Ik ben er weer hoor

Ooit, in een ver verleden (grapje, ergens tot en met november) kwam er elke zaterdag een uitgebreid verslag van mijn week (in snapshots) online. Daar ben ik vanaf gestapt omdat ik mijn dagelijks leven eigenlijk meer in mijn gehele blog wilde betrekken, en niet alleen in één artikel per week. Hoewel ik pas opeens van vriendinnen naar mijn hoofd geslingerd kreeg dat de Picture it nou juist het artikel van de week was dat ze standaard lazen (oeps sorry!), ben ik tot op de dag van vandaag nog niet op mijn beslissing teruggekomen. Soms voelt het nog een beetje onwennig of raar als ik door mijn kalender heen scroll en me realiseer dat ik vooral over ‘mijn leven’ schrijf – en dus ook in de vorm van dit soort random artikelen zonder echt onderwerp/echte hoofdgedachte -, maar het is op dit moment wel wat het beste bij me past. Simpelweg omdat ik hierdoor het dichtst bij mezelf blijf en het persoonlijkst kan zijn, wat ik het leukste vind aan mijn eigen blog. (Het is overigens dodelijk moeilijk te bedenken waarom je je eigen blog eigenlijk leuk vindt, maar af en toe is het wel eens goed!)

Alleen af en toe zijn er van die weken dat je je afvraagt wat je nou eigenlijk te melden hebt. Dan zou het makkelijker zijn om gewoon een beautyproduct te kopen en te reviewen en dat online te gooien om vervolgens op zaterdag kort te melden wat je die week een beetje uitgespookt hebt en verder geen aandacht meer aan die week te besteden. Want ja, ik roep altijd heel hard dat er altijd wel iets bijzonders en leuks is aan een dag en dat geen enkele dag hetzelfde is, maar soms gaat er gewoon heel veel tijd op aan dingen die moeten en dan is er nog maar weinig plek om zelf écht leuke dingen in te plannen.

Zo’n week was vorige week. Heus niet heel druk, maar gewoon vooral gevuld met school, huiswerk, zwemmen, cath en slapen. Op dinsdag heb ik bijvoorbeeld nog wel opgepast met mijn zus, wat altijd best gezellig is, maar uiteindelijk was ik die avond dan wel weer kapot moe en het is iets wat ik om de week doe, dus echt verrassend is het ook niet meer. Net zoals zwemmen op donderdag. Leuk, maar wel standaard en niet écht iets wat inspiratie oproept. Dat is dan ook waarom ik donderdag wakker werd en zo lekker in bed lag dat ik eigenlijk dacht ‘kunnen we vandaag niet skippen, volgens mij mis ik er niets aan als ik vandaag niet meemaak’. Natuurlijk was het uiteindelijk wel weer een leuke dag, maar het is wel gewoon een riedeltje afwerken van dingen die moeten, met maar weinig vrije invulling (lees: van half negen ’s morgens tot kwart voor negen ’s avonds weg met alleen een halfuurtje eetpauze thuis).

Ik heb dan altijd een beetje het idee dat ik niets te melden heb en dat ik dus beter maar even niets online kan zetten – het risico van een blog die over je eigen leven gaat. Ik bedoel: ja, het waaide enorm deze week, ik ben inderdaad tig keer natgeregend, had een nuttige schoolkrantvergadering en heb heel veel fijne muziek geluisterd, maar dat zijn geen onderwerpen waar ik een uitgebreid artikel aan wil wijden. Ergens heb ik in zulke weken altijd het idee dat ik een beetje afwezig ben. Een beetje leeg en afzijdig, zo van ‘ik kom zo weer boven water, maar nu merk je even niets van me omdat ik onder water aan het overleven ben!’. Ik vind het altijd super stom om dat te merken, want ik ben dus echt een tegenstander van ‘dagen die niet meetellen’ omdat ik vind dat je van élke dag wat moet maken, maar goed: het gebeurt dus.

En dat is misschien ook weer helemaal niet erg, want nu ben ik me er weer des te meer van bewust dat ik gewoon echt leuke dingen moet doen als ik daar wél de tijd voor heb. Dat je passies nooit links moet laten liggen, merkte ik toen ik mijn camera na veel te lange tijd weer voor mijn oog hield. Soms kan het even niet anders, maar als je vrije tijd hebt moet je die ook écht goed besteden. Ik ben in elk geval een heel saai persoon als ik in mijn vrije tijd niet bezig ben met dingen waar ik enthousiast van word. School vind ik ook leuk, maar het is niet echt waar mijn hart ligt en waar ik nooit over uitgepraat raak. Stel dat ik alleen maar met school bezig was, dan was ik dus ook een stuk minder inspirerend/sprankelend (voor zover ik dat nu wel ben) omdat ik er gewoon niet 100% enthousiast van word.

Vrijdag was het in elk geval al weer een stukje beter. Ik tweette zelfs ‘[het was even lente]’ omdat het dat ook écht leek. De zon scheen naar binnen terwijl ik in de mediatheek Engelse woordjes aan het invoeren was op wrts met een NEW MUSIC-playlist op en ik voelde me langzaam aan weer een beetje ontdooien, omdat er opeens mogelijkheden waren. Bovendien was het niet meer donker om half negen ’s morgens (vraag me niet hoe dat zoveel kan verschillen per dag), was ik zo slim even iets met mijn camera te doen en was ik ’s avonds met vrienden (eindelijk weer een keer voluit lachen en praten en te lang opblijven, heerlijk). Misschien ben ik eigenlijk ook wel een verwend nest dat ik normaal ook tijd heb voor deze dingen op doordeweekse dagen, maar ik ben gewoon heel sterk van mening dat maandag tot en met vrijdag niet ondergeschikt moeten zijn aan zaterdag en zondag.

Als ze dat wel een keertje zijn is dat in elk geval weer een extra reden van het weekend te genieten en leuke dingen te doen (+ op te laden voor volgende week, zodat ik dan meer tijd overhoud om ‘echt te leven’). Ik ben er weer hoor!

Hoe was jouw week?