17/03/2015 THINKING TUESDAY

Denkdagen. Ik heb ze. Dat komt misschien door gesprekken met mede-(over)thinkers, maar ook omdat ik af en toe gewoon opeens net iets meer nadenk dan op andere dagen. Niet per se over specifieke onderwerpen, wel zodanig dat ik net iets meer in mijn eigen wereldje zit, of eigenlijk niet zoveel behoefte heb aan oppervlakkige gesprekken en liever direct wat dieper ga. Ik kan heel lang en met heel veel plezier over ‘ditjes en datjes’ (lees: the daily life) praten en het heel gezellig hebben met mensen waar ik nog nooit een écht persoonlijke conversatie mee heb gevoerd, maar als het erop aankomt en ik zit weer verwikkeld in een bijzondere theorie van mezelf om de wereld om me heen beter te begrijpen, dan merk ik dat dat het ‘echt’ is. Bovendien zal de lichte spanning als je iets vertelt aan iemand wat niet iedereen weet me echt altijd blijven intrigeren.

De afgelopen dagen bevatten dan ook genoeg dingen om over na te denken. Onze nieuwe dominee werd afgelopen zondag bevestigd, wat in zekere zin toch wel een nieuw tijdperk aankondigt, aangezien ik die man nu elke zondag een uur op de preekstoel zal zien staan. Een gemeente leiden lijkt me toch best iets bijzonders, en ik sta er meer bij stil nu ik zelf ouder ben. Op zaterdag (sorry voor de rare tijdssprong) moest ik nee zeggen en kwam ik erachter dat ergens tussen passen nog anders is dan ergens bíj horen. Zondagavond was rustig, wat niet vaak voorkomt bij mij. Maandag rolde ik het schoolleven weer in, kwam ik erachter dat ik een fout had gemaakt en besloot ik maar eens volwassen te zijn en de schuld op me te nemen en vervolgens zette ik dinsdag mijn wekker extra vroeg om mijn short story af te maken.

Geen enkele dag is hetzelfde bij mij, dat kun je wel stellen, haha. Helaas vergeet ik 70% van de gebeurtenissen vaak al wel weer vrij snel – of ik vergeet in elk geval op welke dag en in welke volgorde ze precies plaatsvonden. Dat vind ik ook al zo zonde, maar alles opschrijven is geen doen en de ‘indrukken’ die ze achterlaten onthoud ik tenminste wel, al is het alleen maar in mijn onderbewustzijn. Desondanks is bewuster leven nog steeds geen gek idee (en iets bewuster omgaan met de kostbare tijd die je hebt ook niet, note to self).

De dinsdag kan ik op het moment van schrijven, dinsdagavond, gelukkig nog wel redelijk precies herinneren. Hij begon te vroeg (6:45), ik maakte mijn short story af en voelde me even onwijs goed toen ik op ‘publiceren’ kon drukken omdat dat betekende dat er tenminste dat er iets online kwam, daarna ontbeet ik, kleedde ik me snel aan en sprong ik op mijn fiets naar school (zo gehaast gaat dat echt bij mij ja). Het eerste uur was een rare openboekschrijftoets van Frans waarbij ik er iets te laat achter kwam dat ik eigenlijk te weinig woorden had waardoor het geheel uiteindelijk heel onsamenhangend is geworden, daarna had ik twee tussenuren waarin ik iets aan een Franspresentatie deed en Latijnvertalingen uittypte. Een uur Engels van een vervanger die tenminste wel de hele les Engels sprak, wat een verademing! Vervolgens bleef ik dan ook de hele dag in de Engelse modus hangen, waardoor de helft van mijn online gesprekken in de loop van de dag opeens in het Engels gingen en ik verder ‘we’re going places‘ en ‘yesssz‘ in elke mogelijke situatie gebruikte. Kan gebeuren.

