Embrace yourself

Kritiek leveren op anderen is vaak makkelijk: je weet lang niet het hele verhaal, dus baseer je je mening op een paar dingen (die je ook nog eens op je eigen manier interpreteert). Lekker ongenuanceerd. Toch is er nog één iemand waarop makkelijker commentaar valt te leveren, en dat is op jezelf. Op de persoon waar je continu mee opgescheept zit en waar je bovendien alles van weet. Dat ‘complete plaatje’ maakt het wel heel verleidelijk om kritiek te hebben op elk klein dingetje, van een stomme opmerking tot een bad hair day of iets wat je vergeten bent.

Ik denk dat dit in eerste instantie niet eens zoveel te maken heeft met onzekerheid; het is meer het feit dat je je bewust bent van de dingen die je doet. Vooral in nieuwe omgevingen, bij nieuwe personen, ben ik me soms pijnlijk bewust van wat ik zeg en hoe ik me gedraag. Gebruikte ik dat woord nou echt? Praat ik niet teveel? Shit, waarom loop ik er eigenlijk zo bij, had ik niet eerder kunnen bedenken dat dat shirtje niet bij die broek past? Zijn deze mensen überhaupt geïnteresseerd in mijn verhalen? Op deze manier naar jezelf kijken, via de ogen van anderen, is heel vermoeiend. Wat je aan het doen bent is eigenlijk constant oordelen over jezelf, en dat brengt een hoop twijfel met zich mee: opeens maakt alles wat je doet uit en moet alles perfect. En dat terwijl anderen waarschijnlijk niet eens zo kritisch naar je kijken – zij zijn al druk genoeg met over zichzelf oordelen.

Want we zijn allemaal maar wat graag hard voor onszelf, en ik vind het onzin. Mag ik dat even zeggen? Zo streng zijn voor jezelf is dikke onzin. Om de een of andere reden wordt ‘fouten maken’ als falen gezien en vergelijken we ons constant met anderen, maar why for heaven’s sake? Als jij per ongeluk een keer iemand kwetst met een opmerking, iets vergeet te doen wat je had beloofd of een onvoldoende haalt, ben je niet direct een minder mens. Fouten maken is menselijk en níemand is perfect. Daarom heeft het ook geen zin je te vergelijken met iemand anders. Om jezelf niet meer mooi te vinden nadat je je make-up net flawless hebt aangebracht alleen maar omdat dat ene meisje dat jij knapper vindt dan jezelf je blikveld betreedt, of om je eigen werk (wat het ook is) slecht te vinden nadat je hebt gezien wat anderen produceren. Je bent uniek, met je eigen talenten. Natuurlijk heb je ook je eigen valkuilen en mindere kanten, maar ook daarmee ben je het nog steeds waard.

Je bent het waard om van te houden. Dat doen anderen, maar jij als het goed is net zo goed. Het voelt misschien een beetje onwennig, om van jezelf te zeggen dat je mooi bent, dat je haar goed zit, dat je iets goed hebt gedaan en dat je een leuk mens bent, maar je leven wordt er een stuk leuker op. Ik bedoel: stel dat je wél heel kritisch zou zijn en jezelf bij alles wat je doet af zou kraken… Hoe lang houd je dat vol? En bovendien: hoe zou je liefde moeten kunnen ontvangen van anderen als je jezelf geen liefde waard vindt, en hoe zou je liefde moeten kunnen geven aan anderen als je zelf geen liefde kan ontvangen? Van jezelf houden is essentiëler dan je denkt. Het is in veel gevallen een basis. Als jij jezelf niet de moeite waard vindt of niet inziet hoeveel talent je hebt, is het namelijk ook onmogelijk om je te ontwikkelen. Bij het leren van iets begin je misschien bij 0 of bij 1 en maak je veel fouten in het begin, maar dat hoort erbij en die ontwikkeling moet je jezelf gunnen.

Ik heb in de titel expres embrace yourself (wat zoveel betekent als ‘omarm’ en ‘verwelkom’ jezelf, maar het is een beetje lastig letterlijk te vertalen) gezet in plaats van love yourself. Het komt op hetzelfde neer – ik bedoel, ik had het net niet voor niets over ‘van jezelf houden’ -, maar ik denk dat embrace yourself misschien wat makkelijker is, en wat genuanceerder. Het is namelijk wel goed om je ook bewust te zijn van de dingen die je beter kan, wil of moet doen: fouten maken is menselijk, maar dat betekent niet dat je ze niet uit de weg hoeft te gaan. Ik ben er echter wel van overtuigd dat je ook de dingen waar je minder trots op bent, mag accepteren van jezelf. Dat je jezelf met al je imperfecties moet omhelzen, en dat je aan jezelf mag werken uit liefde voor jezelf.

Je hoeft niet altijd razend enthousiast over jezelf te zijn, maar neem wél de moeite om jezelf te leren kennen. Misschien ga je jezelf dan zelfs wel waarderen en zie je in dat al je eigenaardigheden je een mooi, uniek mens maken. Vol dromen, wensen, gebrekkigheden, maar ook goede bedoelingen.

Give it a shot.

PS: Concrete tips nodig? Lees dit artikel van Teske!