Verrry laid back

Eén van de belangrijkste dingen in het leven is naar mijn mening het nemen van verantwoordelijkheden. Voor niets gaat de zon op, maar voor al het andere zul je moeite moeten doen. Hoewel dat in eerste instantie vooral te maken heeft met het behalen van een diploma, werken en jezelf kunnen onderhouden, moet je ook op sociaal gebied je verantwoordelijkheden nemen. Vriendschappen en zelfs familiebanden moet je onderhouden (als je wil dat ze standhouden tenminste) door af en toe eens tijd vrij te maken om te bellen of af te spreken, of in elk geval iemands verjaardag niet ongemerkt voorbij te laten gaan. En als je iets fout hebt gedaan, dan is er niets onvolwassener dan de schuld op iemand afschuiven of gewoon keihard ontkennen dat jij er ook maar iets mee te maken had. Ons hele leven hangt zo ongeveer aan elkaar van verantwoordelijkheden en ik kan helaas niet zeggen dat ik dat altijd allemaal goed doe (eeeehm deadlines zijn zeg maar niet helemáal mijn ding), maar ik ben me er wel sterk van bewust dat ik niet ‘niets’ kan doen, dat ik een taak heb, dat ik dingen moet regelen en in orde moet maken.

Toch zou ik mezelf op dit moment heel graag met een woord willen omschrijven, en dat is laid back. Niet de Urban Dictionairy betekenis – hoewel UD over het algemeen wel een goed naslagwerk is als je met mij praat op Facebook of WhatsApp -, die ‘laid back is another way to describe a culture, community or a person that tends to be repressive, apathetic, passive, submissive, slow, lack of passion or drive, and or lacks guts!’ luidt. Met laid back bedoel ik niet dat ik lui, ongemotiveerd en onverschillig ben, zonder passie. Natuurlijk zijn er momenten waarop ik alleen maar op een bank hang of, de laatste dagen, buiten in de tuin zit met het zonnetje op mijn gezicht terwijl ik ook druk bezig zou kunnen zijn met het schrijven van een boek, vergroten van mijn blognetwerk of leren van Franse woordjes, maar er is niet zo heel veel mis met ‘niets doen’ denk ik. Vroeger dacht ik daar anders over, en misschien ben ik iets van die ambitie wel een beetje verloren door de jaren heen. In de begintijd van mijn blog (dat was ergens in de tweede/derde klas) kón ik gewoon niet niets doen, omdat ik het te nutteloos vond. Ergens was het best handig, want in plaats van met mijn ogen dicht van de zon te genieten las ik dan tenminste nog een boek en ik geef mijn iets jongere ik mee dat dat ze dat allemaal best goed geregeld had.

Wat mij betreft is er echter gewoon één ding veranderd in de afgelopen jaren en dat is dat ik dingen meer op waarde ben gaan schatten. Ik ben dankbaarder geworden, waardoor ik meer geniet van de dingen die ik doe en heb. Dat zorgt er ook voor dat ik niet meer alles tot in de puntjes perfect wil doen. Ik ben laid back, maar dan in de versie van The Free Dictionairy: a person who is laid-back is very relaxed and does not get anxious or angry very often. Geloof mij, als er één levensles is die je zo snel mogelijk geleerd moet hebben, dan is het wel dat je je niet om alles druk moet maken. Ik ken mensen die zich over elk klein dingetje op kunnen winden maar dat heeft dus ECHT geen nut. Overal een punt van maken, altijd je gelijk moeten halen… Waarom? Het kost onnodige energie als je elke keer in de aanval gaat en bovendien wordt niets er gezelliger op. Soms doe ik het, want ik ben eigenwijs, maar alleen als ik het écht belangrijk genoeg vind. Over kleine dingetjes kan ik me niet meer druk maken. 

En dat is een goede voorwaarde voor geluk. Zoals Fleur al zei word je er soms zelfs ‘iets te gelukkig’ van. Zodra het je niet meer zo kan schelen wat de hele wereld nou precies van je vindt, kun je je driehonderd keer beter focussen op de dingen die echt belangrijk zijn en daar wordt het leven zoveel mooier van. Mijn passies heb ik nog steeds, ik kan me volledig op iets storten en nog steeds met heel veel liefde en ambitie aan iets werken, maar dan wel met veel minder stress. Ik heb me al zo vaak heel erg druk om iets gemaakt terwijl het uiteindelijk iets super kleins bleek te zijn dat ik ondertussen heb geleerd me er gewoon niet meer druk om te maken. Want roddels verdwijnen uiteindelijk toch altijd binnen no time weer de wereld uit – en hallo, het is jóuw leven, niet dat van hen -, mensen gaan je niet minder leuk vinden als je er een week wat minder fabulous bijloopt en voor die toets haal je toch wel een voldoende (en anders haal je het later weer op).

Het is soms inderdaad een beetje eng om zoveel los te laten, want zeker als je het gewend bent om altijd alles perfect te doen of je overal zorgen over te maken kan het best een groot deel van jezelf als persoon zijn geworden en gewoon leeg voelen als je dat niet meer doet. Ik heb ook wel eens het idee dat ik dingen te makkelijk van me af laat glijden, maar tot nu toe heb ik me nog nooit ergens ’te weinig’ zorgen om gemaakt en ik denk eigenlijk ook gewoon niet dat dat snel gaat gebeuren. Misschien omdat ik ook gewoon niet echt dingen heb om me zorgen over te maken, misschien ook omdat we ons gewoon teveel overbodig zorgen maken over dingen. Iets van je af zetten binnen een dag in plaats van een maand is niet iets wat je zomaar ‘kan’, maar ik ben ervan overtuigd dat je het wel kan leren, cuz I did too.

En ik kan één ding zeggen: ergens is het écht een bevrijding als je je wat meer laid back opstelt.

Love, Hester