Juli was heerlijk. De zomervakantie brak aan, wat toch altijd een nieuwe periode is – ook al duurt ‘ie maar twee maanden – en daarom ook wat chaos teweeg bracht. Geen verkeerde chaos, maar het idee van nul verantwoordelijkheden zorgde er wel voor dat ik in de eerste week met gemak tot 02:00 (of 04:00, net wat uitkwam) opbleef, vervolgens uitsliep omdat het kon en de rest van de dag een beetje rondhing, tot ik ’s avonds weer een feestje had of met iemand afsprak. Dat duurde ongeveer een weekje, totdat het grote inpakfestijn begon en we op maandagavond 13 juli in de auto inclusief caravan stapten richting Frankrijk. Op de camping is het altijd een beetje moeizaam om muziek te luisteren, want 1) de kwaliteit van je muziek is áltijd minder dan thuis, aangezien ik sinds dit jaar geweldige speakers heb en die uiteraard achterliet op mijn bureau thuis en 2) je hebt buren met wellicht een totaal andere muzieksmaak of in elk geval het recht op rust en stilte. Als je dan denkt ‘goh, doe gewoon oortjes in’, is er nog punt 3) aka de ongeschreven regel dat je gezellig en sociaal en familie-achtig moet doen als je kampeert. Bovendien is de WiFi vaak net iets te slecht om volop door Spotify te browsen en ‘kan er dus zomaar een nieuwe hit uitgebracht worden zonder dat wij er iets van meekrijgen’, zoals mijn zus al zei. Niet dat dit een haataanval is op kamperen, want ik kan best even zonder muziek, maar het is wel zo.
Gelukkig had ik van tevoren wel een paar afspeellijsten gesynchroniseerd, was mijn WiFi af en toe goed genoeg en heb ik op een paar momenten aan het zwembad, ’s avonds in mijn tent en op rustige momenten op de camping toch nog wat muziek geluisterd. Dat is wel zo leuk, want als ik mijn februari-playlist beluister merk ik ook dat ik even teruggezet wordt naar februari en met fijne periodes zoals juli heb ik dat gevoel ook graag. Opvallend is trouwens dat mijn juli-playlist alles behalve vol zit met zomerhits; wel een paar, maar het merendeel bestaat eerder uit wat oudere nummers die niet uitermate happyclappy of upbeat zijn. Daar heb ik gewoon wat meer mee. Uiteindelijk zijn er een stuk of 20 nummers in mijn playlist belandt die ik voor de verandering niet te uitgebreid ga bespreken inclusief YouTubelinks (ik bedoel, jullie gebruiken ondertussen wel allemaal Spotify, toch? En anders moet je het echt nu direct aan gaan maken), want het is zomer en we hebben allemaal wel wat beters te doen en het is niet de meest interessante playlist ooit, maar ik wil ‘m wel graag delen.
Moments – Tove Lo is eigenlijk nog een nummer uit juni, van één van de laatste dagen, vandaar dat ‘ie alvast in deze playlist staat. Op de allerlaatste dag van de laatste toetsweek, waarop ik weer om 6:00 opstond en veel te vroeg klaar was met leren, was dit zeg maar mijn jam en had ik keihard meegezongen als het hele huis al wakker was geweest. Met haar aanstootgevende teksten en vreemde melodieën heb ik altijd een beetje een haat-liefdeverhouding met Tove Lo, maar ‘I’m not the prettiest you’ve ever seen //But I have my moments, I have my moments // Not the flawless one, I’ve never been // But I have my moments, I have my moments // I can get a little drunk, I get into all the don’ts // But on good days I am charming as fuck’ vond ik voor de verandering gewoon eens leuk, origineel en open. Het volgende moment stond ik in het Goffertpark bij Mumford & Sons, waar ik ook vier favoriete nummers van in mijn playlist heb gezet. Hun muziek is rustig, maar wel heel krachtig en mooi en dus perfect voor openluchtconcerten op bloedhete dagen.
Tijdens mijn weekje chaos luisterde ik vooral wat losse, nieuwe nummers zoals Eyes Shut – Years & Years (die is écht fijn), Some Kind of Heaven – Hurts en Locked Away – R. City feat. Adam Levine. Ik herontdekte Marina and the Diamonds, nadat ik voorbij zag komen dat ze binnenkort een concert geven in Nederland voor de tour van hun nieuwe album, FROOT. Hoewel ze vrij onbekend zijn, kende ik ze al langer van How To Be a Heartbreaker en nu waren vooral Bubblegum Bitch en Primadonna favoriet. Ik heb serieus nog even overwogen om naar het concert te gaan, maar ik heb niet het idee dat ik iemand mee ga krijgen en dan is het toch iets minder leuk, haha.
Brenda kwam een avondje langs en liet me wat nummers horen van de film Beyond the Lights die ze had gezien. Totaal niet zomers, maar wel heel erg mooi en mijn playlist stond nog niet echt vol, dus die functioneerde prima als opslagplaats. De stem van Jacob Banks deed me extreem aan John Legend denken en dus luisterde ik tijdens het inpakken ongeveer alles van John Legend. Mijn zwak voor hem is GROOT en deze keer viel ik vooral voor Stereo en Ordinary People, die laatste vanwege de best toepasselijke lyrics en de pianopartij. Ik herhaal, de pianopartij. Ik ben helemaal niet zo muzikaal ingesteld, maar als ik die ooit kan spelen is mijn leven echt perfect.
Tussen het inpakken door vond ik een concept van een short story van vorig jaar zomer terug in mijn blog. Het was gebaseerd op een situatie uit mijn eigen leven met Dansen aan Zee van Blof als soundtrack en man, wat blijft dat nummer goed. De (verscheidene) herinneringen erbij maken ‘m nog beter.
Save Me – LISTENBEE feat. Naz Tokio voegde ik toe toen ik me realiseerde het aantal zomertunes so far behoorlijk tegenviel. Mijn vakantie werd verder gekenmerkt door nog meer Marina and the Diamonds en Wonderwall van Oasis, een nummer dat iedereen wel kent maar ik me nooit zo bewust van was geweest tot ik ‘m tegenkwam in een Spotify-playlist. Toen ik aan het zwembad lag in de volle zon met m’n ogen dicht heb ik deze een paar keer goed hard gedraaid, just for the feels. Zoiets ben je dan ook wel weer zat, maar ‘I don’t believe that anybody feels the way I do about you now’ is echt een fijn stukje lyrics.
In de laatste vakantieweek voelde ik me volledig op m’n plaats in Zuid-Frankrijk en merkte ik dat muziek ook minder gebruikte als escape naar een eigen wereld (niet dat ik dat daarvoor vaak deed, maar wel een paar keer). In plaats daarvan realiseerde ik me hoe tof het is dat Owl City – de band van een van mijn oudste favoriete liedjes, Fireflies – een volledig nieuw album heeft uitgebracht én een nummer daarvan aan God heeft opgedragen. My Everything is een onwijs mooi en down to earth worshipnummer. Ik draaide Believe – Shawn Mendes een keer of negen achter elkaar toen ik me klaarmaakte voor een avondrit waar de foto’s van online komen in de volgende Frankrijkpost en luisterde op de eennalaatse campingdag, en tegelijkertijd de meest zonnige dag van de hele vakantie, de hele dag Frank Ocean. Of eigenlijk vooral tijdens de lunch met stokbrood en brie, toen ik net uit het zwembad kwam. Thinkin Bout You kende ik al, maar Super Rich Kids blijkt minstens zo chill. ‘Too many bottles of wine we can’t pronounce, too many joy rides in daddy’s Jaguar, super rich kids with nothing but lose ends and fake friends, I’m searching for our real love’, thanks Ocean. Je mag dan geen nieuw album uploaden, je vorige was ook al fijn.
Augustus mag nog net iets zomerser qua muziek, maar ik denk dat dat wel goed komt gezien de weersverwachtingen in combinatie met het aantal leuke dingen in mijn agenda. Wat luisterde jij in juli?
4 reacties
Wist je dat Owl City geen band is maar eigenlijk maar één persoon, Adam Young? Hij doet alles zelf, tof hè ;) Ik ontdekte pas ook dat nieuwe nummer, hij is onwijs mooi inderdaad.
Ik luisterde eigenlijk van alles wat, ik heb op Spotify ook een afspeellijst en die vul ik gewoon steeds aan met van alles wat ik tegenkom en mooi vind :)
Oh en John Legend zit ook in mijn hart <3
Ik heb ik juli vooral naar Oh Wonder en Years & Years (Eyes Shut is zooo mooi) geluisterd :) En ik heb verder ook wat nummers van Adam Lambert herontdekt, wat stiekem ook best fijne muziek is!
Ja, vind ik beide ook fijne bands! En ik ga naar Oh Wonder in november geloof ik, so fine. Adam Lambert vond ik vroeger geweldig, of nouja vooral zijn nummer Whataya Want From Me en nu is ‘ie zó totaal anders, haha! Maar best prima inderdaad volgens mij :)
Ik ga ook naar hun concert in november! :) Ik luister ook voornamelijk naar zijn vroegere nummers haha, No Boundaries blijft mijn favoriet.