Als je eens wil zien wat mensen bedoelen als ze het hebben over mijn dodelijke blikken hoef je maar één ding te doen en dat is me tussen neus en lippen door ‘puber’ noemen. Hoewel ik die leeftijd inderdaad heb, vind ik niets erger dan geassocieerd worden met een stelletje hangjongeren dat – bij voorkeur onder een brug – rookt en drinkt, alleen maar ‘omdat het kan’ (of: ‘omdat het niet mag van m’n ouders’). Die mentaliteit heb ik uiteraard ook wel een weekje gehad op m’n twaalfde, maar gelukkig was ik toen nog braaf genoeg om ‘m niet verder voort te zetten. Dat ik tegenwoordig het woord ‘puber’ nog wel eens naar m’n hoofd geslingerd krijg is echter niet omdat ik weet wat ik niét wil, maar juist omdat ik weet wat ik wél wil.
En dat is inderdaad vaak wat anders dan mijn ouders, mijn leraren of de rest van de wereld in gedachten hebben. Door daar vervolgens tegenin te gaan kom je al vrij snel rebels en puberaal over en in mijn ogen kijken volwassenen dan gelijk een beetje op je neer. ‘Laat d’r maar, die is gewoon aan het puberen; dat trekt wel weer bij joh.’ Maar is het eigenlijk niet gewoon heel logisch en vooral goed dat je op een gegeven moment zélf gaat nadenken? Dat je op een leeftijd komt waarbij je jezelf en de wereld wat beter leert kennen en op basis daarvan je eigen mening vormt, in plaats van te doen wat je opgelegd wordt?
Ik merk dat ik dat één van de leukste dingen vind aan jong zijn. Je wordt steeds minder een kind dat bij zijn/haar ouders hoort, en meer een eigen persoon. Met een eigen mening. Om die te vormen, moet je vaak eerst wat beter over dingen nadenken – zelfs over de simpele dingen die je eerst normaal vond. Waarom gaan die eigenlijk zoals ze gaan, en kan dat niet leuker, beter of efficiënter? Als het antwoord daarop ‘ja’ is, ben ik niet bang om dat aan te kaarten en erover in discussie te gaan. Die discussies zijn uiteraard het ding waar ouders (en andere mensen/gezagsdragers) vooral een hekel aan hebben, omdat je relatie met iemand over het algemeen wat soepeler loopt als je geen discussies hoeft te voeren omdat je het gewoon met elkaar eens bent.
Die discussies zijn bij mij echter nooit een persoonlijke aanval. Het maakt me niet uit wie het doet, ik wil alleen maar weten waarom en of het misschien ook anders kan. Wat mij betreft is juist dat de kracht van de jeugd: vernieuwing. Ja, we schoppen soms inderdaad tegen van alles aan ‘omdat we het er niet mee eens zijn’ en dat komt misschien over alsof we heel negatief en onwillend zijn, maar ik denk dat dat juist niet het geval is. Deze generatie is de toekomst van straks. Als al onze ouders met pensioen zijn en achter de geraniums zitten, zijn vooral wij het die de economie draaiend moeten houden, en natuurlijk doen we dat dan niet op de manier waarop dat dertig jaar geleden ook gebeurde. Er zijn innovaties nodig, alles wat voor verandering, verbetering en vooruitgang zorgt.
Daar heb je jongeren voor nodig. Mensen die opgegroeid zijn in een ander tijdperk en dus anders denken en doen. Misschien zitten ze inderdaad 24/7 met hun telefoon in hun handen, maar dit kan wel voor heel veel goede ideeën qua digitalisering zorgen. Ideeën die een oudere generatie misschien al niet meer heeft omdat ze niet weten wat er allemaal mogelijk is (veel!). Die frisse wind heb je nou eenmaal nodig, in een bedrijf, maar ook in een gewoon huishouden – want wie vindt een oude Nokia nou echt nog handiger dan een smartphone met WhatsApp en internet? Je moet alleen de overstap even maken.
Ik ga inderdaad veel in discussie en ik zal niet zeggen dat dat altijd even handig is, want ik heb uiteraard nog gewoon met gezag te maken waar ik niet onderuit kan omdat ik simpelweg nog niet oud genoeg ben om alles zelf te beslissen. Toch vind ik dit wel een van de mooiste dingen aan jong zijn: ‘de verandering’ kunnen zijn. Soms word je daar een beetje teveel een wereldverbeteraar van die iedereen wil helpen, maar ik denk dat het wel goed is om je – als jong persoon – bewust te zijn van de mogelijkheid om op den duur verschil te maken. Ik ben heel eigenwijs en ik weet wat ik wil, dus voor mij zal dat wat meer betekenen dan voor sommige mensen voor wie het allemaal wat minder uitmaakt, maar ik vind dit een heerlijk idee. Ik vind het fijn als mensen gaan nadenken omdat ik dingen net iets anders doe dan ze gewend zijn, of ergens kritische noten bij plaats.
Als de enige reden om iets te houden zoals het is ‘ja maar dat gaat al vijftig jaar zo!’ is, gaan mijn handen kriebelen. Prima dat het die vijftig jaar lang goed ging, maar wie zegt dat het niet beter kan? Ik zal niet ontkennen dat naïviteit in deze gedachtegang een kleine rol speelt, maar dat is wel juist de reden waarom jongeren veranderingen door te durven voeren. Ze, we, zijn nog niet zo vaak teleurgesteld en dus absoluut niet bang iets nieuws te proberen; iets wat misschien niet altijd goed gaat, maar uiteindelijk wel nodig is. En misschien hebben we in de toekomst dan zelfs nog iets te danken aan die rebelse pubers.
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Als je zelf jong bent: herken je je hierin?
14 reacties
Mooi stukje…er is niks mis mee om over iets beter na te denken, en besluiten het gewoon anders te willen doen. Omdat iets al jaren zo gaat, traditie is, of volgens de velen ‘ normaal’ ..So What?….Zegt helemaal niks. Ik krijg heel vaak te horen: ‘ Ja, maar dat is echt niet normaal hoor, of dat doet echt niemand….Ja…dus….Wie zegt wat normaal is…en dan ben ik de enige op de wereld die het wel zo doet. Zolang het bij jou normen en waarden past en je er niemand pijn mee doet, is het prima toch? Ik vind naiviteit een mooie eigenschap. Mensen die iets naief zijn, zijn meestal een stuk gelukkiger, dan degenen die altijd al overal leewen en beren zien. Wel apart dat ik het op jou leefttijd ook zo fijn vond steeds minder kind te zijn. Je Eigen persoon zijn. Nu wil ik soms terug naar gewoon weer kind zijn.. :)
Naïviteit is inderdaad niet altijd slecht, het kan heel handig zijn. Ik denk alleen dat je soms de ‘buitenwereld’ wat minder goed begrijpt (of andersom) of bepaalde dingen verkeerd inschat en dat kan wel tot vervelende situaties leiden. En ja, gek hè, hoe je altijd wat anders wil op elk moment…
Prachtig geschreven!
Leuk geschreven! Zelf was ik wel wat rebels maar daardoor heb ik overal zo van genoten. Al die leuke festivals en die zorgen die je niet hebt over geld ed.. heerlijk! Het woord puber vind ik vaak ook wat kort door de bocht. Het is juist belangrijk dat je discussieert, iets totaal nieuws uitprobeert en een mening vormt.
