Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar eigenlijk staat het ook gewoon al in de titel. Afgelopen week bereikte ik, per toeval, twee ‘mijlpalen’ als het op cijfers van mijn blog aankomt. Waar mijn volgersaantal een paar maanden terug verrassend stabiel rond de 320/330 bleef liggen, scrollde ik tegenwoordig steeds vaker langs een 34x. 347. 348. 346 (thanks unfollowers, love u too). 347. 349… En toen belandde ik opeens aan ‘de andere helft’ van de 300. Kijk, 400 is natuurlijk een veel mooier getal dan 350, maar het was voor mij heel goed om er even bij stil te staan. Normaal doe ik dat niet zoveel omdat ik toch echt het gevoel heb voor mezelf te bloggen en de tevredenheid met mijn blog daarom niet af wil laten hangen van het aantal volgers, reacties of hits, maar natuurlijk vind ik het wel onwijs leuk als mijn blogjes blijkbaar ook nog mensen boeien. En potverdorie 355 (oké, 354, want ik volg mezelf ook) mensen!
Er zijn heel veel blogs die met gemak op de 500 of 600 zitten, maar ik kan eerlijk zeggen dat ik dat helemaal niet erg vind. Ik gun het ze en ik vind 350 zelf gewoon al belachelijk veel voor een meisje dat vooral over haar eigen leven blogt. Verwachten dat ik allang op de 2000 volgers zou hebben vind ik wel heel dicht in de buurt van zelfverheerlijking komen, haha. Bovendien zijn veel volgers die ik heb volgens mij ook echt trouwe lezers. Ik merkte het pas in de comments al op toen ik op Linda reageerde, dat het eigenlijk best bijzonder is dat je het leven van een random persoon toch redelijk van dichtbij kan volgen. Ik ben in de bijna 3 jaar dat ik nu blog enooorm veel veranderd (wat ook precies de bedoeling is als je van 13 naar 16 jaar gaat) en ook als ik soms mijn eigen blogarchief induik, verbaas ik me daarover. Ik heb hier al zoveel gedeeld en geschreven – en zelf heb ik er natuurlijk ook nog eens persoonlijke herinneringen bij – dat je me oprecht goed kan kennen als je me al even volgt.
Over dat blogarchief gesproken… Afgelopen dinsdag publiceerde ik dus ook mijn 1000ste artikel. DUIZEND JA. Toen ik dat zag dacht ik ohh, dat zijn natuurlijk ook nog heel veel van die flutartikelen van way way back, maar ik heb alleen de content vanaf juli 2012 op mijn eigen domein gezet en dat zijn redelijk blogpost-waardige artikelen (of in geval een poging tot, do NOT go there). Natuurlijk is het ook wel logisch, want met twee jaar dagelijks publiceren zit je al op 365 x 2 = 730 blogposts, maar dat neemt niet weg dat het veel is. Blijkbaar ben ik er al 10000 keer voor gaan zitten om een samenhangend geheel over iets (of over niets, of over heel veel dingen tegelijk) te schrijven en dat maakt me ondertussen toch best een doorgewinterde blogger. Iets wat overigens niet wil zeggen dat mijn blog niet meer verandert, want dat doet ‘ie juist wél.
Ik heb al eerder verteld dat ik vroeger, toen ik begon met mijn blog, gewoon de grote blogs achterna wilde gaan. Misschien iets meer all round en niet alleen over beauty, maar zoveel volgers, dat leek me best tof. Die ‘droom’ is nog wel hetzelfde, maar het idee van ‘voor je volgers schrijven’ en informatieve tutorials en reviews online zetten, dat trekt me totaal niet meer. Ik blog omdat ik dingen voor mezelf op een rijtje wil zetten, omdat ik een levensles met de wereld wil delen, omdat ik benieuwd ben naar de mening van anderen, omdat ik anderen wil inspireren met mijn talenten. Met die visie ben ik in de veel ‘menselijkere’ hoek van de blogwereld terecht gekomen. Niet dat er ook maar iets mis is met beautyblogs, maar daar zit ook gewoon een serieuze en zakelijke kant aan wat lastiger is te combineren met creativiteit, authenticiteit en persoonlijkheid, vind ik.
Ik heb nu een stukje internet waar ik mijn creativiteit op kwijt kan en ik zie zelf wel de voordelen van het dagelijks bloggen in, maar dat lukt lang niet altijd. En dan voelt dat niet als falen, maar gewoon oké. Ik blog als ik daar echt zin in heb (of als ik inzie dat ik er even zin voor moet maken omdat ik er zin in heb als ik eenmaal bezig ben). Dat is niet altijd, want soms heb ik er simpelweg geen tijd voor en soms staat mijn hoofd er ook gewoon niet naar. Dan heb ik even totaal geen inspiratie en dan kan ik mezelf wel dwingen iets te schrijven, maar als ik het dan gewoon loslaat, iets anders ga doen wat me gelukkig maakt en de volgende dag alsnog een goed artikel online zet omdat me de vorige dag opeens een idee te binnen schoot terwijl ik met dat andere bezig was, dan is dat zoveel beter. Het voelt veel meer als ‘doen wat ik leuk vind’ en ik ken eigenlijk maar één iemand die er permanent over struikelt dat ik mijn blog niet zo trouw update als vroeger, maar dat ik er zelf achter sta lijkt me het belangrijkste.
