Getting personal

Zaterdagavond, tien over zes. Ik lag op de bank met mijn benen ergens op de bankleuning, een links en een rechts van Coco die daar toevallig ook z’n rust aan het pakken was. Terwijl ik de aankopen van mijn zus en moeder bekeek, die net terug waren van een middagje Rotterdam stad, gooide ik een aspirine naar binnen en vroeg ik me af hoe ze het voor elkaar kregen nog de hele dag actief te zijn. The Script was leuk, héél leuk, maar dat dagje uitbrakken had ik wel nodig. Na een avond uit met harde muziek, drukke ruimtes en felle lichten heeft vooral mijn hoofd de volgende dag echt even wat restverschijnselen en dus spendeerde ik mijn tijd vooral in de douche, achter mijn bureau terwijl ik een onwijs leuk verslag van The Script tikte en op de grond van mijn kamer om foto’s te schieten voor het artikel van dinsdag over mijn daily make-uproutine. Toch trok ik vijf minuten later mijn schoenen aan onder mijn boyfriend jeans, spoot ik wat parfum op en mikte ik mijn camera in mijn tas om vervolgens in de auto te stappen met mijn zus en ouders.

We hadden het redelijk spontane idee opgevat om uit eten te gaan bij een restaurant waar het vierde menu gratis was. We waren er nog nooit geweest, maar het was onderdeel van een soort leefgoed en dus was alles ook biologisch/gezond/natuurlijk, was het restaurant zelf heel huiselijk en de bediening super aardig. We begonnen met rauwe tonijn met kruiden en wasabimayonaise, daarna schorsenerensoep met parmaham en ei, als hoofdgerecht parelhoen met dragonsaus en andijviestamppot en als toetje – en wat mij betreft klapper op de vuurpijl – brownie met Whiskeymousse en vanille-ijs met koekkruimels. Klinkt misschien vrij ‘gezond’, maar toch vond ik dit stiekem lekkerder dan guilty pleasures als spareribs met friet. Dit waren tenminste eens smaaksensaties waarbij je proeft dat er echt over nagedacht is en tijd en liefde in is gestopt – heerlijk diner en fijne sfeer.

Hoewel ik heel graag over eten en mijn weekendinvullingen praat, ging het me meer om de realisatie erna. Toen ik mijn huis weer binnenstapte en op mijn telefoon keek (dat doe ik normaal ook wel in een restaurant maar dat heb ik de afgelopen maand iets teveel gedaan geloof ik, dus nu is mijn 3G al heel bijna op oeps). De berichtjes van vrienden die in de tussentijd waren verstuurd beantwoordde ik met plezier met een foto van mijn jaloersmakende toetje en de letterlijke reactie van een goede vriend was ‘man man man jij doet ook wel veel fijne dingen zeg’. Daarmee doelde ‘ie, uiteraard, op het feit dat ik vrijdagavond een geweldig concert bijwoonde en zaterdagavond opeens ‘zomaar’ een viergangendiner at. Hij was niet de enige die het zei… En het was mezelf ook al opgevallen.

Mijn leven is leuk, jongens. Om te beginnen bij mijn vriendenkring. Ik ben geen typisch groepsmens dat populair is binnen een heel grote vriendengroep, maar dat er toch best een aantal individuen zijn waar ik goed en veel contact mee heb, daar word ik extreem blij van. Dat er verschillende mensen zijn waarbij ik regelmatig gewoon niet kan antwoorden omdat ik zo hard moet lachen dat ik even niets kan uitbrengen, dat er mensen zijn die aan een half woord genoeg hebben om me te begrijpen, mensen bij wie ik me 100% comfortabel voel, mensen met wie ik super goede gesprekken kan voeren en die ik ook echt kan vertrouwen, mensen die altijd in zijn om iets leuks mee te doen, mensen die wakker blijven om nog even met me te praten – daar heb ik het mee getroffen. Het is niet mijn telefoon die af en toe aan een stuk door trilt die me een goed gevoel geeft, maar het feit dat er mensen zijn die mijn aanwezigheid in hun leven waarderen. Dat is een gek idee, vind ik. Misschien ook wel omdat ik vroeger dus helemaal niet veel waarde aan vrienden hechtte en ook totaal geen social beast was.

En naast heel veel fijne personen in mijn leven doe ik dus ook heel veel leuke dingen. Ik weet niet precies waar dat aan ligt, maar mijn agenda staat gewoon best wel vaak vol. Dat je denkt ‘oh, wat ga ik dit weekend doen’ en dat het dan eigenlijk al vol staat, maar wel met leuke dingen – of niet-echt-bijzondere dingen die je zelf leuk maakt. Of die dus vanzelf leuk worden doordat je ze met vrienden doet. En ik vind ook gewoon een hoop leuk, denk ik. Niet alleen de evenementen waar eten of fotograferen legaal is, maar ook gewoon sommige uren op school of kerkdiensten. En die hoofdstukken maatschappijleer over de parlementaire democratie die mijn afgelopen dagen domineerden omdat ik ze samen moest vatten? Ik vind het eigenlijk best interessant. Er is ook een hoop wat ik nog altijd uitstel, wat ik stom of moeilijk vind of waar ik simpelweg geen motivatie voor heb, maar over het algemeen vind ik bijna alles wat ik doe leuk.

Misschien is dat ook gewoon de definitie van geluk. Dat je soms een slaaptekort van vier uur opbouwt in drie dagen of na een dag school in de spiegel kijkt en denkt ‘oh uhhm heb ik er zo de hele dag bijgelopen?’, of je er gewoon níet toe kan zetten iets te doen, in het algemeen stress hebt of een vriendschap hebt die niet lekker loopt, maar je leven ondanks die dingen gewoon nog heel fijn vindt. Misschien is dat makkelijk als je genoeg vrienden hebt en genoeg leuke dingen doet, maar misschien is het ook wel heel erg afhankelijk van hoe je in het leven staat. Ik bedoel: nee, mijn leven loopt niet altijd op rolletjes ofzo, maar als er iets fout gaat zorgt dat er niet direct voor dat ik de controle over mijn hele leven verlies, zeg maar. Ik zit sinds een tijd níet meer met mijn hoofd in het verleden, en dat werkt best bevrijdend. Bovendien weet ik beter hoe ik ermee om kan gaan als dat wel een keer het geval is; ik spreek het uit of ik schrijf het van me af.

Ik realiseer me maar al te goed hoe dankbaar ik mag zijn, voor een goede opvoeding, voor ontelbaar veel mogelijkheden, voor de rijkdom die ik heb. Het is niet normaal dat je zo’n lekker leventje hebt als ik op het moment, waarin er geen uur voorbij gaat waarbij ik even hardop lach, maar eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet erg. Behalve dan dat ik meer over mezelf en het leven leer als het even niet zo lekker loopt (en dat vind ik eigenlijk altijd wel interessant), maar hey… Als ik me niet met mijn eigen problemen hoef bezig te houden, kan ik tenminste naar die van anderen luisteren of nieuwe dingen over de wereld leren. En dan leer ik alsnog over mezelf.

Strak plan, al zeg ik het zelf. En hoe tevreden ben jij met je leven?

Love, Hester