Na de pauze deed ik een uurtje niet zoveel bij Nederlands en toen hadden we edumiddag, which means as much as wat praten over en zin krijgen in onze educatieve reis naar Rome midden/eind april. Dat is zeker gelukt en omdat we ook een kerkdienst van een normale christelijke kerk gaan bezoeken op zondag (zoals al jaren de traditie is) zongen we vast wat liederen die we dan ook in de kerk gaan zingen als ‘gasten’. Vooral de jongens waren het er geloof ik niet helemaal mee eens, maar ik vond zingen toevallig een prima besteding van de middag die ik hoe dan ook toch op school doorbracht.

De weg van school naar huis bracht ik achterop mijn eigen fiets door met een vriend achter het stuur en ergens ook nog twee tassen. Lang verhaal kort, dit kwam logistiek gezien beter uit en het was gelijk een goede oefening voor mijn buikspieren. Overigens jammer dat dat wel ongeveer het enige moment was waarop ik buiten was, aangezien het super lekker weer was. Toen ik ’s morgens mijn Weerapp bekeek had ik dan ook expres wel een iets vrolijker shirtje aan getrokken tussen al dat zwart, maar heel veel meer heb ik er helaas niet van gemerkt. Mijn todolijstje negeerde ik even toen ik thuiskwam om half vijf en in plaats daarvan liep ik wat rond met mijn camera terwijl het laatste album van David Guetta aanstond. Uiteindelijk streek ik neer op mijn ouders’ kamer waar 1. Coco lag en 2. de schaduw van de luxaflexen voor leuke streepjes op mijn gezicht zorgde. Geen superbijzondere foto’s (er zijn er nog meer naast deze), wel een relaxte tijdsbesteding.

’s Avonds pompte ik mijn tijd semi-helaas in het bewerken van de foto’s in plaats van huiswerk. Vraag me niet waarom, het stresslevel is gewoon zero. Ondertussen is het avond en meer dan tijd om mijn bed op te zoeken. Ik denk dat ik mezelf bij deze maar even mee moet geven dat ik toch écht wat bewuster moet gaan worden (zo betrapte ik mezelf er vanmorgen ook op dat ik een tussenuur had en dacht ‘ik kan nu eigenlijk niets bedenken waar ik écht écht zin in heb, zelfs niet als het niet voor school zou zijn’, en dat hoort niet) en verder wel lekker moet blijven nadenken. Zo realiseer ik me de laatste dagen wel dat talenten soms niet als talenten voelen, omdat het juist door dat talent zo normaal en simpel voelt, maar dat je je talenten dus echt moet ontdekken, erkennen en ontwikkelen. Ik publiceerde short stories of andere schrijfsels eerst alleen als ze écht goed waren, maar als dit mijn ‘ding’ is, waarom zou ik er dan zo weinig mee doen?

Oja, tweede of eigenlijk derde dingetje, het is toch leuker om over een dag te schrijven als je er nog middenin zit in plaats van dat je ‘m heel bijna afrondt en binnen een uur na je eerste woord in bed ligt. Dan is je hoofd ook nog een stukje helderder, zeg maar. Dus dat betekent inderdaad dat je zelfs die goede gesprekken met leuke mensen gewoon moet afkappen en moet gaan schrijven. Zonder zelfdiscipline komen we immers nergens.

Waar Thinking Tuesdays al niet goed voor zijn. Bedankt zon, bedankt altijd-goede outfit met een zwarte broek en een zwart jasje, bedankt chille edumiddag, bedankt camera, bedankt lieve lezers voor jullie reacties en bedankt David Guetta feat. Bebe Rexha. I’d say: we’re going places!

Love, Hester

PS: Ik ben vergeten te laten weten wat ik de rest van de week ga doen, terwijl dat eigenlijk wel in mijn hoofd zat voor dit artikel. Anyway: donderdagavond = PWS-avond van mijn zus en vrijdagavond = The Script. THE FUCKING SCRIPT! So excitedddd