Bloggen is ondertussen zo normaal voor me geworden dat ik er absoluut niet snel mee zou stoppen, dat heb ik me de afgelopen tijd gerealiseerd. Behalve dat ik het leuk vind om mezelf op deze manier te ontwikkelen en dingen vast te leggen word ik er ook onwijs blij van als ik leuke reacties krijg of merk dat ik iemand geïnspireerd heb. En dat gebeurt steeds vaker met die 350+ volgers (kunnen meer bloggers er trouwens over meepraten dat hoe minder je updatet, hoe meer nieuwe volgers je krijgt?) en dit soort lieve leuke vermeldingen op Versusa.nl. De blogwereld is een leuke wereld en bovendien een verrijking van mijn leven, ik kan me stiekem al niet meer voorstellen hoe het is om geen blogger te zijn.
Oja, en wat ik in één van die eerste blogposts van de 1000 al zei: mijn blog groeit met me mee. En ik ging van meisje dat altijd alles perfect wilde doen en voor ‘het beste’ ging naar iemand die prioriteiten stelt, meer doet waar ze gelukkig van wordt en (ondanks dat ze nog steeds een koele kikker is) dingen meer vanuit haar hart en gevoel doet (waarover later meer). En ik vind het gewoon heel, heel cool dat jullie me volgen en mijn gezwets aanhoren want soms is het echt niet meer dan dat en vraag ik me heel sterk af waarom iemand het zou lezen, tot ik me bedenk dat ik het ook leuk vind om te lezen bij anderen.
Jullie zijn leuk. Thanks.
PS: Nu ben ik wel weer een beetje klaar met die positivio-blogjes en ga ik gewoon weer zeuren over het achterlijk herfstige weer ofzo. Lijkt me fijn.
10 reacties
Eigenlijk heb je er 356, want ik heb – wacht even, ik heb het wel maar zit er nooit op – geen Bloglovin. Ik ken je blog al langer, maar pas sinds een tijdje bezoek ik ‘m elke dag. Vooral de afwisseling tussen serieuze artikelen (met vaak mooie boodschappen!) en geklets over van alles en nog wat vind ik je blog echt heel eigen en uniek maken!
Enne, die oude artikelen ga ik nu lekker teruglezen ;)
Wauw 1000 artikelen dat is zeker een hele mijlpaal. Dat laat wel zien hoe bevlogen je bent in het bloggen! Ga lekker zo door meid :)
Dat zijn inderdaad mooie getallen waar je trots op kunt zijn. Juist persoonlijke blogs zoals die van jou vind ik zo fijn om te volgen, je ziet iemand als het ware ‘opgroeien’, dat is leuk. Ik denk dat je daarom ook zo’n trouw lezerspubliek hebt, mensen kunnen zich op een bepaalde manier met je identificeren en dat heb je met blogs vol advertorials en reviews nu eenmaal niet.
Dit is precies wat ik wilde zeggen :)
Oh, en dat ik het leuk vind dat je me noemt in je artikel haha! Ik vind het inderdaad mooi om je ontwikkeling te zien, leuk ook dat je dat zelf ziet :)
Wauw, wat een prachtige getallen! 1000 artikelen zijn er echt heel veel!
Heel leuk heb je dit geschreven. Gefeliciteerd met je aantal volgers zeg, heel mooi getal! Ik had laatst mijn 100e artikel online staan en ik vond dat al veel haha. Ik vind het zo goed van je dat je schrijft voor jezelf, dat is naar mijn mening ook het belangrijkste aan bloggen. Ga zo door! Liefs
Mag je trots op zijn, je hebt het verdiend!
Je hebt meer volgers, want er zijn (zoals een comment hierboven ook aangaf) ook mensen die geen bloglovin’ hebben, en toch meelezen. (Ja, ik ook.)
Gaaf om een kijkje te kunnen nemen in het leven van een mede-christen! Ga zo door!
Haha, nou bij deze ben ik nummertje 356 dan (met jezelf erbij gerekend). Mooi getalletje hoor, zet ze allemaal eens op een rij, dan staan er toch 350 mensen voor je. Bizar haha.
Gefeliciteerd met deze mijlpalen! Voor een persoonlijk blog is 350 volgers op BlogLovin’ volgens mij al heel erg veel, en ik gun het je van harte! En fijn dat je gewoon voor jezelf schrijft, en niet gericht op het verzamelen van veel volgers. Dat maakt je blog veel unieker, en voor mij ook leuker om te volgen.
Wauw mooi geschreven. Ik herken me vooral in:”Ik blog omdat ik dingen voor mezelf op een rijtje wil zetten, omdat ik een levensles met de wereld wil delen, omdat ik benieuwd ben naar de mening van anderen, omdat ik anderen wil inspireren met mijn talenten. Met die visie ben ik in de veel ‘menselijkere’ hoek van de blogwereld terecht gekomen.”
En wat goed dat je lekker blogt omdat je het zelf wilt en niet jezelf een druk oplegt om dagelijks te bloggen. In het begin wilde ik per se dagelijks bloggen als is me dat nooit gelukt. In het begin vond ik dit heel vervelend en nu denk ik: Nee, ik heb ook een leven naast bloggen, het bloggen hoort bij mij maar is een hobby en heerlijk tijdverdrijf. Enne gefeliciteerd met je volgers! Prachtig aantal!