My favorite feeling

Vorig jaar werd ik met de 30 Day Writing Challenge ‘uitgedaagdaf en toe over mijn liefdesleven te schrijven. Er zijn eigenlijk niet veel onderwerpen waar ik totaal niet over durf te schrijven, en dit was geen uitzondering op die regel. Uiteraard heb ik toen niet opeens een chronologisch verhaal verteld over wat er ooit wel of niet gebeurd zou zijn, want dat is toch wel iets te persoonlijk en voornamelijk voor personen in kwestie, maar die paar honderd woorden die liefdegerelateerd waren en over mijn ‘general opinion’ gingen, rolden zo uit mijn toetsenbord. Dat is het voordeel van onderwerpen die je normaal niet ‘zomaar’ bespreekt: je kan er opeens heel veel nieuws over vertellen. Toch vind ik het altijd iets behoorlijk moeizaams hebben om te schrijven (of praten) over de liefde terwijl ik helemaal geen vriend heb, omdat ik simpelweg een enorme aversie heb tegen dat hele ‘wanhopig op zoek zijn’. Dat is dan ook bepaald niet op mij van toepassing, maar het idee dat ik die indruk kan wekken door een bepaalde opmerking is voor mij al reden genoeg om er niets over te zeggen.

Favourite feeling (1)

Favourite feeling (2)

Favourite feeling (3)

Don’t get me wrong: ik ben geen pure feminist die vindt dat je geen man nodig hebt in je leven, want als je het begin van je twintigerjaren langzaamaan achter je laat en na een studie een baan en een huis vindt, snap ik hartstikke goed dat het leuk en fijn is om een levenspartner te hebben (en misschien een gezin te stichten of in elk geval ‘de mogelijkheid’ te hebben). In mijn eigen levenscategorie is dat echter nog totaal niet aan de orde en ik word oprecht een beetje misselijk van meiden die al hun energie in jongens steken (of andersom) terwijl er nog zo ontzettend veel andere leuke dingen zijn om te doen als je jong bent. Een relatie is ook leuk, heel erg zelfs, en ik denk dat het – onafhankelijk van het feit of het nou echt voor op heel lange termijn is of niet – vaak ook heel ‘goed’ kan zijn; je leert er ongemerkt heel veel van. Of althans, dat is wel iets wat ik eraan over heb gehouden (hurray voor zelfkennis). Dus kom je iemand tegen die je een dag of 200 op een roze wolk kan laten zitten, go for it, maar sta er alsjeblieft niet te lang en te uitgebreid bij stil dat je liefdesleven misschien nog totaal niet spannend is op je zestiende. Dat komt wel en nu zijn er nog genoeg andere leuke dingen die je aandacht vereisen.

Ik weet dat ik met mijn eigen zestien jaar geen ervaringsdeskundige ben, maar dit is meer de ‘regel’ die ik voor mezelf hanteer (hoewel ik zelf dus zo weinig problemen heb met een single bestaan dat ik de term single al erg vind). En toch ondermijnt het de kracht van de liefde een beetje. Dat ik zelf geen relatie ‘mis’ in mijn leven betekent namelijk niet dat ik ook gelijk niets meer met romantiek of de liefde te maken wil hebben, iets wat er soms wel een beetje insluipt. Ik ben op dit moment gewoon perfectly happy met een leven vol (letterlijk ‘vol’) vrienden, leuke dingen, hobby’s, school, familie et cetera, maar uiteindelijk is de liefde ook my favorite feeling. Dat is niet iets wat ik hoef te ontkennen of mijn ‘ik ben totaal niet op zoek’-standpunt ongeloofwaardig maakt; het is meer zoiets als verlangen naar de winter in juni.

Soms zing ik namelijk kerstliedjes terwijl ik mijn voeten in teenslippers schuif en bedenk ik me hoe fijn het moet zijn als de temperaturen ooit weer rond het vriespunt schommelen en mijn bed samen met de bank mijn favoriete plek is. Niet omdat ik zonnige zomeravonden zat ben, maar gewoon omdat ik zoveel leuk vind, en bovendien is de winter iets waar ik makkelijk af en toe opeens naar kan verlangen, omdat ik weet dat het ooit weer komt. Het is iets bekends (en iets wat in de winter zelf als volkomen logisch voelt), maar in de zomer toch altijd weer nieuw en verrassend lijkt. Zo heb ik ook de liefde leren kennen, heb ik geleerd lief te hebben en duizend mogelijkheden in iemands ogen te zien. Ik heb me zo compleet gevoeld dat ik on verzuchten dat het oké zou zijn als vandaag mijn laatste dag was, omdat het leven niet veel beter zou worden dan dit. Ik mistte iemand vanaf het moment dat ‘ie de drempel van z’n eigen huis binnenstapte, hoe onlogisch ook. En ik leerde te giechelen van geluk.

