het moment dat Brenda en ik eigenlijk allebei een andere kant op moeten pauzeren we meestal even, nu het nog niet zo koud is dat ik zo snel mogelijk mijn huissleutel in het sleutelgat wil steken met m’n bevroren handen. Ik vergeet nog veel te vaak hoe fijn het is om je (liefdes)leven met iemand door te kunnen spreken die je snapt, die met je mee lacht en die je af en toe wat advies geeft, want dat is ongeveer wat we doen op zo’n avond. Afgelopen week bevatte een paar van die situaties waarvan ik inmiddels weet dat ze over een maand al totaal onbelangrijk lijken, maar die op het moment zelf wel vervelend zijn en het is redelijk fijn om dat gewoon even van je af te kunnen praten. Jongensvrienden zijn dan hartstikke leuk, maar iedereen weet dat een goede vriendin in dit soort gevallen nog altijd de beste gesprekspartner is.

Het fijnste van zulke momenten vind ik dat er gewoon ook even geen afleiding is en ik ook niet nadenk aan wat ik nog moet doen. Ik moet toegeven dat het op zich een redelijk irritatiefactor is dat het voor acht uur ’s avonds al donker is als ik me bedenk dat ik nog een foto voor een artikel wil maken (maar die artikelen komen toch niet in overvloed online dus zo heel erg aan de orde is het nou ook weer niet), maar dat betekent wel dat ik op dat soort momenten gewoon al in het volledige donker ben en weet je hoe chill. Zolang je me niet over een of andere afgelaten landweg laat fietsen zonder lantaarnpalen maar gewoon door een redelijk alive gebied vind ik eigenlijk alles wel goed en de weg van de kerk naar huis is één van mijn favoriete wegen in het donker (in het licht is het eigenlijk best lelijk). Ik houd van de kruispunten, van het hysterische uithangbord van de nightshop, van het doorkijkje in het eetcafé dat graag adverteert met onbeperkt spareribs, van het geluid van de tikkende voetgangersverkeerslichten die om de minuut op groen springen. En uiteraard van het wannabe skyscraper gemeentehuis van de groenste stad van Nederland (ik kwam er afgelopen week achter dat we dat waren) waarvan ik nog steeds niet snap waarom de lichten van de kantoren me meer aan een discobal doen denken.

Er is wat mij betreft dan ook niets fijner dan fietsen, puur omdat je zo vrij bent om te gaan en te staan waar en wanneer je wil en je ook nog wat van de buitenlucht meekrijgt (wat alleen vervelend is als het regent). Niels roept nogal vaak dat ik niet kan fietsen als ik weer eens half op ‘m inrij omdat ik nou eenmaal niet opzij kan kijken zonder ook opzij te gaan, maar hé, ik heb gelukkig nog nooit een ongeluk gehad. Ondanks dat krijg ik het wel altijd voor elkaar om mijn fiets zelfs als ‘ie nieuw is binnen de kortste keren te laten rammelen, maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg, want het heeft wel iets. Daarnaast heb ik ook een beetje een vreemdefietsenfestish: ik ben in eerste instantie enorm onhandig als ik op een andere fiets moet fietsen, maar als ik eenmaal rijd word ik for some reason altijd zo blij als een kind. Het mooie is dat de webshop fietsenopfietsen.nl me een fiets aanbood waardoor ik dus gewoon vaker voor de lol op een andere fiets kan fietsen én gelijk een studentenfiets heb voor volgend jaar ergens aangezien ‘ie toch net iets minder duur is dan mijn huidige fiets. En anders kan ik altijd nog braaf in de weer gaan met fietssloten, iets wat ik sinds de middelbare eigenlijk op heb gegeven maar graag doe als het écht om de veiligheid van mijn fiets gaat.

Het idee van een fietsenwebshop intrigeert me ergens nogal – ik bedoel, het idee dat je gewoon vanuit bed door een database van allerlei verschillende types fietsen kan scrollen, een fiets kan bestellen via internet tegen een fijne prijs en ‘m de volgende dag zomaar afgeleverd krijgen voor je huis als je voor 12:00 besteld hebt -, maar eigenlijk lijkt het me juist wel ideaal dat het zo easy gaat. Want even eerlijk: waar is een mens zonder fiets (en beste vriendin)?

4 reacties

  1. Ha, wat heb je hier een leuk artikel van gemaakt ;) Ik ben wel benieuwd hoe die fiets eruitziet trouwens. Ik heb er ook twee en dat is stiekem best wel fijn ^^

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *