25/02/2015: een dagje Luxemburg

Duitsland is leuk, maar als je dichtbij een ander land zit, waarom zou je daar dan niet een dagje heengaan? Afgelopen woensdag begaven we ons dan ook in Luxemburg, een uurtje rijden vanaf Oberhambach. Fun fact: mijn ouders hebben elkaar eigenlijk in Luxemburg leren kennen, toen ze daar allebei op motorvakantie waren. Ze waren allebei alleen nog nooit echt in de stad zelf geweest en ik vond het ook wel mooi op mijn hoofdstedenlijstje staan (Amsterdam, Londen, Parijs, Barcelona, Kopenhagen, nu ook Luxemburg en dit jaar ook nog Rome en Brussel), dus zodoende zaten we om 9:00 in de auto. Veel te vroeg voor op een vakantiedag als je het mij vraagt maar hé, iets met compromissen en een lange dag. En een lange dag betekent bij mij ook automatisch veel foto’s (met korte toelichting tussendoor uiteraard). Let’s godyooo!

Ik heb een zwak voor etalages. En dan niet per se die van winkels, maar meer die van bakkers. Hoe fabulous ziet dit eruit?

Toen we even verder een steegje in liepen kwamen er opeens een paar auto’s dit plein oprijden en de man die uitstapte werd heel officieel naar binnen begeleid. Er staan allemaal gebouwen van ministeries dus daar zal het ongetwijfeld iets mee te maken hebben gehad, maar ik vond het wel bijzonder, haha.

Daarna liepen we de Notre-Dame in. Jammer van de slapende zwervers, maar ik vond vooral het glas in lood wel heel pretty. (En het was nog altijd zo koud buiten dat ik eerlijk gezegd blij was dat ik even ergens binnen was..)

Het regende gelukkig niet, maar dit soort trieste en grijze plaatjes zeggen wel genoeg haha.

Gelukkig hadden we een pak chocolate chip cookies die we heel asociaal in een keer opmaakten met z’n allen (dat betekende drie stuks per persoon en ik begin – nu ik alle foto’s terug zie – te begrijpen waarom ik nu, op vrijdag, al de hele dag hoofdpijn heb).

‘How many ears must a man have to hear people cry!’ (een reden om van street art te houden)

Hier kon ik echt even van genieten, stad met stoplichten en sirenes en niet alleen maar heuvels, sneeuw, bomen en dorpjes. Die vrouw doet me overigens elke keer als ik de foto zie weer aan iemand denken die ik eigenlijk al heel lang niet heb gezien, haha.

Mijn ouders de reisleiders. Hier waren ze terug aan het navigeren naar de kerk, omdat daar om half één een concertje zou zijn wat ons wel leuk leek.

Ik kan het dan weer niet laten om Jaguars vast te leggen, en hetzelfde geldt voor de Porsche twee foto’s hierboven. Dingetje van de familie (maar vooral van mijn vader en mij), geen enkele dure auto onopgemerkt voorbij laten gaan.

Terug in de kerk luisterden we een halfuurtje naar klassieke stukken uitgevoerd door een violist en een organist. Ik vond het eerlijk gezegd wel prima dat ik even kon zitten haha, en de muziek was ook zeker niet verkeerd. Leuk trouwens: ik heb deze vakantie twee keer een geluidsopname gemaakt met mijn iPhone en eigenlijk vind ik dat best tof. Niet alleen beeld, maar ook geluid verzamelen.

Mijn moeder: ‘Weet je wat ik nou altijd denk bij zulke foto’s? “Dat is wel een mooie voor op m’n rouwkist als ik nu zou overlijden”.’ I guess I should take that as a compliment… En misschien is het ook wel een heel logische gedachte voor iemand die geen rekening hoeft te houden met profielfoto’s op social media, haha.

