the my-life-skills-including-… list

Een lijstje, dat is lang geleden. Het is echter wel een goed excuus om een hoop willekeurige informatie in één artikel samen te voegen en dat komt soms best goed uit. Ik vertel over mijn eh, life skills, de dingen die ik goed kan in het dagelijks leven – of ik dat nou wil of niet.

– Van mijn kamer naar de wc in de hal lopen zonder licht. En zonder geluid. Bij mijn ouders gaat het licht uit om 23:00, maar ik ga vaak pas om 00:00 slapen en je bed inrollen met een volle blaas is gewoon echt niet chill (bovendien poets ik mijn tanden ook vaak in de wc omdat een elektrische tandenborstel geluid maakt en m’n ouders daar ook wakker van worden, it’s a tough life). Aangezien ik geen zin heb in nachtelijke confrontaties en ik mijn ouders hun nachtrust ook wel gun, loop ik dus altijd over de gang en over de trap in het pikdonker. Mijn ouders’ kamerdeur staat namelijk ook nog altijd open en mijn moeder wordt OVERAL wakker van, dus heb ik mezelf erin getraind over de gang te schuifelen zonder dat iemand het merkt.

– Dat is overigens niet altijd een succesvolle missie, ik liep pas vol tegen mijn kamerdeur aan omdat ik dacht dat ‘ie open stond en toen kon ik er dus geen pijnkreet uitgooien. Lijden in stilte heet dat toch?

– Heel stom oogcontact met mensen maken. Of nouja, soms is het niet stom, maar ik kijk dus heel graag mensen en soms kijken mensen dan terug omdat ze zich bekeken voelen en dat is een beetje vervelend. Autobestuurders bijvoorbeeld die langsrijden terwijl ik voor het stoplicht sta te wachten op het fietspad. Of tegenliggers in de vorm van fietsers. Of een jongen die je niet kent maar die, net zoals jij, op de bijrijdersstoel van een auto zit – en dat allebei de auto’s dan tegenover elkaar geparkeerd staan in je eigen straat omdat je allebei bijna wegrijdt. Of mensen met wie je geen oogcontact zou moeten hebben in het algemeen maar die je gewoon blijft aankijken omdat je ze nou eenmaal wil bekijken. Ik ben niet het type meisje dat wegkijkt, just so you know. (Staarwedstrijdjes anyone?)

– Totaal geen idee hebben wanneer ik weer ongesteld moet worden en er, juist op het moment dat het ECHT niet uitkomt, achterkomen dat die dag misschien vandaag is. Gelukkig maak ik me eigenlijk altijd onnodig zorgen en gebeurt het nooit echt.

– Uncontrollably laughing. Het is zo fijn als je op de bank ligt of gewoon aan tafel of voor mijn part in de auto zit en dan opeens keihard moet lachen. Meestal gaat het eigenlijk nergens over, maar is er plotseling iets heel kleins in me dat zich dan een soort van door me heen verspreidt en er gewoon uit moet, waardoor ik opeens een vreemde lachstuip heb. Dat lachen opeens een bezigheid is geworden en dat je dan ook geen poging doet nog enigszins charmant te zijn. Dat is het namelijk vaak met lachen: het maakt je heel kwetsbaar ofzo, omdat het zo’n uitgesproken emotie is en je als je lacht ook even ‘uitgeschakeld’ bent (want je spierkracht is gewoon even zero). Ik lach de laatste tijd ook veel op school en in het dagelijks leven – dat deed ik vroeger eigenlijk bijna nooit – en af en toe lopen de tranen van het lachen dan ook over m’n gezicht, maar het is toch altijd anders. Dat onbevangen lachen met no shame in my game, dat gebeurt vooral tussen de muren van ons huis en ik vind het heerlijk.

– In de spiegel kijken terwijl ik bezig ben met mijn avondroutine, even schrikken als ik zie dat ik nog maar één oorbel in heb en me dan herinneren dat ik middenin de handeling ‘oorbellen uitdoen’ opeens iets anders belangrijker vond. Easily distracted much.

– De accu van m’n iPhone twee tot drie keer volledig leegmaken, op één dag. Dit gebeurt vooral als ik thuis ben, dan begin ik de dag in bed met social media en blogs en kom ik niemand vanzelf tegen op school waardoor mijn sociale contact vooral via WhatsApp en Messenger verloopt (en dat soort apps zijn echt het meest killing voor de levensduur van je telefoon). Natuurlijk staat de Spotify-app ook ongeveer de hele tijd aan en moet ik opeens alles vastleggen, Twitteren of Snapchatten, het liefst op de hoogste beeldhelderheid natuurlijk… Tel daarbij op dat ik mijn iPhone al in gebruik heb sinds oktober 2013 en je raadt het al, dat ding gaat snel leeg. Mijn oplaadkabeltje is dan ook echt heel bijna gebroken (note to self: die moet ik ook nog vervangen voor Rome) maar vooral altijd binnen handbereik.

– Altijd te laat weggaan, maar nooit daadwerkelijk te laat komen. Ik heb een tijd gehad dat ik het tweede begon op maandag en gewoon standaard dertien minuten voor tijd wegging terwijl ik er eigenlijk toch echt een minuut of zeventien voor moet rekenen om me van mijn huis naar mijn lokaal te verplaatsen. Na al die keren was ik er gewoon getraind in geraakt razendsnel weg te gaan, extra hard te fietsen, alles net iets sneller te doen, mijn jas op de kapstok te gooien en dan direct door te lopen naar mijn lokaal (ik zat altijd op de begane grond, dat scheelt weer een hoop tijd!). Gisterenochtend kwam ik mijn economielerares ook tegen op de fiets voor het stoplicht waarop ze zei “zo, jij mag nog wel doorfietsen om op tijd te komen!” maar het lukte me toch weer precies. Ik heb in die bijna vijf jaar op mijn middelbare school ook nog nooit een telaatbriefje hoeven halen en stiekem wil ik dat vasthouden. Slagen met één onvoldoende en nul keer te laat komen would be nice.

– Heel veel taart en chocolade en kaas en tiramisu eten maar toch nog geen tientonner zijn. (En nog niet blut, en nog geen tekorten op mijn rapport, I must be doing something right…)

– Een geluksmomentje hebben zodra ik in een metro stap. Ik zal niet ontkennen dat ze af en toe enorm stinken, en als de oorzaak van die geur onder de stoel tegenover je ligt in de vorm van een ondefinieerbaar hoopje dat helaas toch echt het meest in de buurt komt van kots (zoals het geval bij mij afgelopen maandag) denk ik ook wel even ‘ehm ok’, maar metro’s zijn fijn. Ik houd van de drukte op stations en iedereen die ergens heen gaat en ik houd vooral ook van mijn eigen bestemmingen. Als ik in de metro stap, ga ik eigenlijk altijd wat leuks doen (want: Rotterdam stad) en bovendien wat zelfstandigs en daar word ik gewoon heel gelukkig van.

– Blogjes schrijven om half twaalf als ik eigenlijk nog/alweer moe genoeg ben omdat de afgelopen twee dagen volledig vol zaten. Slaap lekker of eh, goedemorgen!

Welke life skills van dit lijstje bezit jij ook? En wat is typisch voor jou?