April fifteen’s music

Ik bladerde zojuist door mijn agenda heen en moest concluderen dat er weinig negatiefs over april te zeggen valt. Het is niet alsof ik constant op een roze wolk leefde, maar er waren gewoon ontzettend veel leuke dingen en als ik even niet lekker in m’n vel zat (wat ik me uiteindelijk nooit meer kan herinneren, maar in een maand zitten die momenten er altijd bij), kwam dat vooral doordat ik het heel erg druk had. Dat is niets onoverkomelijks, en bovendien niets nieuws: de ervaring leert dat zoiets uiteindelijk altijd weer goed komt en dat was ook deze keer weer het geval. Nee, april was fijn. Voor een korte terugblik:

April begon middenin een toetsweek. Dat was echt even hard leren, maar het gemiddelde van al mijn toetsen was weer een 8 (dat is het meestal), dus het was niet voor niets. Daarna was het Pasen, en op Tweede Paasdag ben ik nog naar de bioscoop gegaan voor Focus (die met Will Smith). In de rest van de week ging ik twee keer naar de Grote Avond, zowel dinsdag als vrijdag, waar ik heel erg van genoot. Het was lekker weer, ik werkte aan de Romereisgids en ging naar mijn manuele therapeut, maakte zelfportretten en ging de zaterdag daarna flink shoppen in Rotterdam met mijn moeder en zus. De week erna was een soort van hectisch, waarin ik amper school had en het opnieuw lekker weer was maar ik verder heel druk bezig was met voorbereidingen voor Rome. Een gezellig week wel, en die zaterdagochtend stond ik op het vliegveld richting Rome. Ik denk niet dat ik daar nog verder over hoef uit te weiden hier. ;)

Na Rome had ik vakantie en ik moet zeggen dat ik nog niet heel veel meer heb gedaan dan een beetje, eh, thuis zijn. Of nouja: zaterdagavond had ik een semi-feestje, maandag liep ik om half negen al over de Koningsmarkt en was ik de rest van de dag met een vriend waar we nog even een rondje Gouda deden en afgelopen woensdag stond in het teken van vriendinnen en eten, veel eten, dus ik heb nog wel iets gedaan. Maar verder liep/loop ik vooral tot 12:00 in pyjama, bewerkte ik foto’s, blogde ik, las ik (een heel boek! Zowaar!) en deed ik nog wat meer rondjes internet. Een goede afsluiter van een onwijs leuke maand die voorbijvloog. Uiteraard heb ik mijn maand niet zonder muziek doorgebracht en daarvoor zijn we hier eigenlijk, mijn april playlist!


Rule the World – Walk Off the Earth is één van de vrolijkste nummers die ik in tijden heb gehoord. Het nummer is heel aanwezig, vrolijk en aanstekelijk, zonder te schreeuwerig te zijn en daar stond ik eigenlijk wel van te kijken. Tegelijkertijd luisterde ik héél veel naar James Bay. Ik wilde er een tijdje niet aan toegeven, omdat iedereen opeens fan was, maar toen ik er een tijdje niets over gehoord had en per toeval op zijn Spotify-account terechtkwam was ik verliefd. Vooral Get Out While You Can, Best Fake Smile, Let It Go en If You Ever Want To Be In Love vind ik echt geweldige nummers met een boodschap. Als er vier nummers van je in m’n maandelijkse playlist staan heb je sowieso wel wat goed gedaan.


Iets typisch aan april: zoetsappige liefdesliedjes. Mijn liefdesleven is niet super interessant, maar ik had opeens zin in heel veel liefde en mooie dingen. Zodoende werd ik een beetje verliefd op Imagine – David Choi (of eigenlijk John Lennon, maar daar kwam ik pas later achter) en Wake Me Up – Ed Sheeran. Ik ben geen Ed-fan, maar ‘And you should never cut your hair ‘cause I love the way you flick it off your shoulder’ is ZO’N fijn zinnetje. Dit is een liveversie van het nummer trouwens, dus inclusief Ed-gebrabbel vooraf.