Toen we een bakkerij inliepen om wat broodjes te kopen, bleek dat je ook boven kon zitten in een soort lunchroom. Mijn zus en vader gingen voor pizza, mijn moeder voor soep en ik voor een wrap met feta en groente en versgeperst sinaasappelsap. Naast dat dat lekker was hadden ze er ook gratis WiFi die bovendien ook nog eens heel snel was, dus ik wilde er eigenlijk echt niet meer weg, haha.

Natuurlijk deden we dat uiteindelijk wel en zo belandden we in een winkelstraat. Zet mijn zus in een winkel en ze loopt sowieso met een paar items een pashokje binnen, dus dat was ook nu weer het geval. We pasten voor de grap dezelfde mom’s jeans bij wijze van demonstratie voor mijn ouders om te laten zien hoe dat er ‘aan’ eigenlijk uit moet zien, zij kocht nog wat andere dingen en ik verliet de winkel met een hoed die jullie ongetwijfeld snel een keer voorbij zien komen.

Mijn zus en ik kwijlden hier even bij (Louis Vuitton, obviously)…

… en mijn vader en ik daarna hierbij. Verder viel het eigenlijk heel erg mee met de luxe van Luxemburg vond ik (wat wel te verwachten is bij een land dat tot dit jaar nog een bankgeheim had), maar dat kan er ook wel aan gelegen hebben dat het dus niet echt lekker weer was. Als je dan een dure auto hebt laat je die waarschijnlijk nog gewoon even lekker binnen staan omdat het veel leuker is om ermee rond te rijden als de hele stad drukbezocht is en iedereen je ermee rond ziet rijden, of althans, zoiets kan ik me indenken. En het was natuurlijk ook gewoon een woensdagmiddag.

Oké. En dan nu het verhaal achter deze krakeling. We waren om een uurtje of drie wel een beetje klaar met Luxemburg en dus besloten we nog een uurtje verder te rijden om daar ergens wat te gaan eten. Plan A was Trier, totdat we ons bedachten dat we daar vier jaar geleden (toen we dus in hetzelfde gebied op vakantie waren) ook al gegeten hadden. Nu is Trier groot, maar we besloten gewoon een ander stadje uit te kiezen. Dat werd Saarburg. Toen we Saarburg binnenreden kregen we alleen opeens allemaal een flashback… Hier waren we dus al wel geweest, en het was zelfs toen al niet zo boeiend als beschreven was in het reisgidsje. Daarnaast was het nog steeds koud en het miezerde. We kochten dus in elk geval maar even wat bij het bakkertje waar we vier jaar geleden ook geweest waren – inderdaad een beetje een sad story als je denkt dat je naar een nieuw stadje gaat, haha.

Ik duwde mijn camera even in de handen van mijn moeder voor een foto met mijn zus (die uiteraard drie keer over moest omdat je als fotograaf nooit tevreden bent over het licht en de compositie waar de non-fotograaf vaak geen gevoel voor heeft, maar deze is op de enigszins verpieterde koppies na wel leuk) en schoot er nog een paar van mijn ouders. Daarna was het tijd om een restaurantje te zoeken, wat best een opgave is als alle restaurants opeens Italiaans zijn geworden, maar we belandden – met dank aan mijn vader – toch weer in een typisch Duits restaurant.

Ik nam medaillons van drie verschillende soorten vlees met Hollandaise saus en mijn zus en ouders gingen voor verschillende schnitzels. Ik ben niet altijd fan van Duits eten, maar dit was écht lekker! Na een gezellige avond stapten we weer in de auto, wat een beetje een horrorritje in het donker met natte sneeuw en veel haarspeldbochten moet zijn geweest als ik mijn zus en vader moet geloven, maar mijn moeder en ik sliepen allebei (sorry not sorry). Rond achten waren we weer thuis van een gezellig dagje Luxemburg en Saarburg en hoewel ik het wel een beetje gezien heb met dat laatste stadje, breng ik graag nog een keer een bezoekje aan Luxemburg in de zomer. Who’s in?