Heel mooi geschreven, en heel herkenbaar inderdaad :)
Wat goed verwoord en mooi geschreven! Volgens mij blijkt uit de geschiedenis dat het altijd al een strijd is geweest tussen jongere en oudere generatie. Kijk maar naar de wilde jaren zestig en zeventig, al die ouderen die verontwaardigd reageerden op de wilde, jonge hippie’s. Dat zijn nu onze ouders en ook zij zijn goed terecht gekomen. Mijn geschiedenisleraar vertelde ooit dat zelfs in de middeleeuwen, renaissance en al die periodes er sprake was van conflict tussen oude en nieuwe generatie. Het is nou eenmaal lastig te accepteren dat dingen veranderen en jongeren hebben nu eenmaal altijd een andere kijk op de wereld dan hun ouders. Ik merk dat zelf ook heel erg. Mijn ouders zijn al vrijer opgevoed dan hun ouders maar ik ben nóg weer vrijer opgevoed. De hele wereld is voor mij dichtbij. Ik kan overal naar toe reizen, overal over lezen op het internet en altijd op de hoogte zijn van het nieuws. Dat zorgt toch voor een andere mening en point-of-view dan mijn ouders. Maar echte ruzie’s of discussies hebben we meestal niet. We combineren gewoon de point-of-view van mijn broer en ik en die van mijn ouders tot een mooie middenweg (: En wow wat een lap tekst haha
Haha maar wel een leuke lap tekst! Wat je zegt is wel waar, die botsing van generaties is niet van ‘nu’. Mijn opa en oma vertelden er gisteren ook over, dat je geen lang haar mocht hebben als jongen omdat je dan fan zou van The Beatles en die waren veel te revolutionair zeg maar. Best interessant om eens onderzoek naar te doen eigenlijk, hoe zich dat in de geschiedenis uitte, haha :)
Ik kan me helemaal vinden in je stuk. Het woord puber kan ook een positieve betekenis hebben, wánt, hoe fijn is het als je dochter of zoon zijn eigen wil krijgt. Daar kun je wat mee. Je eigen ik.. dat is zo belangrijk en een eigen identiteit helpt je altijd later om succes te boeken en gelukkig te zijn. Dus vooral lekker blijven puberen!
Heel herkenbaar! Elke generatie is weer anders en heeft z’n voor- en nadelen denk ik altijd maar! Ik vind het in ieder geval heerlijk om jong te zijn haha.
X Emma
Goed stuk! Ik heb in mijn middelbare schooltijd zelf ook behoorlijk wat, eh, meningsverschillen gehad met mijn ouders. Soms was dat gewoon omdat ik verschrikkelijk chagrijnig was, maar het was inderdaad ook vaak omdat ik hun regels gewoon hypocriet vond. Ik ben het er wel mee eens dat een eigen mening ontwikkelen heel belangrijk is in die tijd (ik klink echt oud zo, haha, terwijl ik er zelf eigenlijk ook nog middenin zit), maar ik vind het aan de andere kant ook heel frustrerend dat je nog niet serieus genomen wordt met die mening. Over het algemeen vind ik trouwens dat ik heel fijn ben opgevoed, hoor, maar wat mij betreft zijn overal te veel regeltjes voor. Ik kan er ook echt niet tegen dat mensen je toekomstbeeld zo willen vervormen, maar goed, dat is weer iets heel anders, haha. (Dit is niet echt een samenhangende tekst, maar wie weet haal je er nog wat uit.)
Dat is wel een goed punt inderdaad! Je hebt wel een eigen mening, maar je wordt soms ook gewoon nog niet serieus genomen. Aan de ene kant is dat logisch omdat je mening soms een beetje ‘onsamenhangend’ kan zijn zeg maar, omdat je juist heel erg zoekend bent, maar als je dan wél gewoon een keer wat te zeggen hebt dan wordt dat als pubergedrag afgedaan. Dat is zooo frustrerend!
Hè puber, ik vind het prachtig om te zien hoe je de wereld ontdekt en je eigen mening vormt.
Ik heb in de jaren dat ik jullie moeder ben al héél wat geleerd door jullie ontwikkeling en kom bij mensen en op plaatsen waar ik anders nooit geweest was. En ook ik ga anders over sommige dingen denken. Hoewel ik inderdaad weleens moeite heb met dat eeuwige beeldscherm voor jullie neus.
Tja, half acht ontbijten als je het eerste uur moet beginnen vind jij soms wat vroeg maar dan kunnen we wel met elkaar en rustig eten en de dag beginnen.
Je hebt het mooi verwoord en ik herken hier zeker ook dingen in. Ik vond vroeger ook dat het woord ‘puber’ negatief kon klinken, maar gelukkig heeft het ook heel veel leuke kanten!
Die heb ik zelf inderdaad ook ingezien – puberen is alles behalve het standaardbeeld van een losgeslagen kind, maar dat zag ik mezelf ook nooit echt worden, haha -, het is alleen zo jammer dat anderen er nog negatief over denken… Terwijl ze het zelf ook net zo goed hebben meegemaakt!