What life taught me
Het was afgelopen zomer toen ik me realiseerde dat ik al een tijd niet meer degene was met ‘een probleem’, degene die zich in gesprekken net iets te vaak verontschuldigt omdat ze eigenlijk zelf ook niet precies weet wat ze met d’r gevoelens aan moet en anderen daar niet in mee wil trekken. Ik heb er sowieso een beetje een hekel aan om me zo kwetsbaar op te stellen en ik doe – op een paar goede gesprekken als uitzondering na – dus liever alsof het wél gewoon goed met me gaat, maar de laatste tijd was dat ook oprecht zo. Als ik met mensen praatte die minder goed in hun vel zaten hielp ik ze graag, maar kon ik bijna altijd concluderen dat ik zelf op dat moment veel minder met dat soort dingen strugglede. Natuurlijk betekent dat niet dat ik me nu voor altijd goed voel, maar periodes waarin ik meer het idee heb dat ik mijn leven gewoon op orde heb – in elk geval qua gevoelens – gebruik ik wel graag om na te denken over wat ik heb geleerd van (het) leven. Je weet nooit wanneer je die levenslessen weer in de praktijk moet brengen, right?
