I put my new Nikes on

… and everything suddenly seems right again. Ik was de afgelopen dagen een klein beetje prikkelbaar, misschien een (slechte) combinatie van moeheid en hormonen. Aan de invulling van mijn weekend kon het namelijk niet liggen, want zaterdag bracht ik par example de dag door in Rotterdam stad met mijn zus en moeder. Hoewel dat altijd als een strak plan klinkt, dacht ik daar iets minder zo over toen ik rond het middaguur aan een tafeltje in de La Place schoof met een broodje tonijnsalade. Met dat broodje is absoluut niets mis (dat hebben ze echt al minstens drie jaar in het assortiment en het blijft lekker), maar ik was al een paar winkels in geweest en dat zonder succes, want ik zag gewoon echt niets waar ik enthousiast van werd. Dat is enigszins beangstigend kan ik je vertellen als je 1) een meisje bent en 2) kleren nodig hebt. Gelukkig bleek de oplossing een paar straten verderop te liggen, want daar waren – in plaats van de Costes, Vero Moda, H&M en meer van dat soort winkels – de Monki, Mango, Zara, Bershka en Pull&Bear. Het was een hele opluchting toen ik mezelf er eindelijk weer eens een paar keer op betrapte dat ik bijna de hele winkel mee naar huis wilde nemen. Kleding kopen bij mainstream winkels lijkt gewoon een soort van gebod, dat ‘hoort’ want het is wat bijna iedereen draagt, maar ik kan er blijkbaar dus echt slecht slagen en dat is dan ook gelijk de reden waarom ik zo van de stad houd: daar zit meer dan alleen dat.

Helemaal kapot (echt, mijn voeten, oh en mijn bankrekening ook) stapten we de metro weer in en toen ik even op mijn iPhone keek was het opeens al half zeven. Na een dinertje thuis is je dag dan al snel voorbij, maar best een prima zaterdagbesteding. Een sneak peek van wat ik kocht, zien jullie op de laatste foto, maar er komt waarschijnlijk nog wel een uitgebreide shoplog aan. Ik ben in elk geval weer een gelukkig mens.

Zondag sliep ik tot negen uur, werkte ik wat aan mijn blog, ging ik naar de kerk en naar vereniging. ’s Avonds was ik alleen ook weer redelijk licht ontvlambaar en toen ik thuiskwam om een uurtje of tien vond ik het eigenlijk wel mooi geweest, not really excited. Ook de maandag zat niet helemaal mee; ik had maar van 9:00 tot 11:40 les, maar mijn middag ging – ongepland – volledig op aan school en toen had ik vierkante ogen en mensen deden moeilijk en ik was MOE en toen er ’s avonds een vriend langskwam viel ik bijna in slaap tijdens 21 Jump Street. Hoofdpijn was ook nog involved, dus mijn bed was mijn beste vriend.

Gelukkig zijn er dan ook nog dagen zoals de dinsdag. Je slaapt uit tot 8:00, ligt veel te lang in je bed (ik heb het radionieuws drie keer voorbij horen komen nadat mijn radiowekker was afgegaan), trekt een nieuwe broek aan die perfect past, fietst met je zus naar school om half elf, luistert twee uur naar een saaie lezing van een professor met een Duits accent (dat was dan wel weer enigszins amusant), pikt zon mee in de pauze, doet nog een uurtje niets bij Nederlands, bent eerder uit dan verwacht en fietst terug naar huis in de zon. Thuis kun je dan vervolgens een beetje in de tuin rondhangen en ohja, dan staat opeens de pakketjesbezorger voor je deur met je Nikes (en dan dit keer de goede maat, mét kortingscode – Nike Air Pegasus maat 42 dus). Alsof het niet nog fijner kon. Ik blijf er wel bij dat de maat 41 die ik helaas terug moest sturen het mooiste zwart was, dit is net iets meer blauwig zwart, maar dat zie je niet ‘zomaar’ en ik ben er gewoon HEEL erg blij mee. Ik ben helemaal geen sportief type en had dan ook niet verwacht dat ik ooit sneakers zou gaan dragen, maar op dit moment kan ik me niet veel fijner schoeisel voorstellen dan dit. Het loopt heerlijk, het kan overal bij en hoewel schoenen nooit echt mooi zijn van bovenaf vind ik ze verder wel écht mooi. En ze fotograferen fijn.

Na mijn Nike-excitement maakte ik nog een blogje af en had ik in de rest van de avond wat quality time met ons gezin. Over mijn blog trouwens: de afgelopen twee weken is er ongeveer om de dag een artikel online gekomen en dat wil ik nu maar even aanhouden. Voor vast vind ik het véél te weinig, maar omdat ik wel wat klaar wil hebben staan voor volgende week, als ik in Rome zit, en het nu dus druk heb met 1) Romevoorbereidingen en 2) een beetje vooruit schrijven doe ik het gewoon nog even wat langer rustig aan. Ik kan wel proberen drie dagen achter elkaar iets te plaatsen, maar uiteindelijk komt er dan ‘per ongeluk’ weer twee dagen niets online en met om de dag publiceren weten jullie (en ik) wat beter waar jullie aan toe zijn. Dat betekent bovendien dat ik vandaag en morgen nog even achter mijn laptop kan kruipen om er wat mooie artikelen uit te gooien. Daarna mijn koffer inpakken, hopen en bidden dat ik niets vergeet, zaterdag op die verschrikkelijke tijd van 3:30/4:00 opstaan en daarna vliegen. En heel Rome zien. Vergeef het me als ik dit voor de tienduizendste keer zeg, het is gewoon zeg maar het main topic in mijn leven op dit moment omdat ik zoveel moet regelen en aan zoveel moet denken en natuurlijk gewoon omdat het zo leuk is. Of nouja, daar ga ik maar gewoon vanuit, rampscenario’s van gestolen iPhones/camera’s – of net zo erg, voeten vol blaren – krampachtig wegdrukkend.

‘Cuz when I put my new Nikes on, everything seems all right again. En laat ik die dingen nou heel toevallig niet meer uitdoen de komende tijd. Vandaag komt sowieso goed, want het wordt geweldig weer en alleen het idee al dat ik na het avondeten nog foto’s kan schieten (zoals ook bij bovenstaande foto’s het geval was) is HEEL fijn. Geniet ervan!