Het was een tijdje terug dat ik me realiseerde dat ik de liefde als een stuk minder speciaal weggezet had dan terecht. Boy, was I wrong. Misschien was het zelfbescherming, misschien keek ik teveel zoetsappige films die me een beetje sceptisch maakten, misschien zag ik teveel stukgaan om me heen, misschien is het te lang geleden en was ik het vergeten. Maar de liefde is mooi en introduceerde ik weer een beetje door mijn ‘Your voice is my favorite sound’ wallpaper op mijn iPhone. Niet voor iemand in het speciaal, gewoon als ode aan de liefde, net zoals de zoete liefdesliedjes die ik luister.

Als ik dat teveel doe en de zomer vibe volledig voel, verlang ik er bijna naar. Of gewoon helemaal. Naar de liefde. En dan word ik overspoeld met een golf aan herinneringen en verwachtingen en glimlach ik. Want liefde, wat ben je mooi. By far my favorite feeling.

PS: Ja, bovenstaande foto’s zijn bewerkt en net iets mooier gemaakt, simpelweg ‘omdat het kan’, net zoals met liefde in boeken en vooral films gebeurt. Ik kan het ook niet helpen.
PPS: Die zomervibe zit er goed in na een dagje strand en het maken van mijn laatste toetsen en opdrachten. Mijn comeback in de wondere wereld van het internet wilde ik na een sociaal isolement van een week niet maken met een update over mijn toetsweek, maar die kunnen jullie alsnog verwachten als ik maandag al m’n cijfers heb. Love! xx

12 reacties

  1. Ooooh dit is zo’n mooi artikel! Mooi hoe je verwoordt hoe jij je voelt bij de liefde en hoe belangrijk het eigenlijk is – ook het verlangen naar en ook liefde op andere manieren dan voor je partner. Echt heel mooi :)
    Ik wilde zeggen ‘succes nog even op school’ maar je bent dus zo goed als klaar, lekker!

  2. Wat heb je dat goed beschreven zeg! Heel mooi gedaan! Zelf ben ik heel gelukkig met mijn vriend en geniet ik van alle liefde die er tussen ons is, maar single zijn is ook helemaal niet naar. Ik snap best dat je het nu nog niet zo nodig hebt allemaal, maar als je op een dag ‘de ware’ tegenkomt, (lees: gewoon een hele leuke jongen, want niemand is natuurlijk perfect) hoop ik dat je daar ook een stukje over schrijft. Lijkt me leuk om te lezen :)

  3. Wauw, prachtig artikel. Ik herken het. Ik ben helemaal oké met alleen zijn (hallo, ik ben pas 15) maar soms klinkt een beetje romantiek ook fantastisch. Ook nu ongeveer in m’n hele omgeving in een relatie beland vind ik het prima dat ik dat niet heb maar lekker alle opties open heb en soms een beetje weg kan dromen bij het idee van verliefd worden.

    1. Stiekem is alle opties open hebben ook gewoon wel heel fijn. Natuurlijk is de stabiliteit van een relatie ook echt top als je gewoon helemaal into iemand bent en het is wederzijds, maar op je 15e/16e houdt het het leven wel een tikkie enerverender als je nog geen idee hebt wat er gaat gebeuren (en er soms iets gebeurt waarbij je geen idee hebt wat het precies is).

  4. Alsnog prachtige foto’s! Heel mooi beschreven, liefde is inderdaad een heel speciaal gevoel, ook al is het (iets minder romantisch) tegenover familie en vrienden. Ik heb totaal geen behoefte aan een relatie, maar liefdesliedjes zijn altijd leuk haha!
    X Emma

  5. Mooi geschreven! Ik ben inmiddels bijna 20 en ik denk dat ik nu voor het eerst in mijn leven het idee heb dat ik geen ‘liefde’ meer nodig heb. Of in ieder geval niet per sé behoefte heb aan een vriend op dit moment. Komt eigenlijk vooral door meerdere keren zo gekwetst te zijn dat ik het gewoon even niet meer wil. Ik vind het nu wel prima om ‘alleen’ te zijn! Zeker nu ik een hbo opleiding ga doen wil ik me volledig daarop gaan focussen! Al is het natuurlijk wel een beetje zo dat zoiets als liefde komt op de momenten dat je het niet verwacht, haha… Wie weet!

    1. Dat is inderdaad ook wel een beetje het ‘gevaar’, dat je je alleen speciaal voelt als er iemand anders is die dat over jou denkt/zegt, terwijl je eigenwaarde daar helemaal niet van afhankelijk is. Ik had inderdaad ook wel even een tijdje dat ik niet ‘weg kon dromen’ bij romantiek/de liefde (of daar in elk geval ook helemaal geen behoefte aan had) omdat er teveel negatieve herinneringen aan kleefden, maar dat is nu gewoon over en daarom kon ik dit artikel ook schrijven haha. Wel zo fijn :) Het probleem met liefde is inderdaad wel dat het niet plannen is, je kan nu heel hard roepen dat je geen relatie wil maar als er écht een geweldige jongen binnenkomt denk je daar waarschijnlijk toch anders over haha.

Laat een antwoord achter aan Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *