Nocturnal

Nocturnal (1)

Nocturnal (2)

Ik moet iets bekennen. ‘Bekennen’ ja, want hoewel ik al wel langer zo’n vermoeden had, ben ik er nog nooit echt voor uitgekomen. De gedachte daarachter was dat ochtenden vast wel makkelijker zouden zijn als ik een ritme had waarbij ik om half elf in bed lag, dat ook ik dan om half zeven ’s morgens in mijn pyjama beneden zou lopen op zaterdagochtend omdat ik wakker was geworden uit mezelf en dat ik dan om twaalf uur mijn medemens al zou kunnen vervelen met een lijstje van honderd dingen die ik die ochtend al gedaan heb. Dat hield ik mezelf ongeveer twee jaar voor, tot ik me pas realiseerde dat dat allang gebeurd zou zijn als ik écht van ochtenden zou houden. Als ik zou genieten van de rust ’s morgens, de fluitende vogeltjes en het gevoel van een nieuwe dag en mijn productiviteit voor het middaguur drie keer hoger zou zijn, dan zou ik vanzelf ‘nee, sorry, ik ga slapen’ roepen om 22:00, met het oog op de ochtend. FYI: dat doe ik dus echt nóóit. Ik houd namelijk helemaal niet van ochtenden, of in elk geval niet meer dan van avonden.

Het probleem met ochtenden is dat mijn hoofd vaak vol watten lijkt te zitten. Natuurlijk komt dat erdoor dat ik nog half wakker moet worden en stiekem veel langer door had willen slapen, maar het heeft er ook mee te maken dat er ’s morgens nog niets gebeurd is of gebeurt. De dingen waar ik de vorige dag volop mee bezig was zijn allemaal een beetje weggezakt en de gesprekken zijn de vorige avond netjes afgesloten. Op de automatische piloot sleep ik mezelf uit het bed dat veel te lekker ligt, gooi ik een muziekje aan en sta ik voor mijn kledingkast (zonder inspiratie, want die komt dus altijd later op de dag pas, als ik mensen en outfits heb gezien). Erg spraakzaam ben ik vaak ook nog niet. Mijn grootste probleem is echter dat de woorden die normaal altijd binnen no time een perfecte zin vormen in mijn hoofd elke ochtend weer heel ver weg lijken. ’s Morgens bloggen is niet te doen, want ik kom niet verder dan kinderlijke ‘en toen en toen en toen’ zinnen. Beeldspraak? Neuh. Humor? Neejoh. Elke ochtend is een verschrikkelijk blank canvas en zo ook in mijn hoofd.

Na het eerste lesuur is de mist in mijn hoofd vaak al wel opgeklaard en de rest van mijn dag verloopt prima. Maar avonden jongens, avonden zijn my kind of thing. Als mijn hoofd zich heeft gevuld met gedachtes, met mensen, met emoties en met situaties kom ik pas écht-echt tot leven. Ik geniet ervan dat gezelligheid right around the corner is, zowel op de bank in de huiskamer als in mijn WhatsApp-gesprekkenlijst. ’s Avonds lijkt iedereen losser te zijn, omdat je terug bent van school of je werk en er ook even niet aan hoeft te denken (of net doet alsof). Bovendien hoef je je ’s avonds niet met van die basale dingen bezig te houden als je aankleden of je tas inpakken – ik vind het best leuk om ’s morgens een favoriet shirtje uit de kast te trekken, maar uiteindelijk vind ik het ook een beetje verspilde tijd omdat het elke dag weer moet gebeuren (en ik er soms meer tijd aan kwijt ben dan ik zou willen).

Ik houd van avonden omdat het leven dan soms een stukje mooier lijkt, of in elk geval anders. Als de zon ondergaat over de dag wordt alles in een ander perspectief gezet en komt mijn creatieve brein op gang. Eén van de fijnere dingen aan avonden vind ik als introvert namelijk dat ik me op een gegeven moment terug kan trekken, dat ik dan de gezelligheid verlaat en mijn kamer in sneak om vervolgens met wat muziek op in het lamplicht nog wat te chillen. Meestal zijn dat de momenten waarop mijn gedachten onbewust een andere kant op schieten, waardoor de zinnen vanuit mijn hoofd via mijn vingers vaak zo WordPress inrollen en ik maar even op hoef te staan en iets anders hoef te doen om opeens weer iets te bedenken wat ik wil doen, luisteren, delen, schrijven, zeggen. Ik kan er oprecht van genieten om de dag op die manier te verwerken.

Ochtenden, jullie zijn echt best mooi, want ik ben elke ochtend weer blij dat ik een nieuwe dag heb gekregen. Daar zal het echt niet aan liggen, net zo min als aan de fluitende vogeltjes en de fijne zon, maar ik kan gewoon niet zoveel met jullie. Op avonden voel ik me een stuk meer ‘alive’, wanneer ik al een hele dag aan emoties achter de rug heb en me moe, tevreden, blij, kapot, onzeker, boos of intens gelukkig voel. Daar doe ik het uiteindelijk voor, vooral zodra ik mijn gedachten in woorden kan vatten.

De fijnste avonden houden overigens ook wel verband met de hoeveelheid M&M’s die ik die avond tot me heb genomen. Maar hey, ik ben dan ook zowel een avond- als een M&M-mens.

16 reacties

  1. Ik ben de laatste maanden ook veel meer een avondmens dan een ochtendmens. Hoewel ik dat wel anders zou willen, vind ik het ook moeilijk om weer ritme te vinden voor bijvoorbeeld het uur dat ik ga slapen. Met de aankomende examens zal ik dat ritme wel moeten terugvinden, of er komt van die examens niks in huis… ;) liefs

  2. Ik vind het leuk om te lezen, want bij mij is het precies andersom. Ik ben echt een ochtendmens en ’s avonds duik ik het liefst direct m’n bed in. Ook al vind ik avonden ook best lekker hoor. Maar ochtenden, fluitende vogeltjes, ik vind het heerlijk!<3

  3. I feel you, ik heb precies hetzelfde haha. ’s Avonds is iedereen gezelliger (lijkt het tenminste) en ben ik het productiefst. Dan doe ik ook altijd m’n huiswerk, ’s middags is voor blogs lezen… ;)
    X Emma

    1. Als ik uit school kom doe ik ook vaak gewoon even niets (of in elk geval niets aan school/niets nuttigs) en ’s avonds vind ik het dan geen probleem om nog even aan het werk te gaan, lekker juist. Het enige lastige is dat mijn zus en moeder totaal niet zo zijn en mijn vader overdag gewoon z’n werk heeft, dus ’s avonds is zeg maar ‘het moment’ om gezellig met z’n allen een beetje beneden op de bank te hangen maar dat zijn dus altijd juist m’n productieve uurtjes. Ik voel me dan altijd een beetje schuldig als ik naar boven ga en ik vind het zelf ook wel ongezellig (doe het ook niet altijd), maar anders komt er echt helemaal nooit iets van me terecht haha.

  4. Ik ben eigenlijk een de-hele-dag-mens. ’s Ochtends kan ik om 6.15 u klaarwakker naast m’n bed staan, maar ’s avonds kan ik ook tot 2.00 u doorgaan met films/youtube/tumblr/boeken. En dan heb ik meestal ook nog genoeg energie voor een uitgebreide douchsessie. Gelukkig heb ik niet zoveel slaap nodig ;)

    1. Dat lijkt me echt héérlijk! Ik functioneer op zich ook prima op 7 uur slaap, maar ik merk wel dat uit bed komen dan gewoon lastig is en dat is niet echt een perfecte start van de dag. Maar eh, ga je doordeweeks ook tot 2:00 door of dat niet? :P

  5. Haha, heel herkenbaar. Ik weet nog dat mijn zusje en ik zaterdagochtenden om zeven uur al springlevend waren en het liefst dan een blokfluitconcert gaven voor onze knuffels; vonden onze ouders niet zo heel leuk… Nu kan ik er echt niet meer aan denken dat ik voor 9 uur mijn bed uit kom als ik geen college heb. Het is volgens mij heel normaal voor jongeren om een avondritme aan te nemen; ik las ergens dat je tussen je 15de en 25ste het actiefst bent in de avond en daarna geleidelijk weer een ochtendmens wordt. Bovendien, zomeravonden zijn zooooo chill als het nog warm is buiten :) (behalve de muggen dan :P )

    1. Ja klopt, het is ook gewoon bewezen dat het ritme van jongeren/adolescenten een beetje ‘verschoven’ (of nouja, dat ligt eraan wat je als normaal ziet) is. Als ik dat aandraag bij m’n ouders om het uit te leggen is hun reactie vaak alsnog ‘ja maar uhhh dan kun je toch gewoon alsnog vroeger gaan slapen’, duidelijk geen avondmensen haha. Maar inderdaad, als je dan gewoon de tijd vergeet omdat je toch geen verplichtingen hebt en volop geniet is het al helemaal suuuperchill. Kom maar door met die zomervakantie :)

  6. Ik ben echt totaal niet productief ’s avonds haha. Zodra ik helemaal wakker ben ’s ochtends ben ik het meest productief en tegen het avondeten is mijn productiviteit zo extreem gedaald dat ik maar beter kan stoppen met wat ik doe. Dan ga ik meestal ook maar op de bank liggen en een film kijken. Maar in de zomer ben ik wel meer een avondmens. Dat wisselt bij mij nog wel eens haha

  7. Wat leuk om eens te lezen hoe een avondmens de dag ervaart! Ik kom er de laatste tijd steeds meer achter dat ik toch wel echt een ochtendmens ben – hoewel ik ook heus niet elke avond om 11 uur in m’n bed lig en soms ook héél veel moeite heb met wakker worden. Ik hou er namelijk juist van hoe elke ochtend weer een blank canvas is, dat helemaal opnieuw ingevuld kan worden. Alle mogelijkheden die er ’s ochtends nog zijn! Heerlijk vind ik dat, en na een lekker ontbijtje kan ik prima beginnen met productief zijn. Hoewel ik mezelf ook wel herken in het ’s avonds terugtrekken en de dag op een fijne manier verwerken, maar vaak ben ik dan al te moe van de hele dag om er net zo van te kunnen genieten als jij.

    1. Leuk om te lezen hoe jij erin staat! Ik weet niet of ik het gevoel van een blank canvas nou echt erg vind, want het klinkt alleen maar heel aantrekkelijk, maar toch vind ik het een beetje moeizaam. Ik denk dat dat gewoon aan de opstartproblemen ligt, haha. Als ik eenmaal op dreef ben gaat het gewoon wat makkelijker bij mij :) En soms ben ik ’s avonds ook wel moe hoor, dan denk ik om 23:00 ‘adiooos’ en houd ik het ook voor gezien, maar avonden blijven ondanks dat fijn.

  8. Als ik eenmaal in een fase zit dat ik een paar dagen achter elkaar op tijd ben opgestaan kan ik best een ochtendmens zijn, maar met mijn ritme van nu werkt dat gewoon niet echt. En dan merk ik inderdaad toch dat ik bijvoorbeeld ’s avonds mijn productieve momenten heb en echt wakker word. Vooral in de zomer vind ik avonden fijn (en dan het liefste met vrienden bij een vuurtje natuurlijk).

  9. Ik ben een ochtendmens, al kan ik echt niet meteen uit bed springen en moet je me vóór ik ontbeten heb geen moeilijke vragen stellen, want dan krijg ik een spontaan ochtendhumeur. En ik kan op schooldagen vaak ook niet om 22:00 naar bed gaan, maar dat komt meer doordat ik die vermoeidheidssignalen gewoon negeer als ik nog geen zin heb om mijn dag te eindigen ;)
    (Misschien komt hier mijn eerste punt wel vandaan, bedenk ik me nu, haha)

    1. Hmmm, toch goed om te weten dat ochtendmensen ook niet altijd als zonnetjes uit hun bed springen :P En inderdaad, als ik niet moe zou zijn ’s ochtends zou ik waarschijnlijk net zo goed een avond- als een ochtendmens zijn maar moeheid verpest toch wel een hoop (en daar heb ik gek genoeg alleen ’s ochtends last van…).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *