SHORT SNOWY DIARY

Dit zijn jullie niet van me gewend. Dit? Ja, dat ik zo afwezig ben op mijn blog. Elke keer als ik denk oh, dan kan ik wel mooi even een blogje typen staat er opeens een film aan die ik toch wel heel graag wil zien (Good Will Hunting gaat op mijn lijstje met films die ik aanraad aan anderen, Man of the Year vond ik ook goed én leuk en De Tweeling was ook errrrg mooi), zou ik eigenlijk nog best een uurtje door kunnen slapen, is mijn laptop leeg en er geen stopcontact in de buurt of word ik in bed verwacht door mijn zus. Normaal schrijf ik veel blogs nog na elven, als iedereen al slaapt, maar hier lig ik op één kamer met mijn zus en die kan het niet echt waarderen als ik dan nog op mijn toetsenbord rammel – en dan hebben we het nog niet over het oplichtende scherm gehad. So yeahhh, bloggen schiet er een beetje bij in, maar misschien is dat ook niet zo heel erg.

Op deze manier ben ik namelijk wel echt helemaal verplichtingsloos, want waar ik thuis echt altijd duizend dingen te doen heb is er nu niks. We rijden door Duitsland heen, bezoeken stadjes, lopen wat rond, ik heb mijn camera 24/7 om mijn nek hangen, er wordt veel gegeten (waaronder bij typisch Duitse restaurants) en gepraat, ik check mijn internet maximaal vijf keer per dag en om een uurtje of (half) elf is de dag hier gewoon afgelopen. Ik zou niet weten waar ik over na zou moeten denken en het is dan ook lang geleden dat mijn hoofd zo leeg was.

Zondag was het hier onwijs zonnig toen we langs de Moesel reden, maar maandag werden we opeens wakker in een winter wonderland. Daar hadden we niet echt op gerekend haha, maar het was wel heel pretty. Omdat onze auto mijn vader en moeder ’s morgens al in de steek liet toen ze beneden broodjes hadden gehaald en weer naar boven wilden rijden (het vakantiepark is een grote heuvel en wij zitten helemaal bovenop) besloten we er een zwembaddag van te maken. ’s Middags deed ik weer eens een fotoshoot met mijn zus in het volledig besneeuwde bos en terwijl we bezig waren was er een onwijs coole mist, perfect voor foto’s althans.

Daarna dooide de sneeuw al vrij snel weer, al zijn de meeste bermen hier nog steeds wel wit. En eigenlijk bleef het wel pittig koud, maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben nog anderhalve dag in Duitsland (vrijdag om 10:00 moeten we het huisje uit en dan is het nog een uurtje of vijf rijden) en daarna ben ik weer volop terug en ga ik jullie overspoelen met foto’s, inhoudelijke verslagen en vooral heel veel andere blogposts. Dat lege hoofd is leuk, maar ik kan aan de andere kant echt niet wachten om weer thuis te zijn en van alles te doen (en altijd en overal internet te hebben, ook belangrijk).

Bis morgen!
Hester