Ik gooide Parijs – Kenny B in mijn playlist omdat ik die eigenlijk al vaker luisterde maar ‘m wel april-geschikt vond en luisterde wat naar Kansas City – The New Basement Tapes. Hannah vertelde me dat die nummers gebaseerd zijn op lyrics van Bob Dylan die hij nooit gebruikt heeft, maar recent ontdekt zijn door anderen in een kelder – of in elk geval zoiets. Can I keep singing the same old song? I’m going back to Kansas City. Ik vind het een goed nummer. Tijdens mijn shoptripje hoorde ik Unmissable – Gorgon City, Zak Abel en dat is zo’n nummer dat je af en toe gewoon even lekker hard aan kan gooien. Niet heel bijzonder moet ik zeggen, maar het idee is leuk. Naar See You Again – Whiz Khalifa, Charlie Puth luisterde volgens mij heel de wereld en zo ook ik. Een iets origineler nummer is Intoxicated – Ashley DuBose, ik had echt nog nooit van de vrouw gehoord en kwam dit nummer compleet toevallig tegen (volgens mij op zoek naar een nummer van Ed) maar ZO FIJN. Ik weet niet hoor, maar ik krijg echt knikkende knietjes van zo’n gitaardeuntje en let’s get intoxicated and fall in love, fall in love again is misschien niet heel origineel, maar nouja… Ik zei toch dat ik een zwak voor zoetsappige liefdjesliedjes had?

Ook één van de betere nummers in tijden: Often – The Weeknd, maar dan de Kygo Remix. Earned it van The Weeknd vond ik in februari ook al heel lekker en dat is het gewoon met dit soort nummers, ze liggen heel erg lekker in je gehoor (of althans, in het mijne). Van de normale versie raakt mijn hoofd overigens wel heel erg in de war, omdat ik de remix gewend ben. Ik hoop dat ik daarin niet de enige ben, maar ik heb er in elk geval echt last van als het tempo opeens heel anders is, haha.


Om een beetje aan het Italiaans te wennen luisterde ik naar Alla Fine Del Mondo – Eros Ramazzotti. Wat die man eigenlijk allemaal zingt, ik heb geen idee, maar het klinkt goed. Die man gaat overigens ook al heel lang mee volgens mij, zijn naam klinkt in elk geval overbekend… Maar laten we het daar nu niet over hebben. Op de terugvlucht vanaf Rome luisterde ik – erg toepasselijk – On My Way – Axwell^Ingrosso. Dat is dus ook zo’n typisch nummer waar je gewoon blij van wordt, al vind ik de ‘way-euh, way-euh, way-euh’ wel een klein beetje aan de foute kant.

Eén van de laatste nummers is er één waar ik nog even een kleine toelichting bij wil geven: A Little More – MGK, Victoria Monet. Dit is niet alleen een leuk nummer, ik vind dat ze ook gelijk hebben. Precies op het moment dat ik op de fiets zat en half afgesneden werd door een andere fietser, klonk the world needs – a little more looove door m’n oortjes en realiseerde ik me dat dat echt zo is. Vooral in het verkeer ben ik het deze maand weer een aantal keer tegengekomen dat mensen elkaar zomaar afsnauwen of gewoon niet omzien naar de ander en dan denk ik oké, ik ken je inderdaad niet en ik weet je situatie niet, maar dat is geen reden al je frustratie op mij (of die ander) te botvieren. Ik weet van mezelf dat ik ook wel eens een beetje egoïstisch kan zijn, maar juist in het verkeer en naar vreemden toe probeer ik dat niet te doen omdat het zo zonde is. Naar mijn mening verpest je de wereld er echt mee.

Als afsluiter een heel fout nummer: Sterrenstof – De Jeugd van Tegenwoordig. Het was Koningsdag, Spotify bood me een playlist aan die Máximaal heette en helaas had die playlist nou eenmaal iets minder class dan Máxima zelf. Er staan echt de foutste nummers in, dus zoek ‘m vooral niet op, want ik kan niet ontkennen dat ik ‘m al een paar keer helemaal heb geluisterd. Foto’s bewerken is gewoon zulk dom werk, dat verdient ook domme muziek om het nog een beetje leuk te maken. Fleur liet met een fijne Snapchatconversatie al weten dat ze me had betrapt (ik kwam net iets te laat op het idee voor een privésessie) dus nu kom ik er maar gewoon voor uit ook.

In mei gaan we weer verder met goede muziek. Ik ben benieuwd.

PS: Oja, april was ook de maand van mijn Nikes. Ik merk het aan mijn gemoedstoestand als ik ze een dag niet aangehad heb, dus ik denk dat het nog wel goed zit tussen ons.

6 reacties

      1. Oei hoe is dit gebeurd, mooie comment hehe :D
        nu ja, k ging zeggen, ik vind de jeugd van tegenwoordig helemaal niet fout, heerlijk hoe creatief ze zijn met taal :) fan!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *