TAG: six life questions to think about

Afgelopen week werd ik door Lisanne getagd voor de ‘life questions tag’. Nu is het sowieso al een hele eer om door haar getagd te worden en moest ik ‘m alleen daardoor al invullen, maar de tag zelf is ook nog eens heel erg leuk! Op mijn blog merk je misschien al wel dat ik graag wat ‘dieper’ ga (dat betekent overigens niet dat ik een hekel heb aan oppervlakkige gespreksonderwerpen, maar alleen maar dat is gewoon niet genoeg) en dat is precies waar deze tag zich ook op richt. Er worden namelijk zes levensvragen gesteld waar je nét even wat langer over na moet denken voor je je antwoord typt, en die ook nog eens vrij persoonlijk zijn. Die uitdaging ging ik uiteraard aan!

Welke herinnering van het afgelopen jaar geeft je de grootste glimlach op je gezicht?

Heel, heel lastig. Zeker als je het gewoon over de afgelopen twaalf maanden hebt, dus vanaf februari 2014. Er is in de tussentijd heel veel gebeurd maar ook heel veel veranderd en ik vind het lastig één bepaald moment te kiezen. Op heel veel momenten kijk ik nog met een grote glimlach terug door dat moment zelf, maar ik kijk er ondertussen al wel weer anders tegenaan. Als ik dan toch moet kiezen ga ik waarschijnlijk voor het weekendje Schoonhoven in juni waarin we voor het eerst met onze caravan weggingen. Het was echt geweldig weer en er zijn toen ook prachtige foto’s gemaakt (iets met een golden hour en een gloednieuwe 50mm 1.4) waar ik nog steeds bij weg zwijmel (en ik gebruik ze dan ook nog graag op mijn blog, haha). Grappig detail is wel dat dat letterlijk een week na mijn break-up was. Misschien dat die kwetsbaarheid de mooie momenten gewoon nog bijzonderder maakte.

Wat heb je voor het laatst over jezelf geleerd?

Oh, weer heel veel! Ik kan er echt van genieten als ik wat nieuws over mezelf leer, ook als het niet helemaal positief is. Gewoon het idee dat ik nieuwe inzichten over mezelf verkrijg die ik goed kan gebruiken in de toekomst is heel fijn. Ik leerde een aantal dingen: 1) Ik kan best samenwerken met mensen, zolang ik maar vertrouwen in de kwaliteiten van die ander heb. Als ik ervan overtuigd ben dat iemand iets beter kan dan ik, heb ik er eigenlijk helemaal geen moeite mee dingen uit handen te geven. Dat komt alleen niet super vaak voor (oeps?). Ten tweede: als ik moe ben is mijn concentratie niet per se slechter, maar mijn zelfdiscipline is wel veel lager waardoor ik uiteindelijk toch minder gedaan krijg. Altijd goed om te weten! En dan 3): ik kan simpelweg niet altijd doen wat ik leuk vind, omdat daar vaak ook anderen bij betrokken zijn. Niet dat ik eerder heel egoïstisch was, maar in de afgelopen week kwam ik er wel weer achter dat mijn acties anderen ook beïnvloeden en dat ik daar, hoe jammer het soms ook voor mij is, toch altijd rekening mee moet houden.

Wat heb je altijd al eens willen doen sinds je kindertijd?

Ik heb dit antwoord echt al veel vaker voorbij zien komen bij andere bloggers die de TAG ook ingevuld hebben, maar toch is het zo: een boek schrijven! Ik denk dat dat vooral komt omdat de meeste kinderen gewoon veel lezen en dan is dat dus vanzelf een droom van je kindertijd. Toen ik jong was heb ik echt enorm veel boeken verslonden (vanaf mijn tiende nog gemiddeld één per week) en daar heb ik altijd enorm van genoten. Een verhaal bedenken waar je honderden pagina’s aan kunt besteden zonder dat het saai of onbegrijpelijk wordt lijkt me heel lastig en volgens mij moet je ook wel onwijs toegewijd zijn als je een goed boek wil uitbrengen, maar breng een bezoekje aan de bibliotheek en je komt erachter dat het blijkbaar toch al een hele hoop mensen gelukt is… Dus waarom mij niet? Haha, ik weet niet of het ooit echt gaat gebeuren hoor, maar ik zou het wel onwijs vet vinden als ik ooit een écht boek schrijf. Misschien als ik een beetje ‘uitgeblogd’ ben in de toekomst. Schrijven blijft toch altijd wel in mijn bloed zitten denk ik, dus als je over een aantal jaar door de boekhandel loopt en ‘Hester Brugman’ op een cover ziet staan is de kans best aannemelijk dat ík dat ook daadwerkelijk ben, haha!

