Valentijn a.k.a. rode rozen, roze lipstick & chocolade

En – hebben we Valentijnsdag allemaal weer overleefd? Niet dat ik het zelf zo’n big deal vind, maar een aantal desperate statussen op Facebook deden vermoeden dat sommige (single) mensen er niet per se heel blij van werden, haha. Als ik tien jaar ouder en single was terwijl de rest van mijn vriendinnen allemaal happy & settled waren zou ik me misschien ook wel een beetje zo voelen (al maakt het delen op social media dat er niet veel beter op), maar ik kan me er op deze leeftijd gewoon absoluut niet druk om maken dat ik geen relatie heb. Met is leuk, maar zonder is nog net zo leuk.

Aan Valentijnsdag doe ik eigenlijk dan ook nooit zoveel, behalve de rozenactie op school. De eerste keer dat ik een roos stuurde was vorig jaar en toen bedacht ik me eigenlijk dat het zonde is om het niet te doen. Rozen zijn mooi, mijn vriendinnen verdienen wel eens wat extra liefde en stiekem hoopt iedereen er natuurlijk wel op om er eentje te krijgen, dus ik heb er gewoon vier verstuurd haha. Zelf kreeg ik er nog een van mijn beste vriendin, alleen daar kwam ik echt pas vier uur later achter omdat de tekst op het briefje nogal cryptisch was en ik niet aan haar dacht omdat ze niet meer bij me op school zit. So yeah that was kinda awkward haha, maar wel heel lief.

Ik vind Valentijn een beetje overhyped en commercieel, maar zoals ik dat ook met andere dagen (zoals moederdag) heb: het idee vind ik wel leuk, dat je gewoon een dagje iets meer een ‘spread the love’-mentaliteit hebt en eventueel een romantische date met je lover plant. Het allerleukste aan Valentijn vind ik echter dat alles even roze is. Ik ben helemaal geen zoetsappig meisje met roze als lievelingskleur en overal hartjes in mijn agenda, maar er is niets mis met een overkill aan roze af en toe. Overigens was mijn kamer vroeger wel roze, iets waar mijn vensterbank nog een restant van is. Toen ik mijn ogen opendeed om 10:00 en een ontbijtje voor mezelf had gemaakt met aardbeienjam kon ik het dan ook niet laten er een foto van te maken op mijn roze vensterbank, haha.

Als je dan een roze truitje uit de kast pakt, moet je make-up daar uiteraard ook wel deels op afgestemd zijn. En het allerhandigste van Valentijnsdag met niemand vieren: je kan gewoon lipstick dragen. Ik snap bijna niet meer waarom mensen überhaupt klagen dat ze geen Valentijn hebben.

Voor mijn ooglook gebruikte ik Trick, een shimmery oranje oogschaduw uit Naked 3. Deze zette ik aan in m’n arcadeboog (pretty much omdat ‘ie matchte met de stiksels van mijn spijkerjasje, jaaa zo erg ben ik) samen met wat bruin, daarna Strange (de matte, lichtroze highlighter uit Naked 3) op mijn bewegend ooglid, nog een lijntje bruin langs mijn onderste wimperrand en eyeliner. Dat laatste is nog altijd easier said than done en ik stond dan ook bijna op het punt het maar op te geven, maar uiteindelijk vind ik ‘m wel prima gelukt en goed bij de look passen. Anders wordt het allemaal maar zo zacht en lief, haha.

Mijn lipstick kwam uit het MUA lipstick trio dat ik na een maand eindelijk weer heb teruggevonden, en wel in mijn cameratas (want het is uiteraard super belangrijk dat je er nog steeds fabulous uitziet als je met een camera voor je hoofd loopt, YEAH RIGHT Hester). Ik wilde ‘m al bijna opnieuw kopen, al moet dat eigenlijk nog steeds omdat ‘ie bijna op is en ik ‘m veel te fijn vind haha. Dit kleurtje bijvoorbeeld is een perfecte mix van auberginepaars en lieflijk roze.

Nog iets waar ik heel blij van word, chocolade. Dat eet ik eigenlijk altijd en deze bonbons waren gewoon zelf gekocht door m’n moeder, maar alsnog is het niet erg om na het toetje – gebakken appel met vanille-ijs en kaneel – direct over te gaan op koffie met bonbons. Redenatie: het eten was zo lekker dat het net een restaurant leek en in restaurants krijg je na het toetje koffie met bonbons, dus dan doen we dat nu ook gewoon. Sooo good.

Ik snap het best hoor, dat mensen het vervelend vinden om op Valentijn even extra herinnerd te worden aan liefde die op dat moment – tegen hun wil in – niet in hun leven is, maar ik heb er helemaal geen moeite mee dat mijn liefdesleven geen hoofdrol in mijn leven speelt en zie Valentijnsdag meer als een algemene ‘spread the love’-dag. Behalve die rozen naar vriendinnen en mijn zus (die is sinds (heel) kort ook weer ‘single with no need to mingle’ dus tenminste één roos krijgen op Valentijn is dan wel zo leuk, en daar houd je als zusje uiteraard allemaal rekening mee) zou iedereen er bovendien ook gewoon eentje naar zichzelf moeten sturen. Natuurlijk zou het een beetje sociaal onwenselijk zijn, maar van jezelf houden is minstens net zo belangrijk.

Op zich gaat dat me prima af hoor, want ik denk most of the time echt vrij positief over mezelf. Dat neemt echter niet weg dat ik soms in de spiegel kijk en denk ‘uhhhhh NEE’ of mezelf gewoon even enorm stom vind om mijn eigen acties. Het is vaak zo klein dat ik er niet echt serieus iets mee doe, maar toch sluipt het er soms in en bedenk ik me opeens dat ik twee uur geleden ook al zo negatief over mezelf dacht, terwijl het nergens voor nodig is. Of nouja… Heilig overtuigd zijn van dat laatste is dan wel een beetje een dingetje en ik ben blij dat ik niet écht onzeker ben, want wat dat lijkt dat me eigenlijk ingewikkeld. Wel iets om uitgebreider over na te denken en over te schrijven, maar voor nu houd ik het bij het korte maar krachtige love yourself. (En dat is sowieso de basis van Valentijn, want als je niet van jezelf houdt, vind je ook niet snel een partner. Heerlijk toch, als het cirkeltje weer rond is?)

Wat deed jij op 14 februari? En wat vind je van mijn make-uplook?