Verder was ik als kind echt zo’n paardenmeisje en wilde ik eigenlijk alles doen wat met paarden te maken had. Het liefste een keer een mooie strandrit, bosrit zonder zadel met zonsopgang of gewoon een weekje voor een ‘eigen’ paard zorgen dat in m’n achtertuin staat. Stiekem lijkt dit me allemaal nog steeds heel vet. Oh, en ik wil ook al heel lang naar New York.

Wat zou je doen in je leven als er totaal geen beperkingen waren?

Dat vind ik een lastige, omdat ‘beperkingen’ best een breed begrip is. Is school bijvoorbeeld ook een beperking? Anyway, als ik nergens rekening mee hoefde te houden en geen verplichtingen zou hebben (wat me dan wel weer heel raar zou lijken – wat blijft er dan nog van de wereld als geheel over?) dan zou ik in eerste instantie waarschijnlijk meer reizen. Ik heb geen extreem wanderlust-gevoel, maar wel een beetje en zeker als ik met mijn camera ben, haha. Het zou dus fijn zijn als ik meer van de wereld kon zien en ook meer met/bij vrienden kon zijn. Naar school gaan zou ik niet zo’n probleem vinden, maar dan dus wel zonder beperkingen waardoor ik veel meer vrijheid zou hebben en soms gewoon een nachtje sterren zou kunnen kijken op een berg ergens. Tijd is immers ook een beperking, toch?

Als je aan het dagdromen bent, waar gaan die dromen dan over?

Dit vind ik eigenlijk best een persoonlijke vraag… Maar wel een heel toffe, dus ik ga ‘m gewoon beantwoorden. De laatste tijd dwalen mijn gedachtes vaak af naar de lente/zomer terwijl ik in een klaslokaal zit met wat zonnestraaltjes op m’n rug of uitzicht op een strakblauwe lucht. Ik moet toegeven dat ik dan wel veel aan vorige zomer denk, niet per se aan komend seizoen. Als ik met mijn gedachtes nu ergens anders zit dan is dat dus meestal bij leuke herinneringen van de lente en zomer vorig jaar die ik me nu opeens herinner, en bij leuke dingen die op de planning staan en waar ik me op verheug. Daarnaast ben ik in mijn hoofd ook altijd erg druk bezig met taal, dus als ik een gevoel ervaar of ‘opvang’ dan verwoord ik dat heel vaak al in een simpele zin of zelfs in flarden van een gedicht dat nooit geschreven gaat worden. Natuurlijk zijn mijn gedachtes ook vaak bij muziek, fotografie, mijn blog, vriend(inn)en/jongens en alles wat ik nog moet doen (oftewel mijn planning). Al is dat laatste vaak meer een nachtmerrie haha.

Welke verandering wil je het komende jaar het liefste toepassen in je leven?

Ehhh het klinkt misschien een beetje raar, maar ik ben eigenlijk nog elke dag/week bezig met ‘mijn leven op orde krijgen’. Dat klinkt raar als je je bedenkt dat mijn leven op zich best op rolletjes loopt zonder main struggles op het moment, maar ik ben wel extreem goed in chaos waardoor mijn hoofd soms alsnog overloopt. Vandaar dat ik dit jaar waarschijnlijk nog gewoon heel veel bezig zal zijn met balans vinden, plannen, heel veel leuke dingen doen, zo efficiënt mogelijk werken en mijn talenten optimaal benutten zonder mezelf voorbij te lopen. Dit alles terwijl ik zoveel mogelijk in het nu probeer te leven, dingen los probeer te laten en de dingen die gebeuren zo intens mogelijk beleef. Het is echt een hele klus, maar ik heb het idee dat 2015 hier wel het jaar voor is en hoewel ik nu soms elk weekend opnieuw denk ‘oké, ademhalen, volgende week gaat weer ‘beter” hoop ik toch dat ik aan het eind van dit jaar vooruitgang heb geboekt.

Neem de TAG vooral over en post een linkje in de comments als je ‘m ook al hebt gedaan! Ik vind ‘m in elk geval superleuk en weer eens wat anders. De leukste vraag stel ik ook aan jullie: wat heb jij in de afgelopen tijd over jezelf geleerd?

PS: Ik weet dat het buiten prutweer is en mijn zomerfoto’s (opnieuw) enigszins misplaatst zijn, maar… Nouja, moet kunnen, toch?